จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 53

บทที่ 53 การแต่งงานใหม่

เจียงชื่อได้ยินเช่นนั้นก็อดไม่ได้ที่จะพูด เขาพอรู้ว่าเงินในบัตรนั้นมีเท่าไหร่ เพียงแต่ไม่คิดว่ามันจะมากมายขนาดนี้ แม้เขาจะต่อสู้มาหลายปี เรียนรู้วิธีการไม่แสดงสีหน้าไม่ว่าจะสุขหรือโกรธก็ตาม แต่ในตอนนี้เขาก็อดไม่ได้ที่จะตกใจอ้าปากกว้าง

เขายิ้มอย่างประหม่าพร้อมกับพูดว่า “ผู้จัดการหยวน ขอบคุณที่ดูแลมาตลอดในหลายๆปี บอกตามตรงว่าฉันไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องเงิน หากไม่ได้การช่วยเหลือของคุณ เงินก็ฉันก็คงจะเป็นเงินที่‘สูญเปล่า’”

หยวนเจิ้นรู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก “คุณเจียงพูดแบบนี้เหมือนเป็นคนนอกอย่างงั้นแหละ อย่าพูดถึงช่วยคุณจัดการเรื่องเงินเลย แม้จะต้องอุทิศชีวิตให้ ผมก็จะไม่ลังเลเลยครับ”

“อะแฮ่ม มันดูจริงจังแล้ว”

หยวนเจิ้นยังคงพูดต่อ “คุณเจียง คุณเก็บการ์ดใบนี้เอาไว้ อยากจะใช้อะไรยังไงก็ได้เลยนะครับ ส่วนทรัพย์สินของคุณยังคงให้ผมจัดการดูแลให้ได้ แบบนี้คุณก็จะมั่นใจได้เลยว่าจะมีเงินเข้าบัญชีอย่างไม่ขาดสาย เงินที่‘สูญเปล่า’ของคุณก็จะสามารถทำ‘ประโยชน์และต่อยอด’ได้”

เจียงชื่อถามอย่างสงสัยว่า “งั้นแบบนี้วันหนึ่งจะได้เงินประมาณเท่าไหร่เหรอ”

หยวนเจิ้นยิ้ม “ การจัดสรรเงินทุนทั้งหมด การเป็นเจ้าของหุ้น อย่าพูดถึงเงินปันผลเลย ทรัพย์สินของคุณนั้นช่างมากมาย แค่กินดอกเบี้ยธนาคาร ทุกๆวันคุณจะสามารถทำเงินได้มากกว่าห้าล้านหยวน”

“มากกว่าห้าล้าน？”

นี่เป็นเพียงแค่การกินดอกเบี้ยธนาคาร หากคุณเพิ่มช่องทางหาเงินอื่นๆ คิดดูว่ามันจะได้เงินมหาศาลมากแค่ไหน

เจียงชื่อเป็นคนที่ค่อนข้างถ่อมตน มัธยัสถ์คนหนึ่ง ดูตามวิธีการใช้เงินของเขา ใช้เงินมากมายขนาดนี้กี่ชาติก็ไม่หมด

เจียงชื่อเหลือบตาไปมองบัตรทองม่วงมังกรฟินิกซ์ในมือของเขา แล้วพูดอย่างเย้ยหยันว่า“ เงินไม่ใช่ทุกอย่าง แต่หากไม่มีเงินเลยนั้นก็เป็นไปไม่ได้ แม้แต่ตัวฉันเอง บางครั้งก็ยังต้องก้มหน้าหาเงิน”

เขาใส่บัตรลงไปในกระเป๋ากางเกง ยืนขึ้นพร้อมกับพูดว่า “ฉันยังมีเรื่องสำคัญที่ต้องไปทำ เพราะฉะนั้นคงไม่อยู่นานนัก”

หยวนเจิ้นประสานมือไหว้ “อย่างงั้นเชิญครับ ถ้าคุณมีเวลามาว่างก็มาหาผมที่นี่ได้ตลอดเวลา”

“ได้เลย”

“เดินดีๆนะครับ”

หลังจากมาจากธนาคารสวิส เจียงชื่อได้เรียนแท็กซี่ ให้ขับตรงมาที่สำนักงานของผู้บริหารระดับสูงในเขตเจียงหนาน

เขาเข้าไปในลิฟท์ มาถึงชั้นที่16 ที่ห้องทำงานของผู้บริหารระดับสูง

เจียงชื่อกวักมือเรียกมู่หยางอีหา’ขวดน้ำ’ ให้หน่อย ไม่ต้องใช้ฝีมือมากมาย ขวดน้ำ ก็ได้มาที่หน้าโต๊ะของเจียงชื่อแล้ว

นี่คือชายที่ดูละเอียดอ่อน มีแว่นตาสีทอง เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนที่สุภาพบุรุษเลยทีเดียว

หากเปรียบขวดน้ำกับคนอื่นๆ เขาดูเป็นคนที่ฉลาดแต่ยังขาดอำนาจแบบทหาร

นอกจากนี้เขายังถือว่าเป็น‘มันสมอง’ที่น่าเชื่อถือที่สุดของเจียงชื่ออีกด้วย

เจียงชื่อกล่าวอย่างตรงไปตรงมา ：“ขวดน้ำ ฉันต้องการให้นายทำบางอย่างให้ฉัน”

