จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 48

บทที่48 ซีเหมินจุ้น

ในห้อง ติงเมิ่งเหยนนอนโมโหบนเตียง

เจียงชื่อยิ้มเดินเข้ามา :"ทำไมถึงโมโหขนาดนั้นล่ะ? จริง ๆ ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร"

ติงเมิ่งเหยนมองบน :"ที่ฉันโกรธก็เพราะนายไง นายยังมาพูดพล่อย ๆ ตรงนี้อีก นายอยากให้ฉันไปนัดบอดกับเสี่ยวเมิ่งอะไรนั้นเหรอ?:

เจียงชื่อนั่งลง:"ไม่อยาก แต่ผมก็ไม่อยากเห็นเธอกับพ่อโกรธกัน ยังไงเขาก็คือพ่อของเธอ"

"หึ เขารู้แต่ตัวเองเลื่อนตำแหน่ง ไม่เคยนึกถึงความรู้สึกของฉันหรอก"

พูดไป จู่ ๆ ติงเมิ่งเหยนก็กุมไหล่ ร้องเจ็บ"อ๊า……"

"เป็นอะไร?"

"ไม่รู้สิ เจ็บไหลมากปวดมาก"

เจียวชื่อยื่นมือจับไล่เธอ เปิดเสื้อออกทีละนิด เผยผิวขาวออกมา

"ช่วงนี้เธอทำงานหนักเกินไป เหนื่อยเกินไป กล้ามเนื้อไม่ผ่อนคลาย ดังนั้นถึงได้ปวดเมื่อย"

"ผมนวดให้นะ กระตุ้นการทำงานของเลือด เดี๋ยวก็ไม่เป็นไรแล้ว"

ติงเมิ่งเหยนลังเลเล็กน้อย จริง ๆ แล้ว เธอไม่เคยให้ผู้ชายแตะต้องเลย จนตอนนี้ก็ยังบริสุทธิ์อยู่

เธออ่อนไหวกับเพศตรงข้ามมาก

แต่ว่า จะว่าไปเจียงชื่อก็คือสามีของเธอ และจริง ๆ แล้วในใจของเธอไม่รังเกียจเจียงชื่อ ดังนั้น……

เธอไม่ปฏิเสธ

มือของเจียงชื่อตั้งบนไหล่ติงเมิ่งเหยน กดลงไปแรง ๆ เจ็บจนติงเมิ่งเหยนต้องร้องออกมา

"นายเบา ๆ หน่อยสิ ! "

เจียงชื่อยิ้ม:"นี่มันเบาไม่ได้ ถ้าไม่ใช่แรง กดไปก็ไม่ได้อะไร เธอกัดฟันอดทนหน่อย ผมจะนวดให้ทั้งตัว จะทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายลงมา"

"ทั้งตัว?"

ติงเมิ่งเหยนหน้าแดงทันที ในสมองมีภาพที่ไม่ดีผ่านมากมาย

แต่ไม่รู้ทำไม เธอถึงรู้ถึงคาดหวังเล็กน้อย

"อ๊า ~ ~ "

"เจ็บ เจ็บ นายเบา ๆ หน่อย ! "

"อย่าจับตรงนั้น อ๊า ทำไม่ไหวแล้ว อ๊า ~ ~ "

ในระหว่างที่เจียงชื่อนวด ติงเมิ่งเหยนเจ็บจนร้องออกมาเป็นช่วง ๆ ทะลุผ่านประตูห้อง มาถึงห้องรับแขก

ในห้องรับแขก

ซูฉินกับติงฉี่ซานได้ยินเสียงร้องของติงเมิ่งเหยน สีหน้าเปลี่ยนทันที

ซูฉินไอกระแอม :"ยัยเมิ่งเหยนนี่มันจริง ๆ เลย ไม่อายบ้างเลย เป็นผู้หญิงไม่สง่าเลยแม้แต่นิด ร้องดังขนาดนั้น

