จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 56

บทที่ 56 คุ้มค่า

“เข้าใจตอนนี้ก็ยังไม่สาย ต่อจากนี้ก็อย่าไปยุ่งกับคนจนอย่างเจียงชื่ออีก” เฉินจาวพูด

ข่าเมี่ยวรวบรวมเอกสารหลักฐานทั้งหมด แล้วถาม “แต่พวกคุณทำผิดกฏหมาย คุณไม่กลัวคนข้างบนรู้เรื่องหรือ?”

เฉินจาว กางมือออก “คุณไม่พูด ฉันไม่พูด คนข้างบนจะรู้ได้อย่างไร? ยังมีใครที่สนับสนุนบริษัทเทียนติ่งแล้วรู้สึกเสียใจ(อีกทั้งยังมีใครกล้าไปหาเรื่องบริษัทเทียนติ่งล่ะ)”

ข่าเมี่ยวส่ายหัวและยิ้มอย่างขมขื่น ค่อยๆหยิบป้ายมาวางบนโต๊ะ

“เฉินจาว คุณรู้จักสิ่งนี้ไหม?”

“ห๊ะ นั่น...”

เฉินจาววางขาที่ไขว่ห้างอยู่ลง เข้าไปมองใกล้อย่างละเอียด ทั้งใบหน้าสลดลงในชั่วพริบตาเดียว

แน่นอนว่าเขารู้จักป้ายนี้ นั่นคือป้ายผู้บริหารระดับสูงเขตเจียงหนาน!

เฉินจาวเป็นเพียงพนักงานของศาล พูดอย่างตรงตรง เป็นเพียงพนักงานธรรมดาตัวเล็กๆ ในขณะอีกฝ่ายถือป้ายผู้บริหารระดับสูงเขตเจียงหนาน ฐานะทางสังคมของทั้งสองแตกต่างเหมือนฟ้ากับดิน

“ท่าน......ท่านคือ?”

ข่าเมี่ยวพูด: “โครงการของเจียงชื่อผู้บริหารระดับสูงให้ความสำคัญเป็นอย่างมากฉันถูกส่งมาจัดการเรื่องนี้เป็นพิเศษ แต่ดูเหมือนว่าคำพูดของผู้บริหารระดับสูงที่นี่ใช้ไม่ได้ คุณเฉินจาวพูดถึงจะใช้ได้”

เฉินจาวตกใจกลัวจนใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีเขียว คุกเขาลงแล้วเอามือยันพื้นแล้วโน้มศีรษะลง

“พี่ใหญ่ ฉันผิดไปแล้ว ท่านอย่าพูดแบบนี้เลย”

“อยู่ต่อหน้าผู้บริหารระดับสูง คำพูดฉันเฉินจาวนับว่าอะไรล่ะ ยังจะคำพูดของฉันอีก คำพูดของฉันไม่นับประสาอะไรเลย”

“เนื่องจากโครงการนี้ผู้บริหารระดับสูงให้ความสำคัญตั้งแต่แรกเริ่ม ท่านก็พูดมาก่อนสิ แม้ว่าฉันจะมีร้อยหัวก็ไม่กล้าละเมิดความหมายของผู้บริหารระดับสูง”

ข่าเมี่ยวตั้งใจแกล้งเขา: “แต่นี่เป็นโครงการของบริษัทเทียนติ่ง ไม่ใช่คุณพูดว่าที่เขตเจียงหนานไม่มีใครกล้ายุแหย่บริษัทเทียนติ่งหรือ? หากผู้บริหารระดับสูงละเมิดบริษัทเทียนติ่งแล้ว จะไม่เป็นอันตรายหรอ?”

เฮ้ย!!!

เฉินจาวกำลังดุด่าอยู่ในใจ: บริษัทเทียนติ่งจะเทียบอะไรกับผู้บริหารระดับสูงล่ะ? ผู้บริหารระดับสูงอยากจะเล่นงานเขายังไงก็ทำได้!

เขาพูดอย่างสั่นๆ: “พี่ชาย ท่านอย่าเอาฉันไปหยอกล้อเลย บริษัทเทียนติ่งจะเก่งแค่ไหนก็ ไม่สามารถเทียบกับผู้บริหารระดับสูงได้”

“งั้นการตรวจสอบนี้......”

“ผ่านครับ ผ่านทั้งหมด!”

ข่าเมี่ยวยิ้ม “เรื่องนี้ผู้บริหารระดับสูงไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ ดังนั้น...”

