จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 525

"เอาล่ะ ทุกๆ คนอย่ามายืนกันตรงหน้าประตูเลย เชิญเข้าด้านในกันเถอะ" สุ่ยจุนซินเป็นผู้นำพาเดินเข้าไป

ซินยุ่นจับแขนของเจียงชื่ออย่างแน่นด้วยมือทั้งสองข้าง ร่างกายสั่นเทาเล็กน้อย

เธอพูดอย่างแผ่วเบา "คนนี้ดูน่ากลัวไม่น้อยเลยนะ ดูไม่ใช่คนดีสักเท่าไหร่ เจียงชื่อ นายต้องระวังตัวไว้ด้วย"

เจียงชื่อไม่ได้พูดอะไรมาก เขาพาซินยุ่นเดินเข้าไป

ประสบการณ์หลายปีได้บอกกับเจียงชื่อว่า สุ่ยจุนซินนั้นมีปัญหาจริงๆ การรับจดหมายเชิญในครั้งนี้เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เพื่อตัวเจียงชื่อ แต่เป็นซินยุ่นต่างหาก

เมื่อมองดูสายตาของผู้ชายที่อยู่รอบๆ ที่จ้องมองดูด้วยความตื่นเต้นนี้ นี่ก็เป็นสิ่งที่สามารถยืนยันเรื่องนี้ได้เช่นกัน

หลังจากที่เข้าไปในห้องโถงใหญ่ ก็เหมือนกับว่าได้ก้าวผ่านเข้ามาอีกโลกหนึ่ง

ที่นี่นั้นเปรียบเสมือนพระราชวังที่ประดับประดาอย่างวิจิตรตระการตา ตกแต่งด้วยเสาและคานไม้แกะสลักที่ทาสี ช่างสวยเกินคำบรรยายเสียจริง

โดยเฉพาะโคมระย้าคริสทัลขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านบนเหนือศีรษะที่ถูกประดับประดาไปด้วยคริสทัลนับพัน ทำให้ห้องโถงนั้นสว่างไสวไปทั่ว

เพียงโคมไฟระย้าดวงนี้ ไม่มีทางต่ำกว่าหนึ่งล้านอย่างแน่นอน

ต้องพูดเลยจริงๆ ว่าสุ่ยจุนซินนั้นกล้าทุ่มเงินมาใช้จ่ายจริงๆ

อาหารและเครื่องดื่มแต่ละแถวล้วนแต่เป็นของชั้นดี แค่เครื่องดื่มไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่นก็มีมูลค่าปาไปหลายล้านแล้ว

บอกได้คำเดียว แพง!

เมื่อมองไปที่เมืองหนานเฉิงนี้ ก็เห็นแต่จะมีเพียงสุ่ยจุนซินเท่านั้นที่สามารถจัดงานเลี้ยงเต้นรำหรูหรานี้ได้

สุ่ยจุนซินก้าวขึ้นไปบนเวที แตะไมโครโฟนสองครั้งจากนั้นกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "สวัสดีท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทุกท่านนะครับ สวัสดีตอนเย็น มันช่างเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้เชิญพวกท่านมางานเต้นรำของผมในวันนี้"

"ในค่ำคืนนี้จะไม่มีข้อจำกัดใดๆ สามารถเที่ยวดื่มกินได้ตามสบายใจชอบกันเลยนะครับ"

"มีเพียงแค่เป้าหมายเดียวเท่านั้น คือการมีความสุขนั่นเอง!"

"ในตอนนี้ โปรดทำตัวไปตามจังหวะเสียงดนตรี เต้นรำกันได้เลย!"

ความหึงหวงในใจของซินยุ่นนั้นพลิกกลับมา เธอกัดไปที่ริมฝีปากเบาๆ ไม่ว่าเจียงชื่อจะรักตนไหม ไม่ว่าเจียงชื่อจะมีครอบครัวอยู่แล้วหรือไม่ ยังไงซะวันนี้เจียงชื่อก็เป็นของเธอ ไม่ว่าใครก็แย่งไปไม่ได้!

"เจียงชื่อ!"

"หืม?"

"พวกเราเลิกนั่งกันได้แล้ว มาเต้นรำกันเถอะ!"

เจียงชื่อไม่พูดจา

เต้นรำ?เขาไม่มีพรสวรรค์ทางด้านนี้เลยจริงๆ น่ะสิ

แต่ยังไม่ทันรอให้เขาได้ปฏิเสธ ซินยุ่นก็ได้จับมือของเขาและดึงขึ้นมา ทั้งสองมาอยู่ที่ตรงกลางของห้องโถงใหญ่พร้อมกับโยกตัวไปตามจังหวะของเสียงเพลง

ซินยุ่นที่ดูสง่างาม ในตอนนี้นั้นเธอได้ปลดปล่อยอารมณ์ทั้งหมดออกมา