จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 474

ซินยุ่นก็คิดอย่างนี้เหมือนกัน เธอรู้ว่าเจียงชื่อกำลังปลอบใจเธออยู่

แต่เจียงชื่อพูดต่อท้ายประโยคขึ้นมาอีกสามคำว่า "เชื่อใจผม"

เชื่อใจ

ในสถานการณ์ที่คนนอกต่างก็ไม่เชื่อว่าเจียงชื่อจะกลับมาได้ สุดท้ายซินยุ่นก็เลือกที่จะเชื่อใจเจียงชื่อ

เพียงเพราะว่าผู้ชายคนนี้เคยสร้างเรื่องไม่คาดคิดมานักต่อนักแล้ว

อีกอย่าง ในใจส่วนลึกของซินยุ่นมีความรู้สึกที่ดีต่อเจียงชื่อแฝงอยู่ ทำให้เธอเชื่อคำพูดของเจียงชื่อทุกคำอย่างไม่มีข้อสงสัย

"ได้ ฉันเชื่อว่าคุณต้องกลับมาแน่ "

หัวหน้าพนักงานรถไฟหัวเราะ"กลับมา หึหึ อย่าหวังเลย ถ้าผมปล่อยให้เขากลับมาได้ ผมขอเป็นหมู ไปเถอะ "

ภายใต้การเฝ้าสังเกตการณ์อย่างเข้มงวดของตำรวจรถไฟ เจียงชื่อถูกควบคุมตัวเข้าไปอยู่ในโบกี้รถไฟขบวนหนึ่งที่ว่างเปล่า ที่นี่ใช้สำหรับคุมขังผู้กระทำผิดชั่วคราว

มาถึงที่นี่ ก็ไม่สามารถออกไปได้อีก

ปิดประตูโบกี้รถไฟ

หัวหน้าพนักงานรถไฟนั่งลง มองเจียงชื่ออย่างไม่พอใจ "กล้าหาเรื่องทะเลาะวิวาทกันบนรถไฟ หึหึ นายมันแน่จริงๆ รอเข้าคุกเถอะ"

เจียงชื่อพูดด้วยเสียงเรียบเฉยว่า "ทะเลาะวิวาทกันพวกเขาเป็นคนลงมือก่อน จับผมแค่คนเดียวเหรอ"

หัวหน้าพนักงานรถไฟหัวเราะ "คนแพ้ก็ต้องส่งโรงพยาบาล คนที่ชนะก็ต้องเข้าไปอยู่ในคุก คุณไม่รู้หรือไง คุณซ้อมเขาคนมีสภาพแบบนั้นแล้ว ผมยังต้องจับตัวพวกเขาอีกเหรอ "

ที่แท้ยังใช้วิธีการอธิบายอย่างนี้ได้ด้วยเหรอ

เจียงชื่อส่ายหน้าเบาๆ พูดต่อไปว่า "ถ้าอย่างนั้นเรื่องที่พวกเขาแย่งที่นั่งก็ไม่ต้องพูดถึงแล้วเหรอ"

"ยังมีอะไรให้ต้องพูดถึงอีก "หัวหน้าพนักงานรถไฟพูด "คุณต้องรู้ว่า ตอนนี้พวกเขาเป็นผู้เสียหาย ส่วนคุณเป็นพวกชอบใช้ความรุนแรง ถ้าหากคุณไม่ลงมือ คุณยังพอมีเหตุผลอยู่บ้าง ตอนนี้กลายเป็นว่าจากที่คุณมีเหตุผลก็ไร้เหตุผลไม่แล้ว รู้หรือเปล่า "

เจียงชื่อระอาใจ

"นายไม่เข้าใจเหรอว่าตัวเองเป็นใครมาจากไหน นายมีสิทธิ์อะไรมาชี้แนะฉัน ยังว่าฉันไม่เหมาะจะเป็นหัวหน้าพนักงานรถไฟ หึหึ ฉันไม่เหมาะ แล้วแกเหมาะหรือไง "

"นายคิดว่านายเป็นใคร นายเห็นฉันแล้วไม่พอใจใช่ไหม เอาสิ นายมีความสามารถก็ลองไล่ฉันออกสิ โธ่เอ๊ย!"

หัวหน้าพนักงานรถไฟไม่หลงเหลือความสงบนิ่งแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นคือมีความไร้เหตุผลมั่วไปหมด

เพราะว่าเจียงชื่อพูดแทงใจดำของเขาเต็มๆ

เจียงชื่อมองเขาด้วยสายตาโมโห คิดไม่ออกจริงๆว่า ทำไมยังมีผู้ปฏิบัติงานอย่างนี้อยู่ น่ารังเกียจจริงๆเลย

"มอง มองหาอะไร อีกไม่ถึงสิบนาทีก็จะถึงสถานีหน้าแล้ว"

"พอไปถึงสถานีหน้า ฉันจะส่งแกออกไปทันทีเลย"

เจียงชื่อเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย พูดด้วยเสียงที่เย็นชาว่า "กลัวว่าพอถึงเวลา คนที่ถูกส่งออกไปจะเป็นคุณ "