เฉินจาวตบที่อก “ท่านวางใจได้ ทางนี้ฉันจะไม่เปิดเผยความลับ”

“อือ งั้นก็ดี”

หลังจากทั้งสองคุยกันเสร็จแล้ว ก็เดินออกมาจากห้อง เมื่อมาถึงห้องโถง

ในขณะนี้เจียงชื่อ ซีเหมินจุ้นและคนอื่นๆต่างรอกันอยู่ที่ห้องโถงและคนของตระกูลติงเมื่อเห็นทั้งสองเดินออกมา ร้อนรนจนฝ่ามือก็มีเหงื่อออกมา

ซีเหมินจุ้นยิ้มและพูดกับเจียงชื่อ: “ผลการตรวจสอบออกมาแล้ว เจียงชื่อ คุณเตรียมตัวทีจะตายอย่างไร?”

เจียงชื่อยิ้มและไม่พูดอะไร

“เฉินจาวเดินมาถึงตรงหน้ากลุ่มคน กระแอมเบาๆ และเริ่มพูด: “เมื่อสักครู่ที่ผ่านมาฉันกับคุณข่าเมี่ยวได้ตรวจสอบใบรับรองทรัพย์สินอย่างละเอียดแล้ว ตอนนี้ผลการตรวจสอบออกมาแล้ว”

มุมปากของซีเหมินจุ้นยกยิ้มขึ้น ทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาคาดไว้

วันนี้เขาต้องการให้เจียงชื่อตายแบบไม่มีที่ฝังศพ

“ผลการตรวจสอบคือ......ผ่าน! ทรัพย์สินคุณข่าเมี่ยวทั้งหมดไม่มีปัญหา สามารถใช้ในการชำระหนี้ของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งได้”

เกิดความเงียบ

ไม่มีเสียงใด ๆ

เฉินจาวพูด: “ตอนนี้ คุณยังคิดว่าฉันอ่อนแอเกินไปที่จะต่อสู้กับคุณหรือไม่?”

ซีเหมินจุ้นไม่มีคำที่จะพูด

“จากนี้ เชิญทุกท่านมาดำเนินการชำระหนี้กับฉันให้เสร็จสิ้นเถอะ” เฉินจาวกล่าว

ขณะที่เฉินจาวกำลังดำเนินการ ข่าเมี่ยวก็นำบัตรทองม่วงมังกรฟีนิกซ์ออกมา โอนเงินที่อยู่ข้างใน 1.2 พันล้านให้กับบริษัทเทียนติ่ง

จากนั้น ซีเหมินจุ้นได้ลงนามและเป็นตัวแทนของบริษัทเทียนติ่ง ยอมรับการชำระหนี้ 1.2 พันล้านของข่าเมี่ยว

อีกทั้งเจียงชื่อยังสามารถนำบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งกลับได้อย่างราบรื่น

ด้วยเหตุนี้ ข่าเมี่ยจึงกลายเป็นประธานกรรมการของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งในปัจจุบัน

ด้วยราคา 1.2 พันล้าน ได้บริษัทที่มีมูลค่า 3 พันล้าน กลายเป็นตำนานในโลกธุรกิจเมืองเจียงหนาน

หลังจากที่ทุกอย่างสงบลง ข่าเมี่ยวและเจียงชื่อก็แยกกัน และออกจากศาล

พรรคพวกของเจียงชื่อก็จากไปเช่นกัน

เหลือเพียงซีเหมินจุ้นนั่งอยู่บนเก้าอี้เหล็กในพื้นที่พักผ่อน มองไปข้างหน้าด้วยสายตาว่างเปล่า มาถึงตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น

ตุ๊ดตุ๊ดตุ๊ดตุ๊ด เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

“สวัสดีครับ ประธานซุน.....”

“ซีเหมินจุ้น คุณทำบ้าอะไร! ฉันขอให้คุณช่วยกำจัดเจียงชื่อ คุณนำบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งทั้งหมดไปเล่นหมดแล้ว! ฉันโมโหจะตายอยู่แล้ว คุณมันไอ้......”

เมื่อเผชิญหน้ากับการดุด่าของซุนหย่งเจิน ซีเหมินจุ้นก็ไม่ได้ยินอะไรเลย

ตอนนี้เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเป็นใคร

ศึกครั้งนี้ เขาแพ้อย่างน่าสมเพช!