จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 289

ดอกเตอร์สือถอยหลังลงไปแล้วก้าวหนึ่ง ค่อนข้างกลัวเล็กน้อย

แต่แล้วเขาก็มีปฏิกิริยากลับมา หัวเราะเสียงดังลั่น

“เหอะ คิดไม่ถึงว่าจะได้เจอคนที่มีความสนใจเหมือนกัน”

“แต่ว่าแล้วจะยังไง？”

“อีกเดี๋ยวแกก็จะเป็นคนตายแล้ว รู้เรื่องพวกนี้ไปแล้วจะมีประโยชน์อะไร？”

เจียงชื่อยิ้มอย่างเยือกเย็น “คนตาย？”

เขาชูนิ้วขึ้นแล้ว “จัดการพวกแก ใช้เวลาเพียง10 วินาทีก็เพียงพอแล้ว”

ดอกเตอร์สือยิ้มแล้ว “ว้าว ความสามารถในการคุยโวนี่เก่งเชียวนะ 10วินาทีเหรอ？ก็ดี สหายสามสี่คน จับมัดเขาและเปลื้องผ้าซะ ฉันจะ ‘เฉือน’เขาเดี๋ยวนี้เลย ฉันก็อยากจะดู เขาจะจัดการการต่อสู้ภายใน 10วินาที ยังไง”

กลุ่มคนหยิบเชือกพร้อมเดินเข้ามา

เจียงชื่อให้ซูสวนไปยืนอยู่ข้างหลัง แล้วก็……

หมัดกำปั้นเหมือนดาวตก

เท้าเหมือนฟ้าร้องรุนแรง

ตอนที่กลุ่มคนยังไม่ทันได้ตอบสนองกลับมาว่าเกิดอะไรขึ้น เสียงระเบิดดังปังปังปัง ร่างของแต่ละคนต่างก็ลอยออกไปแล้ว

กระแทกกับกำแพง ทุบไปที่ประตู นอนลงบนพื้น แขวนอยู่บนเสา

10วินาที？

ไม่ 10วินาทีมากเกินไป เพียงแค่ 5วินาทีเท่านั้น พวกคนระยำสิบกว่าคนล้วนแต่ลงไปนอนกับพื้นหมดแล้ว

อยากจะจับเจียงชื่อ？

พวกเขายังไม่มีคุณสมบัติพอ

ตบๆมือ เจียงชื่อก็หันหน้าไปมองที่ดอกเตอร์สือ เอ่ยถาม “เป็นยังไง？”

ดอกเตอร์สือสีหน้าซีดขาว ทำยังไงก็คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องราวเช่นนี้ ผู้ชายคนที่อยู่เบื้องหน้าจัดการคนสิบกว่าได้เพียงชั่วพริบตาเดียว เขายังเป็นคนอยู่ไหม？นี่มันสัตว์ประหลาดชัดๆ！

ดอกเตอร์สือรีบถอยหลังลงไป เอื้อมมือออกไปแล้วกดปุ่มสีแดง

ผลลัพธ์คือไม่ถึง 30 วินาที มีเจ้าหน้าที่ในชุดตำรวจมาสามสี่คน เตะประตูเปิดออกเพียงเท้าเดียว

คนที่นำทีมมามีใบหน้าเหลี่ยม นี่คือตำรวจของท้องที่นี้——หวังทง

“กัปตัน？”

“เหอะๆ ขอโทษนะ กัปตันจะไม่มีทางรู้เรื่องของที่นี่อย่างแน่นอน”

“พลังมังกรก็ไม่อาจสยบคนพาลได้ ที่แถวนี้ฉันเป็นคนดูแล ใครมาก็ไม่มีประโยชน์！”

“อย่าว่ากัปตันเลย แม้แต่ผู้บริหารระดับสูงของเขตเจียงหนานมา ก็จะต้องคุกเข่าเลียเท้าหวังทงคนนี้เช่นกัน”

เจียงชื่อจับๆที่คออย่างเก้ๆกังๆ

คิดไม่ถึงจริงๆนะ เจ้าหน้าที่ระดับล่างนี้จะหยาบคายและไม่มีเหตุผลเช่นนี้ ไม่เห็นความสำคัญของกฎหมายเลย

มีคนแบบนี้อยู่ เขตเจียงหนานยังจะดีได้เหรอ？

เจียงชื่อพูดเสียงเฮิงอย่างเย็นชา หยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออก “แกบอกว่ากัปตันตำรวจไร้ประโยชน์？โอเค งั้นฉันจะให้เข้ามาที่นี่สักหน่อย ดูหน่อยว่า เขาจะมีประโชยน์หรือเปล่า”

หวังทงอึ้งไปครู่หนึ่ง

ไม่ว่าเจียงชื่อจะกำลังข่มขู่เขาอยู่หรือเปล่า แต่จะให้เขาโทรศัพท์ตามอำเภอใจไม่ได้

เพราะงั้น หวังทงรีบหยิบปืนออกมา เล็งไปที่เจียงชื่อ เสียงดังปัง ลูกกระสุนก็ตรงไปยังระหว่างคิ้วของเจียงชื่อ！