จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 423

ฉากนี้ทำให้ผู้คนประหลาดใจ

"นี่มันสถานการณ์อะไรกันเนี่ย?"

"เท้าลื่นงั้นเหรอ?"

"หากเท้าลื่นแค่คนเดียวก็พอว่า แต่นี่เท้าจะลื่นลงไปคุกเข่าทั้งสองคนในเวลาเดียวกันเลยเหรอ มันไม่น่าจะเป็นไปได้นะ?"

ใบหน้าของไอ้หนวดเซานั้นตกตะลึงขึ้นไปกว่าเดิม

"พวกแกกำลังทำอะไรน่ะ?" เขาตะโกน

เสือดาวที่ต้องการต่อต้านก็ถูกเจียงชื่อเตะกระเด็นกลิ้งออกจากสังเวียนไปที่ด้านล่างและเป็นลมล้มพับไป

จากนั้น เจียงชื่อจับหมาในขึ้นมาพร้อมกับมองผู้คนไปรอบๆ ด้วยสายตาที่เย็นชา

"ให้พวกนายก็แล้วกัน"

เขาโยนหมาในใส่กลุ่มฝูงชนด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง ยอดฝีมืออันดับสามก็เป็นแค่ขยะที่ถูกเจียงชื่อโยนทิ้งไปตามใจชอบก็เท่านั้น

ในไม่กี่นาที การต่อสู้จบลง

ความแข็งแกร่งของชายผู้นี้เหนือจินตนาการของทุกคน

ทันใดนั้นก็มีเสียงปรบมืออย่างดุเดือดของผู้ชมที่อยู่ด้านล่างเวที ก่อนหน้านี้พวกเขาคิดว่าเจียงชื่อจะแพ้ ใครจะไปคิดล่ะว่าชายนี้จะแข็งแกร่งขนาดเอาชนะการแข่งขันแบบสองต่อหนึ่งได้ เขานี่มันเป็นสัตว์ประหลาดแน่ๆ

เจียงชื่อมองไปที่ไอ้หนวดเซา "ยังใครมีอีกไหม?ให้พวกเขาขึ้นมาพร้อมกันเถอะ"

ไอ้หนวดเซามองไปรอบๆ นักมวยผิดกฎหมายคนอื่นๆ ต่างพากันก้มหัวลง ไม่มีใครกล้าที่จะขึ้นไป

ต้องรู้ว่าพวกนี้มันก็แค่ผู้เล่นธรรมดา พละกำลังน้อยกว่าเสือดาวและหมาในตั้งไม่รู้เท่าไหร่ แม้แต่ยอดฝีมือก็ถูกจัดการไปอย่างง่ายดาย แล้วพวกเขาจะขึ้นไปหาเรื่องตายทำไมกัน?

"ไอ้พวกไร้ประโยชน์!"

ตอนนี้ชายคนเดียวที่สามารถจะมาต่อสู้กับเจียงชื่อได้ก็เหลือเพียงชายผู้ที่ได้อันดับหนึ่ง แต่ปัญหาคือตอนนี้ยังไม่สามารถหาวิธีเรียกเขาออกมาได้

เมื่อไม่มีทางเลือก ไอ้หนวดเซาจึงเดินมาหาเจียงชื่อและพูดว่า "ไอ้หนู นายน่ะถือว่าเป็นคนมีของ ตามฉันมา!"

เขาหันหลังและเดินจากไป

เจียงชื่อก้าวลงจากสังเวียน จากนั้นพาติงเมิ่งเหยนตามไอ้หนวดเซาไปอย่างติดๆ

พวกเขามาถึงที่โกดัง

"เอ๋?แล้วถ้าพวกเขาดูออกจะทำอย่างไร?"

"ถ้าดูออกล่ะก็..." ไอ้หนวดเซาพูดด้วยรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ "แกไปเอา'กุ่ยหนัน'ออกมา ขังไปซะนาน ถึงเวลาที่เขาควรจะออกมาหาอาหารได้แล้ว"

กุ่ยหนันคือชายอันดับหนึ่งที่อยู่ในการจัดอันดับมวยเถื่อนใต้ดิน

ผู้ที่ยังไม่เคยพ่ายแพ้จนถึงตอนนี้

นี่คือฝันร้ายของนักสู้ทุกคน มันมีการดำรงอยู่เหมือนผี ดุร้ายและน่าสะพรึงกลัว

ฉื่อหู่กลืนน้ำลาย "พี่ชาย มันดีแล้วเหรอ?หากปล่อยออกมาล่ะก็ คงมีชีวิตไม่น้อยเลยที่ต้องเสียไป"

ไอ้หนวดเซาหัวเราะ "กลัวอะไรล่ะ?ให้ไปทำก็ไปทำซะ"

"ครับ"

ฉื่อหู่ไม่กล้าที่จะพูดอะไรต่อ เขาหันหลังกลับและทำตามคำสั่งของไอ้หนวดเซา

ไอ้หนวดเซาบ่นพึมพำกับตัวเอง "เจียงชื่อ พรุ่งนี้นายจะได้รู้ว่าอะไรที่เรียกว่า เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน!ติงเมิ่งเหยน ฉันจะต้องได้มาอย่างไม่ต้องสงสัยเลยล่ะ!"