จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 87

บทที่87 เป็นเขานั่นเอง!

เมิ่งจื้อติ้งตกใจมากจึงลุกขึ้นยืนจากหน้าคอมพิวเตอร์ ชี้ไปที่ฝูงชนและถามว่า “พวกคุณ เป็นใคร?”

เหล่าหัวโล้นทั้งหลายแยกออก และมีชายคนหนึ่งเดินออกมาจากฝูงชน

มาถึงตรงหน้า

เมิ่งจื้อติ้งมองเห็นรูปร่างหน้าตาของเขาอย่างชัดเจน และตระหนักได้ในทันที“แกเป็นสามีของไอ้ตัวแสบนั่น —— เจียงชื่อ?!”

สิ่งที่เขามองไม่เห็นคือ ออร่าแห่งการสังหารรั่วไหลออกมาจากดวงตาของเจียงชื่อ

“พวกแกไสหัวออกไปซะ ที่นี่คือบ้านของฉัน พวกแกกำลังบุกเข้าบ้านของคนอื่นโดยผิดกฎหมายนะ”

“เชื่อมั้ยฉันจะเรียกตำรวจมาจับ ... ”

เพียงพริบตาเท่านั้น เจียงชื่อก็มาถึงตรงหน้าของเมิ่งจื้อติ้งแล้ว และได้กดหัวของเขากระแทกเข้ากับกำแพงอย่างแรง

พัฟ! เมิ่งจื้อติ้งพ่นเลือดออกมาเต็มปาก เปื้อนพื้นเป็นสีแดง

เจียงชื่อผู้มีใจสังหารในตอนนี้ แม้กระทั่งเป็นเสือก็ยังจะถูกฆ่าตายคาที่เลย นับประสาอะไรกับเมิ่งจื้อติ้ง

แน่นอนว่า เจียงชื่อไม่ยอมให้เขาตายอย่างง่ายดายอยู่แล้ว

เจียงชื่อปล่อยมือ ทันใดนั้นเมิ่งจื้อติ้งก็ไหลลงกับพื้นเหมือนแอ่งโคลน และร่างกายของเขาเจ็บปวดจนพูดไม่ออก

เจียงชื่อลากเก้าอี้มานั่งลง

“เมิ่งจื้อติ้ง นายรู้อยู่แก่ใจว่านายทำอะไรไป ดังนั้นฉันไม่จำเป็นต้องพูดซ้ำ”

เมิ่งจื้อติ้งกัดฟันและมองไปที่เจียงชื่อ “ฉันรู้ แล้วยังไง? ถ้าวันนี้แกไม่สามารถฆ่าฉันได้ ฉันก็จะต่อต้านแกไปตลอดชีวิต!”

เจียงชื่อส่ายหัวเล็กน้อย “นายไม่มีโอกาสหรอก”

ไม่มีโอกาส?

หมายความว่าไง?

ความรู้สึกโศกเศร้าปรากฏขึ้นในใจของเมิ่งจื้อติ้ง เขาตระหนักว่าเจียงชื่ออาจลงมือฆ่าเขาจริง ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกกลัวแทบตายขึ้นมา

แต่เขาปฏิเสธที่จะยอมรับมัน

“ฉันไม่เชื่อหรอก ว่าแกจะฆ่าฉันจริง”

ตีไปเกือบสี่ห้าชั่วโมงเต็มๆ

เมิ่งจื้อติ้งถูกทำร้ายจนหมดสภาพ และมีเลือดอยู่ที่พื้นเต็มไปหมด

“ฆ่า ... ฆ่าฉันเถอะ ... ” เมิ่งจื้อติ้งพูดออกมาด้วยเรี่ยวแรงสุดท้ายของเขา

จนถึงวินาทีนี้ เขาเพิ่งตระหนักได้ว่าอะไรคือความทุกข์ทรมาน และอะไรคือนรกบนดินที่แท้จริง แทนที่จะถูกทำร้ายจนตายแบบนี้ ตายอย่างรวดเร็วยังดีกว่าด้วยซ้ำ

เจียงชื่อเยาะเย้ย “ตายเหรอ? ฉันจะไม่ปล่อยให้นายตายหรอก ฉันจะปล่อยให้นายมีชีวิตอยู่ ปล่อยให้นายอยู่อย่างอ่อนน้อมถ่อมตนไปชั่วชีวิต”

เขาลุกขึ้นและเดินไปตรงหน้าเมิ่งจื้อติ้ง วางมือบนศีรษะและบีบจุดฝังเข็มด้วยนิ้วแล้วกดแรงๆ ! ! !

“โอ้ย~~ !!!”

เมิ่งจื้อติ้งทำเสียงคำรามเหมือนหมูกำลังถูกเชือด ทรมานจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป

เจียงชื่อปล่อยมือ และทักทายทุกคนให้ออกไป

สำหรับเมิ่งจื้อติ้ง หัวของเขาถูกเจียงชื่อ‘กำจัดทิ้ง’ ไปแล้ว และตั้งแต่นั้นมาเขาก็กลายเป็นคนปัญญาอ่อนที่ยังมีชีวิตอยู่ แต่มันก็เพียงแค่มีชีวิตอยู่เท่านั้น