จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 449

กลับถึงบ้าน

สองสามีภรรยาติงฉี่ซานกับซูฉินได้เตรียมอาหารไว้เต็มโต๊ะ ต้อนรับติงเมิ่งเหยน เจียงชื่อที่กลับจากข้างนอก พร้อมกันนั้นก็เป็นการฉลองที่พวกเขาทำภารกิจของตระกูลได้สำเร็จ

คนแก่ทั้งสองคนไม่รู้เลยว่าภารกิจครั้งนี้มีความอันตรายอย่างยิ่ง

ยิ่งไม่รู้ว่าติงจ้งนั้นโหดร้ายแค่ไหน

ติงเมิ่งเหยนเกรงว่าผู้ใหญ่ทั้งสองจะเป็นห่วง จึงไม่ได้พูดอะไร เค้นรอยยิ้มออกมา กินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย แต่ในใจยังคงเศร้าไม่หาย

ในที่สุด ก็กินข้าวเสร็จแล้ว อาบน้ำเสร็จ เธอนอนลงบนที่นอน

"ชื่อ คุณกอดฉันหน่อยได้ไหม"

เจียงชื่อนอนอยู่ข้างกายของติงเมิ่งเหยน ยื่นมือออกไปกอดติงเมิ่งเหยน วินาทีนี้ เธอร้องไห้เหมือนเด็กสามขวบ อารมณ์ที่ถูกกดทับไว้ในใจวินาทีนี้ได้ถูกปลดปล่อยออกมาจนหมดสิ้น

"พวกเขาเป็นญาติของฉันแท้ๆ ทำไมต้องทำกับฉันแบบนี้ด้วย"

นี่เป็นผู้หญิงที่แสนดี ไม่มีทางที่จะเข้าใจอะไรที่เรียกกันว่าหัวใจคนอันตราย บางเวลาไม่ใช่เพราะว่าคุณทำผิดอะไรไป แต่เป็นเพราะว่าคุณทำถูกต้องเกินไป ทำให้คนอื่นดูเหมือนเป็นคนโง่

ทำดีเกินไป ก็อาจจะถูกคนอื่นอิจฉาริษยาได้

เจียงชื่อตบที่หลังของติงเมิ่งเหยนเบาๆ ไม่พูดอะไรสักคำ

ในที่ลับตาคน เขาเอามือถือออกมาส่งข้อความให้กับมู่หยางอีฉบับหนึ่ง ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป ให้จับตาดูทุกการเคลื่อนไหวของติงจ้ง ติงจื่อยวี่ ติงเฟิงเฉิงทั้งสามคนอย่างเข้มงวด พบพิรุธอะไรให้รีบรายงานทันที

สถานการณ์ในครอบครัวยิ่งอยู่ก็ยิ่งแย่ลง ไม่สามารถจะปล่อยให้คนพวกนั้นกระทำเหิมเกริมได้อีก

เมื่อก่อนแค่ทะเลาะกันเล็กน้อยก็แล้วไป แต่ผ่านเรื่องราวที่หลงหยันหยวนในครั้งนี้ เจียงชื่อไม่สามารถนั่งรอความตายต่อไปได้อีก

กล้าลงมือกับติงเมิ่งเหยน ไม่ว่าแกจะเป็นใคร เจียงชื่อไม่มีทางปล่อยไปแน่

วันต่อมา

เพราะว่าติงเมิ่งเหยนเหน็ดเหนื่อยมาหลายวัน นอนหลับเป็นตาย

หัวหน้าทีมรถหยางจุนเทียน จงใจให้คนของหมอกแดงมาขวางทางเพื่อหาเรื่องเขา บัญชีนี้ ต้องสะสางแน่

แต่ว่า ไม่ต้องรีบร้อน

เจียงชื่อยิ้ม จงใจพูดว่า "มือถือฉันหาย สองวันนี้ก็ออกไปทำธุระข้างนอก ใช้มือถือของคนที่บ้าน ก็เลยติดต่อไม่ได้เป็นการชั่วคราว"

อีกฟากหนึ่ง สีหน้าของหยางจุนเทียนเต็มไปด้วยความผิดหวัง

หลังจากคืนนั้นเขาก็ติดต่อคนของหมอกแดงไม่ได้เหมือนกัน ยังนึกว่าหลังจากที่หมอกแดงกำจัดเจียงชื่อไปแล้ว เกรงว่าเรื่องจะบานปลายใหญ่โต จึงจงใจเก็บตัว

ใครจะรู้ว่าหมอกแดงทำงานไม่สำเร็จ

นี่ทำเอาเขาหัวเสียมาก

เจียงชื่อมองหยางจุนเทียนยิ้มๆ จงใจถามขึ้นว่า "หัวหน้าทีมหยาง ทำไม เห็นฉันกลับมา นายเหมือนจะไม่ค่อยดีใจสักเท่าไหร่นะ"