จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 19
บทที่ 19 ผู้อำนวยการยังต้องฟังผม!
จำนวนที่มาก จึงง่ายที่จะหวาดกลัว!
รถลินคอล์นหนึ่งร้อยคัน ทหารที่ได้รับการฝึกมาอย่างดีสามสี่ร้อยกว่านาย เหอเย่าหลงตัวเล็ก ๆ จะสามารถก่อเรื่องขึ้นได้อย่างไร?
พวกที่ได้ผลประโยชน์จากเหอเย่าหลง เพียงแค่ปรายตามองอันธพาลพวกนี้ที่ติดตามมาเพื่อ ‘ก่อเรื่อง’ คนพวกนี้ก็รีบร้อนทิ้งอาวุธในมือลง ใครก็ไม่กล้าขยับ
“ถ้าอย่างนั้น เถ้าแก่เหอ ที่บ้านของผมมีปัญหาต้องขอตัวก่อน”
“ผมปวดท้องนิดหน่อย เดี๋ยวกลับมา”
“เถ้าแก่เหอ ไว้คราวหน้าพวกเราค่อยคุยกันนะ”
อันธพาลเหล่านี้แต่เดิมแล้วก็เป็นพวกเสเพล เพียงแค่เห็นเจียงชื่อพาทหารร่างกายแข็งแกร่งมานับร้อยนาย ก็ตกใจจนวิ่งหนีหมดแล้ว ไม่ได้สนใจความเป็นตายของเหอเย่าหลงอยู่แล้ว
ท้ายที่สุด เหอเย่าหลงและเหอเจียหมิง สองลุงหลานก็ถูกทิ้งไว้ที่นี่
เจียงชื่อถามอย่างเย็นชา “เหอเย่าหลง ผมจะให้โอกาสคุณชดใช้ความผิด แต่คุณกลับไม่รู้จักถนอมมันไว้”
เหอเย่าหลงกัดฟัน ลุกขึ้นยืน
เขาหัวเราะแล้วพูด “เจียงชื่อ คุณมีคนเยอะแล้วอย่างไร? ที่นี่ไม่ใช่เวสเตอร์แลนด์ นี่คือซูหัง! อีกอย่างผมได้รับคำแนะนำในการรื้อถอนมาจากกรมโยธาธิการและผังเมือง ผมเป็นฝ่ายที่ชอบด้วยกฎหมาย คุณขัดขวางผม ถือว่าเป็นศัตรูกับสำนักงานเมือง ระวังคุณจะโดนจับเข้าคุก!”
“นายกล้า!” เทียนผิงก้าวขึ้นมาด้านหน้า กำคอเสื้อของเหอเย่าหลงแน่น ดึงเขาขึ้นมา “ผมเห็นคุณมานานแล้วสุนัขตัวนี้มองแล้วไม่สบายตายิ่ง ยังกล้าพูดจาไร้สาระได้เต็มปาก ดูสิว่าบิดาคนนี้จะตบคุณให้ตาย”
ในเวลานี้เอง
“ปล่อยมือ!” เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาจากที่ที่ไม่ห่างไกลนัก
รถสีฟ้าคันเล็กค่อย ๆ ขับเข้ามา จอดในบริเวณที่ว่าง ประตูรถเปิดออก ชายหัวล้านคนหนึ่งเดินออกมา
เขาคือเลขานุการของผู้อำนวยการสำนักงานกรมโยธาธิการและผังเมือง——หวางหมินไหล
เหอเย่าหลงซาบซึ้งจนแทบจะร้องไห้ออกมา ผลักเทียนผิงออก ลากขาวิ่งไปอยู่ข้าง ๆ หวางหมินไหล
“เลขาหวางคุณมาแล้ว คนเหล่านี้ไม่เคารพกฎหมาย รวมตัวขัดขวาง รบกวนการดำเนินงานรื้อถอนของพวกผม เลขาหวาง คุณต้องรับผิดชอบแทนผมนะครับ”
“หึ เรื่องแค่นี้?”
หวางหมินไหลลูบพุงของเขาแล้วเดินไปหน้าเจียงชื่อ “คุณคือเจียงชื่อ?”
“ใช่?”
“คนเหล่านี้เป็นคุณที่เรียกมาหรือครับ?”
“ใช่”
“เหอะ ๆ ดีที่คุณกล้ายอมรับ คุณรู้ไหมครับว่าการรวมตัวกันขัดขวาง รบกวนกฎหมายเป็นความผิดมากขนาดไหน?”
เจียงชื่อพูดอย่างเย็นชา “ผมเพียงแค่จัดงานวันเกิดให้น้องชายที่เสียชีวิตไปแล้ว ทำให้เขาอย่างเหมาะสม นี่ถือเป็นการรวมตัวด้วยหรือ?”
“แน่นอนว่าใช่!” หวางหมินไหลชี้นิ้วไปบริเวณใกล้ ๆ “ที่นี่ล้วนเป็นพื้นที่รื้อถอนปรับปรุงทั้งหมด ถูกห้ามไว้แล้ว พวกคุณช่วยพาคนเข้ามาเป็นการฝ่าฝืนกฎหมาย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องรบกวนการทำการรื้อถอนของพนักงาน ผมสามารถเรียกคนมาจับพวกคุณไปในตอนนี้ได้เลย”
เจียงชื่อหัวเราะ
“พื้นที่ทำการรื้อถอนปรับปรุง? เท่าที่ผมทราบ ที่จริงบริเวณนี้ไม่อยู่ในขอบเขตการรื้อถอน เป็นคุณที่เพิ่มเข้าไปเองโดยพลการ”
“อีกอย่างเหอเย่าหลงเองก็ไม่ใช่คนของกรมโยธาธิการและผังเมือง เขามีคุณสมบัติอะไรในการรับช่วงต่องานรื้อถอนปรับปรุง?”
