จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 443

ถัดมา ก็ถึงคิวของไอ้หนวดเซาแล้ว

เห็นสถานการณ์อย่างนี้ แล้วก็นึกถึงคำพูดของตัวเองก่อนหน้านี้ ไอ้หนวดเซารู้ดีแก่ใจว่าเจียงชื่อต้องไม่ปล่อยเขาไปแน่ๆ

แม้จะขอร้องอ้อนวอน สุดท้ายก็ต้องลงเอยเหมือนกับฉื่อหู่

เขากัดฟันพูดว่า "เจียงชื่อ นายร้ายกาจมาก ตอนนี้ฉันไร้กำลังจะตอบโต้ นายอยากจะทำอะไรก็ทำเถอะ"

เจียงชื่อปรบมือ

"ดีมาก"

"ใจสู้ดี"

เขายืนขึ้นเก็บมีดเล่มใหญ่ที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมา เดินตรงไปยังไอ้หนวดเซา สบตาสามวินาที

"ฉันจะให้แก ตาย"

เจียงชื่อยกมือขึ้นฟันมีดลงไป ขณะที่ฟันลงไประยะห่างระหว่างคมมีดกับคอของไอ้หนวดเซาที่มีไม่ถึงหนึ่งเซนก็หยุดลง

ที่จริง เขาก็แค่ต้องการข่มขวัญไอ้หนวดเซาเท่านั้น ไม่ได้อยากจะฆ่าเขาจริงๆ

'ความเป็นฮีโร่ที่แข็งแกร่ง'ของไอ้หนวดเซาที่มีก่อนหน้านี้ได้สลายหายไปหมด ชั่วพริบตาเดียวก็ข่าอ่อนทรุดไปนั่งลงกับพื้น น้ำตาไหลลงมาไม่หยุด ร้องไห้ตะโกนเสียงดังว่า "ผมผิดไปแล้ว ผมรู้ตัวว่าทำผิดไปแล้ว พี่ใหญ่เจียง คุณปล่อยผมไปเถอะ ผมไม่อยากตายโฮ"

เจียงชื่อฮึเสียงเย็น

คนประเภทนี้ก็แค่ปากแข็ง แค่ข่มขู่นิดหน่อย ก็อ่อนยวบในพริบตา

เขาทิ้งมีดลงไปข้างๆ พูดเสียงเรียบว่า "ที่จริงจุดประสงค์ที่ฉันมาที่หลงหยันหยวนก็เพื่อจะรับซื้อเหล็ก ไม่ได้จะมาฆ่าคน"

"ไอ้หนวดเซา ขอเพียงนายเอาสินค้ามาให้ในจำนวนที่เพียงพอ ฉันจะไว้ชีวิตนาย"

ไอ้หนวดเซาทำสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เขาอยากจะมีชีวิตรอดอยู่แล้ว แต่จะรอดต่อไปได้จริงเหรอ

"พี่ใหญ่เจียง ผมพูดกับพี่ด้วยความสัตย์จริง ไม่ใช่ผมไม่ใช้สินค้าพี่ แต่คลังสินค้าของโรงงานผมมันมีสต๊อกไม่พออยู่แล้ว ฉะนั้นจึงต้องใช้ของด้อยคุณภาพผสมไปด้วย"

"ผมไม่มีของ พี่จะบีบผมยังไงก็ไร้ประโยชน์"

เจียงชื่อขมวดคิ้ว ในสมองคิดถึงเรื่องราวที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ขึ้นมา

สินค้าไม่พอ?

เหอะเหอะ

หัวใจของไอ้หนวดเซามีเลือดไหลซิบ

ต้องรู้ว่า เพื่อให้ได้สินค้าล็อตนี้มา เขาเอาเงินที่ติงเมิ่งหยวนจ่ายไว้โปะเข้าไป ตัวเองยังควักเงินส่วนต่างอีกก้อนใหญ่ออกมาอีก

สรุปก็คือ เขาเสียทั้งเงินที่คนอื่นจ่ายให้ และยังเสียเงินตัวเองไปอีก สุดท้ายสินค้ายังถูกเจียงชื่อเอาไป

สามารถพูดได้ว่า เป็นการสูญเสียสองครั้งซ้อนกัน

เมื่อมีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้น โรงงานของเขาก็ไม่เหลืออะไรแล้ว เกรงว่าแม้แต่ค่าแรงคนงานก็ไม่มีจ่าย

หัวใจของไอ้หนวดเซาเหมือนถูกมีดกรีด รู้สึกเสียใจภายหลังขึ้นมาแล้ว

ลูกพี่ใหญ่คนหนึ่ง ร้องไห้เหมือนเด็กผู้หญิงก็ไม่ปาน

"ฮือฮือฮือ~~"

"นี่ฉันโลภมากหวังให้ได้อะไรเนี่ย"

"ถ้ารู้แต่แรกว่าจะเป็นอย่างนี้ ฉันจะบอกว่ามีของไม่พอ ก็สิ้นเรื่องแล้ว"

"โธ่"