จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 221

บริษัทตระกูลติง ห้องสำนักงานประธานกรรมการ

ติงฉี่ซานนั่งอยู่บนเก้าอี้สำนักงาน มองไปที่ติงเฟิงเฉิงซึ่งยืนอยู่ข้างล่าง ในดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธและประหลาดใจ

เมื่อครู่ติงเฟิงเฉิงเพิ่งบอกเรื่องทั้งหมดให้เขาทุกอย่าง

เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าทั้งหมดนี้เป็นความจริง

“เฟิงเฉิง นายล้อเล่นกับปู่เหรอ?”

“คุณปู่ สิ่งที่ผมพูดนั้นเป็นความจริง ทักษะการขับรถผมไม่เอาไหนจริงๆ ก่อนหน้านั้นคนที่ชนะทีมรถฟาสคือเจียงชื่อ”

“สารเลว!!!"

ติงจ้งตบโต๊ะอย่างแรง "เฟิงเฉิงเอ้ยเฟิงเฉิง ปู่บอกนายกี่ครั้งแล้ว อย่าโอ้อวดจนไม่ดูความเป็นจริง เห็นมีผลประโยชน์หน่อยก็รีบรับ ของฟรีไม่มีในโลก? ครั้งนี้ก่อปัญหาแล้วมั้ง! เมื่อก่อนนายเป็น 'เทพรถ' เป็นไงสะใจไหม?”

เขาถอนหายใจ “ช่างเถอะ เจียงชื่อก็เจียงชื่อเถอะ นายเรียกเขามา ให้เขาแทนนายไปแข่งขันกับงูเห่าอะไรนั่นครั้งหนึ่งก็พอแล้ว ถ้าเขาเก่งกาจอย่างที่นายพูดขนาดนั้น การชนะงูเห่าน่าจะไม่เป็นปัญหา ถ้าแพ้แล้ว ก็พอดีเลยให้เขาไสหัวไปจากตระกูลติง”

"ไปเถอะ"

ติงเฟิงเฉิงกลับไม่ขยับ ยืนนิ่งก้มศีรษะอยู่ที่เดิม ไม่กล้าพูด

ติงจ้งขมวดคิ้ว “นายทำอะไรหน่ะ? ให้นายไปเรียกเจียงชื่อมาไม่ได้ยินหรอ?”

ติงเฟิงเฉิงกลืนน้ำลาย "คือว่า คุณปู่ ผมเพิ่งไปมา"

“อ๋อ? แล้วทำไมเจียงชื่อไม่มาล่ะ?”

“เจียงชื่อเขา เขาบอกว่าผมไม่มีสิทธิ์ที่จะเชิญเขา”

“หือ?” ติงจ้งตกตะลึง “ลูกเขยแต่งเข้าบ้านคนหนึ่ง บ้าอะไรวะ? นี่เขาจะทำอะไรกันแน่?”

“เขาอยาก... ให้ท่านไปเชิญด้วยตัวเอง"

ณ ตรงนั้นที่ตกอยู่ในความเงียบสนิท

เงียบสนิทไม่มีแม้แต่เสียงนก

เงียบเหมือนไร้ชีวิต

ปัง ! ! !

ติงจ้งเตะถังขยะไปไกลถึงห้าหกเมตร เปลือกผลไม้กระจัดกระจายไปทั่ว

“บังอาจ!”

ติงฉี่ซานหาวหนึ่งที “ใช่เหรอ? มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ? แต่ว่าประโยคนั้นมาจากไหน? คนเขาอยู่ใต้ชายคาบ้านคนอื่น จำเป็นต้องก้มศีรษะ ขอให้คนอื่นช่วยมีที่ไหนมาเย่อหยิ่งแล้ววางตัวสูงส่ง? เรียกคุณมา คุณก็มาสักครั้งสิ”

ติงจ้งตกตะลึงตาค้าง

นี่คือท่าทางที่ลูกชายพูดกับกูเหรอ?

“ติงฉี่ซาน นายอยากจะกบฏหรอ!”

“เหอๆ ผมมีธุระ วางสายก่อน”

กึก

ติงฉี่ซานเดิมก็ไม่ต้องการคุยกับติงจ้งเลย ดังนั้นเขาจึงวางสายโดยไม่ไว้หน้า

หลายปีมานี้ ตั้งแต่ติงจ้งเข้ารับตำแหน่งเขาไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้มาก่อน

"กบฏแล้วกบฏแล้วกบฏแล้ว"

“ทุกคนกบฏกันหมดแล้ว!”

"เจียงซื่อ ติงฉี่ซาน ทำได้ดีมาก พวกนายรอดูเถอะ!!!"