จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 597

ค่ำคืนผ่านไป ท้องฟ้าสดใส

เจียงชื่อตื่นแต่เช้า เพื่อเตรียมอาหารเช้ามากมาย ให้คนทั้งบ้าน

ติงเมิ่งเหยนเดินหาวออกมานั่งลงข้างโต๊ะอาหาร เมื่อเห็นอาหารเช้าเยอะแยะ เธอพูดอย่างมีความสุขว่า "ว้าว ในที่สุดก็ได้กินอาหารเช้าที่ถูกปากสักที"

พ่อตาอย่างติงฉี่ซาน เดินเข้ามาอย่างไม่พอใจ

"พูดอย่างนี้ได้ไง ปกติอาหารเช้าที่พ่อเตรียมให้เธอทาน ไม่อร่อยหรือไง มีสามีแล้วลืมพ่อ อกตัญญูจริง!"

ติงเมิ่งเหยนแลบลิ้น เธอดื่มนมและกินไข่ดาวอย่างมีความสุข

เธอถามอย่างแปลกใจว่า "เจียงชื่อ ทำไมวันนี้นายถึงมีเวลาทำอาหารเช้าล่ะ ไม่ต้องไปทำงานที่บริษัทเหรอ ช่วงนี้นายยุ่งจนไม่มีเวลากลับบ้านไม่ใช่เหรอ"

เจียงชื่อยิ้มบางๆ และตอบว่า "เรื่องที่บริษัทเสร็จแล้ว สองสามวันนี้พักผ่อนได้สักพัก ไม่ต้องไปทำงานแล้ว"

"อย่างนี้นี่เอง"

ติงเมิ่งเหยนแอบดีใจ ช่วงนี้เพราะงานที่บริษัทเจียงชื่อยุ่งมาก พวกเขาไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันเลย

ในที่สุดก็มีเวลาอยู่ด้วยกันแล้ว

ไม่แน่ อาจจะได้......

ขณะที่เธอกำลังคิดไปไกล ติงฉี่ซานเปิดทีวีดูข่าวตอนเช้า

'จากรายงานข่าว หลังจากซุนหย่งเจิน ประธานบริษัทเทียนติ่งถูกควบคุมตัว บริษัทประกาศล้มละลาย'

'ตอนนี้ถูกบริษัทต่างชาติจากเวสเตอร์แลนด์ซื้อ'

'ประธานบริษัทคนใหม่ชื่อว่า เหวยซือ'

'หลังจากซื้อบริษัทเทียนติ่ง ได้เปลี่ยนชื่อบริษัทเป็น: บริษัทเย่มู่'

'บริษัทเย่มู่ คือก้าวแรกที่บริษัทต่างชาติจากเวสเตอร์แลนด์ ลงทุนในเขตเจียงหนาน หวังว่าในอนาคตจะมีการเคลื่อนไหวมากขึ้น'

"เหวยซืองั้นเหรอ"

เจียงชื่อมองชายในทีวี เขาพยายามนึก แต่ก็ไม่มีในความทรงจำเลย

นั่นแสดงว่าตอนอยู่เวสเตอร์แลนด์ เจียงชื่อไม่เคยเจอชายที่ชื่อเหวยซื่อ

เขาเป็นมิตรหรือศัตรูกันแน่

ขณะที่กำลังคิด ติงเมิ่งเหยนยื่นมือมาดีดหน้าผากเขา "คิดอะไรอยู่ จริงจังขนาดนั้น"

เจียงชื่อหลุดจากภวังค์ เขาหัวเราะแล้วพูดว่า "เปล่า แค่กำลังคิดว่าตอนเที่ยงจะกินอะไร ทำต้มปลาผักกาดดองที่คุณชอบกิน ดีไหม"

ติงเมิ่งเหยนโบกมือไปมา "ไม่ต้องหรอก ตอนเที่ยงฉันไม่อยู่บ้าน"

"หืม?"

"วันนี้มีงานเลี้ยงรุ่นเพื่อนมัธยมปลาย เราไปทานกันที่ร้านอาหาร" ติงเมิ่งเหยนหันไปมองเจียงชื่อ "ใช่สิ นายว่างๆ ไปกับฉันสิ เป็นคนขับรถให้ฉันหน่อย"