จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 180

ใบหน้าของหวงเย่าเหลียงเปลี่ยนไปทันทีที่เขาประกาศผลออกมา ทุกอย่างต่างไปจากที่เขาคิดอย่างสิ้นเชิง!

ทำไม?

หวงเย่าเหลียงรู้สึกไม่พอใจ “ผมจะไม่เก่งเท่าเชฟบ้านๆได้อย่างไร ไม่ ผมไม่พอใจกับผลลัพธ์นี้ เธอไม่ใช่เชฟด้วยซ้ำ!”

เน่ร์เจิงรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าหวงเย่าเหลียงจะพูดเช่นนี้

เขาไม่รีบร้อนและพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ที่จริงถ้าพูดถึงระดับทักษะการทำอาหารแล้วอ้ายเสียก็ไม่เก่งเท่าคุณหรอก”

“แล้วทำไม...”

“เพราะฉันจ้างผู้ช่วยไม่ใช่เชฟน่ะสิ และฉันไม่สนใจว่าใครมีทักษะในการทำอาหารที่เยี่ยมกว่าด้วย”

“ถ้าอย่างนั้นมันคืออะไรเหรอ?”

เน่ร์เจิงชี้ไปที่ห้องครัวด้านหลัง “คุณสามารถมองเห็นได้ด้วยตัวเอง”

หวงเย่าเหลียงเดินไปที่ห้องครัวด้านหลังด้วยท่าทางที่สับสน และวินาทีที่เขาเปิดประตูนั้นเขาก็ตกตะลึงกับภาพตรงหน้าอย่างมาก

ห้องครัวทั้งห้องสะอาดสะอ้านอย่างมาก ถึงแม้ว่าห้องครัวเพิ่งจะถูกใช้งานไปในไม่ช้านี้ แต่มันยังคงรักษาระดับความสะอาดไว้ได้มาก และแม้แต่พื้นในครัวก็ถูเสร็จเรียบร้อยแล้วด้วย

เครื่องใช้ในครัวที่ใช้แล้วทั้งหมดถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบซึ่งทำให้ผู้คนดูสบายตา

จากนั้นเขาก็คิดทบทวนพฤติกรรมของตัวเอง

เมื่อเขาทำอาหารเสร็จ มีด หม้อ ชาม และตะเกียบต่างๆก็ยุ่งเหยิงไปหมด พื้นดินก็ถูกเหยียบจนสกปรกไปหมด และน้ำมันก็ถูกเทลงในอ่างล้างจานอีกด้วย

เมื่อเปรียบเทียบกับอ้ายเสียแล้ว สามารถใช้คำว่า 'ซกมก' กับหวงเย่าเหลียงได้เลย

เขาเข้าใจในทันทีว่าทำไมตัวเองถึงแพ้การแข่งขันในครั้งนี้

หวงเย่าเหลียงเดินกลับมาอย่างเชื่องช้า และก้มศีรษะลงและไม่พูดอะไรอีก

เน่ร์เจิงถามเบาๆว่า “คุณรู้แล้วใช่ไหมว่าทำไมคุณถึงแพ้?”

หวงเย่าเหลียงพยักหน้า ความเย่อหยิ่งก่อนหน้านี้หายไปอย่างไร้ร่องรอย

“ได้ยังไง? การไปโรงเรียนเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเด็ก ดังนั้นจะไม่ใส่ใจกับเรื่องนี้ได้อย่างไร”

เจียงชื่อคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ฉันรู้จักโรงเรียนอนุบาลแห่งอนึ่งที่ไม่ไกลจากนี่นัก ไปกันเถอะ ไปสมัครเรียนให้กับเด็กกัน”

“ไปตอนนี้เลยเหรอ?”

“มิฉะนั้นอะไร? คุณเป็นพ่อที่ไร้ความรับผิดชอบมาก”

เจียงชื่อจับมือเน่ร์เสี่ยวหวินและพาเธอเดินออกไปในทันที เน่ร์เจิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องมอบกิจการของร้านให้กับอ้ายเสียแล้วรีบไปที่โรงเรียนอนุบาลกับเจียงชื่อ

โรงเรียนอนุบาลที่เจียงชื่อกล่าวถึงนั้น เป็นโรงเรียนอนุบาลที่ลูกของกู่หลังเคยศึกษามาก่อน

โรงเรียนอนุบาลสวี้ฮุย

ทันทีที่ครูใหญ่กานเต๋อหยางเห็นเจียงชื่อเขาก็ทักทายเขาด้วยรอยยิ้มว่า “โอ้ คุณเจียงคุณมาทำอะไรที่นี่เหรอครับ?”

“ผมพาเด็กมาสมัครเรียนครับ”