ติงฉี่ซานเหล่มองเธอ:"แค่นี้เอง สังคมตอนนี้ ให้ความสำคัญกับการแสดงบุคลิก เปิดเผยร่าเริง ผมมีความคิดเห็นมากมายกับคุณ ทุกครั้งที่พวกเราทำเรื่องแบบนั้นกัน เธอจะอายจนไม่กล้าร้อง ทำเอาเหมือนกับว่าผมกำลังทำปลาเค็ม น่าเบื่อมาก"

ซูฉินทั้งอายทั้งโกรธ:"เฮ้ ไอแก่นายกำลังพูดอะไรนะ? นายนั้นแหละปลาเค็ม ! "

เธอพูดแล้วก็ทุบบนตัวติงฉี่ซาน

ทั้งสองกอดอยู่ด้วยกันโดยไม่รู้ตัว ซูฉินหน้าแดงทันที

……

ณ ตอนนี้ กลางเมืองเจียงหนาน พื้นที่สำนักงานรุ่งเรือง

เหิอย่าหลงไม่กล้าพูดเลย ก้มหน้าเงียบ

จากนั้น เลขาเดินเข้ามาพูด:"ประธานซุน ผู้จัดการซีเหมินกลับมาแล้ว"

ได้ยินประโยคนี้ ซุนหย่งเจินยิ้มพูด:"เจ้าปัญญาของกูกลับมาสักที เร็ว เรียกซีเหมินมาเร็ว"

"ครับ ประธานซุน"

หลังจากนั้นไม่นาน ประตูห้องทำงานเปิดออก เลขาพาผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามา

ผู้ชายคนนี้สูง185 หุ่นสูงยาว แว่นตาขอบหนาสีดำคู่หนึ่งกับชุดสูทแบบตะวันตก ทำให้ทั้งตัวดูสะอาดและสดชื่น อ่อนโยนและสง่างาม

คนนี้ คือเจ้าปัญญาที่หนึ่งของซุนหย่งเจิน ซีเหมินจุ้น

"ประธานซุน คุณหาผมเหรอครับ?"

"อืม"ซุนหย่งเจินชื้อเหอเย่าหลง เหอเจียหมิง :"ช่วงที่นายไม่อยู่ สวะสองคนนี้ทำบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งของผมพังหมดแล้ว โดนทหารจน ๆ คนหนึ่งจัดการจนทำอะไรไม่ได้เลย ซีเหมิน นายคิดวิธีให้ผมหน่อย กำจัดไอบ้าที่ชื่อเจียงชื่อให้หน่อย"

"จริงสิ ต้องใช้วิธีการที่สมเหตุสมผลและถูกกฎหมาย อย่าไปใช้กำลังเหมือนไอ้โง่สองคนนี้ ผมเกลียดวิธีนี้ที่สุด ไม่มีสมองซะเลย"

ซีเหมินจุ้นยิ้มอ่อน แล้วถามว่า:" เจียงชื่อคนนี้ เป็นพี่ชายแท้ ๆ ของประธานกรรมการคนก่อนเจียงโม่ที่ตายไปใช่ไหมครับ?"

"ใช่"

"งั้นผมเข้าใจแล้ว"ซีเหมินจุ้นดันแว่นขึ้น พูดอย่างมั่นใจ:"ให้เวลาผมห้าวัน จะให้ผลลัพธ์ที่พอใจกับคุณแน่"

ซุนหย่งเจินถามอย่างตกใจ:"นายมีวิธีเหรอ?"

"แน่นอนครับ"

"วิธีอะไร?"

"พูดออกมาก็ไม่สนุกสิ"ซีเหมินจุ้นยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย :"แต่ว่าผมบอกได้เล็กน้อย ตอนนั้นเจียงโม่ตายยังไง ผมก็จะให้เจียงชื่อตายแบบนั้น ! "