“ลูกพี่พูดมาได้เลยครับ”

เจียงชื่อวางบัตรทองม่วงมังกรนกฟินิกซ์ ไว้บนโต๊ะ

“บัตรใบนี้นายเอาไป ฉันต้องการให้นายหาตัวตนที่เหมาะสม ช่วยฉันกลับไปที่บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง”

หลังจากพาฉันกลับไป นายจะได้เป็นประธานกรรมการของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง แต่ความเป็นจริงนั้น ฉันยังคงเป็นผู้ที่ควบคุมบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งอยู่”

ขวดน้ำพยักหน้า จากนั้นเก็บบัตรไป

“จะให้เริ่มดำเนินการเมื่อไหร่ครับ”

เจียงชื่อยิ้มออกมาเล็กน้อย “ตอนนี้ดำเนินการได้ทันทีเลย”

“รับทราบ”

……

ขณะนี้เอง บ้านพักต่างอากาศที่หมู่บ้านอพาร์ทเม้นหมิงเยี่ยน ติงเมิ่งเหยนนั่งบนโซฟา พร้อมกับถอนหายใจออกมา

ตอนนี้ครอบครัวของเขากำลังมีหนี้เก้าร้อยล้านท่วมหัวอยู่

ในขณะที่กำลังเศร้าอยู่นั้น เขาก็ได้รับสายโทรศัพท์จากติงฉี่ซาน พ่อของเขานั่นเอง

“ฮัลโหล พ่อ มีอะไรรึเปล่า？”

“มาที่ร้านกาแฟชิงเมิ่ง เลขที่224 ถนนฉางเหอ”

“ฮะ ไปที่นั่นทำไม？”

“ฉันรู้”

เมิ่งจื้อติ้งกล่าวอย่างใจเย็นว่า “ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแค่ของมือสอง แต่ก็ถูกเก็บรักษามาอย่างดี เป็นของใหม่ 90% ฉะนั้นฉันจึงไม่ได้คิดอะไรมาก”

พรึ่บ…

เมื่อติงเมิ่งเหยนได้ยินเช่นนั้น ก็อยากจะทุบตีใครสักคน

ของมือสองงั้นเหรอ？

เป็นของใหม่ 90%？

เมิ่งจื้อติ้งชายนนี้นั้นไม่มีมารยาทเอาซะเลย อีคิวก็ไม่ถึงครึ่ง เดาว่าคงนิสัยเสียตั้งแต่เด็ก ถึงได้โตมามีนิสัยเลวทรามแบบนี้

เมิ่งจื้อติ้งกล่าวต่อว่า “ในตอนนี้ฉันค่อนข้างพอใจกับรูปลักษณ์ของเธอ มีผู้หญิงไม่มากนักที่ฉันจะประเมินค่าออกมาได้ เธอควรรู้สึกเป็นเกียรตินะ”

ติงเมิ่งเหยนได้แต่หัวเราะเยาะออกมา “ต้องขอบคุณจริงๆ แต่ฉันไม่สนใจนาย”

“โอ้？”เมิ่งจื้อติ้งกล่าวเบาๆ “เธอไม่ต้องสนใจฉันก็ได้ แต่ฉันสามารถที่จะช่วยเธอแก้ไขสถานการณ์ยุ่งยากต่างๆได้”

“ฉันได้ยินมาหมดแล้ว สามีของเธอในตอนนี้เป็นลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ แถมยังมีหนี้ถึงเก้าร้อยล้าน เดิมทีเขาก็ไม่สามารถชำระหนี้ได้อยู่แล้ว”

“เธอไปหย่ากับเขาซะ แล้วมาแต่งกับฉัน เธอก็จะได้ไม่ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเขาอีก จากนั้นหนี้เก้าร้อยล้านก็จะไม่ใช่เรื่องของครอบครัวเธออีก พวกเธอจะได้ไม่ต้องแบกรับความกดดันอีกต่อไป”

“ท้ายที่สุด…..”

เมิ่งจื้อติ้งหยิบเช็คขึ้นมาแล้ววางไปบนโต๊ะ “เพียงแค่เธอเต็มใจหย่ากับสามีคนปัจจุบัน แล้วมาแต่งงานใหม่กับฉัน ฉันก็ยินดีที่จะชดใช้เงินให้กับสามีคนปัจจุบันของเธอห้าแสนหยวน”

“ถึงแม้ว่าเงินห้าแสนหยวนจะไม่ได้เพียงพอให้เขาใช้หนี้หมอ แต่ก็สามารถช่วยให้เขาปกปิดชื่อจริงของเขา ไปซ่อนตัวในที่ที่ไม่มีใครรู้จักเขา เพียงเท่านี้ก็ปลอดภัยไปตลอดชีวิตแล้ว”

“ส่วนทางนี้ ครอบครัวของคุณก็จะหลุดพ้นจากวิกฤตปัญหานี้ซะที สามีปัจจุบันของเธออย่างน้อยก็ได้มีชีวิตต่อไป ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว”

“เป็นยังไง ลองเอาไปคิดดูนะ”

ติงเมิ่งเหยนหายใจเข้าลึกๆสองสามครั้ง แล้วมองไปที่เช็คที่วางอยู่บนโต๊ะด้วยความเหม่อลอย