หวางหมินไหลควบคุมสีหน้าไม่ได้อีกต่อไป
“คุณกล้าที่จะเถียงผู้อาวุโสหรือ?”
“อยู่ในขอบเขตการปรับปรุงหรือไม่ขึ้นอยู่กับผม จะให้ใครรับช่วงต่อก็ขึ้นอยู่กับผม”
“ผมบอกว่าตรงไหนสามารถรื้อได้ ตรงนั้นก็ต้องรื้อได้ ผมบอกให้ใครรับช่วงต่อ คนนั้นก็รับช่วงต่อได้ ฟังเข้าใจแล้วใช่ไหม?”
เจียงชื่อยิ้มเย็น “หวางหมินไหล คุณช่างมีอำนาจยิ่งใหญ่จริง! แต่คุณก็เป็นแค่เลขานุการของผู้อำนวยการ เดิมทีแล้วไม่มีสิทธิ์อะไรเลย คุณเอาอำนาจนั้นมาจากไหน? แล้ววางแผนจะทำอะไร?”
“ฮาฮาฮาฮา” หวางหมินไหลเงยหน้าขึ้นชื่นชม “คุณไม่เข้าใจ ในกรมโยธาธิการและผังเมือง เป็นผมหวางหมินไหลที่ตัดสินใจ!”
หวางหมินไหลตกใจจนได้ยินเสียงหัวใจดังตูมตูมต่อหน้าหลิวเจิ้นหรง ทั่วทั้งร่างสั่นอย่างคุมไม่อยู่
“ไม่ใช่นะครับ ผู้อำนวยการ เมื่อกี้ผมแค่พูดไร้สาระไปเรื่อย”
เขาพยายามอย่างเต็มที่ ตบหน้าตัวเองอย่างแรง
“ผมสมควรตาย ผมพูดจาไร้สาระ ผมมันไร้ค่า”
“ผู้อำนวยการหลิวคุณได้โปรดให้อภัยผมเถอะ ผมรู้แล้วว่าทำผิด กรมโยธาธิการและผังเมืองแน่นอนว่าต้องเป็นคุณที่ตัดสินใจได้ ”
“ผมเป็นเพียงแค่สุนัขตัวหนึ่งที่คุณเลี้ยง หลังจากนี้ผมไม่กล้าทำอีกแล้ว”
หลิวเจิ้นหรงหัวเราะเสียงเย็น “ตอนนี้รู้ว่าทำผิดแล้ว? สายไปแล้ว! ผมรู้สึกแปลกใจ ทำไมสองวันมานี้คุณถึงต้องการจะปิดล้อมพื้นที่ส่วนนี้รวมกับเขตที่ทำการปรับปรุง แถมยังแนะนำให้ผมเร่งความคืบหน้า ที่แท้แล้วคุณกับเหอเย่าหลงสมรู้ร่วมคิดกัน ใช้การรื้อถอนปรับปรุงของรัฐในการแก้แค้น อีกนิดเดียวผมก็จะกลายเป็นผู้สมคบคิดกับพวกคุณแล้ว”
“หวางหมินไหล คุณช่างกล้าหาญมากจริง ๆ วันนี้ถ้าหากผมไม่จัดการคุณ ผมจะยอมรับของเบื้องบนได้อย่างไร? จะเป็นที่ยอมรับของประชาชนได้อย่างไร? เรียกคนมา นำคนสาระเลวนี่ไปใส่กุญแจมือ!”
“ครับ!”
ชั่วพริบตาเดียว หลิวเจิ้นหรงก็พาเจ้าหน้าที่ตำรวจที่สวมชุดเครื่องแบบหลายนายที่ในมือมีใส่กุญแจมือ ผลักหวางหมินไหลลงบนพื้น แล้วใส่กุญแจมือ
หวางหมินไหลที่เพิ่งจะยโสโอหัง ก็ถูกทำลายลงภายในไม่กี่นาที
หลิวเจิ้นหรงคำนับให้เจียงชื่อ “สหายเจียงชื่อ ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ เป็นผู้นำอย่างผมที่ไม่สามารถกำจัดขยะชิ้นนี้ออกจากกรมโยธาธิการและผังเมืองได้ ถึงเข้ามาสร้างความลำบากในงานเคารพศพของคุณดำเนินไม่ราบรื่น ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ”
เจียงชื่อโบกมือ “ไม่เป็นไรครับ ผู้อำนวยการหลิวสามารถให้ความเป็นธรรมได้ ก็เป็นการตอบแทนที่ดีที่สุดแล้ว”
หลิวเจิ้นหรงพูดต่อว่า “ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อน ถ้าหากผู้บัญชาการทางนั้นถาม ขอให้ช่วยอธิบายให้ผมสักสองคำ”
“ผมจะทำให้ครับ”
“อย่างนั้นขอขอบคุณล่วงหน้านะครับ”
หลิวเจิ้นหรงหมุนตัว ให้คนนำตัวหวางหมินไหลออกไป จิ้งจอกแอบอ้างบารมีเสือครั้งนี้ของเลขานุการจบเห่โดยสิ้นเชิง
เจียงชื่อมองไปทางเหอเย่าหลง “ตอนนี้ ถึงตาคุณแล้ว”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...