จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 448

หยิวอู่ใบหน้ากระตุกด้วยความโกรธขึ้นมาอย่างเร็ว แล้วถาม “แกแม่งเป็นใครวะ?”

พูดจบ หยิวอู่อยากดึงมือตัวเองกลับไปให้เร็ว แต่ไม่ว่าจะดึงยังไงก็ไม่กลับมา รูปร่างของหยิวอู่บวกกับแรงของเขา ไม่มีทางที่คนธรรมดาจะเทียบได้แน่นอน แต่เมื่อเจอเข้ากับมือนี้ กลับออกแรงไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว

ดูว่าเหมือนเป็นมือที่แห้งกร้านและเรียว แต่กลับมีแรงที่มหาศาล และแรงของเขาเหมือนมดตัวหนึ่งไปเลย

นี่แม่งแปลกประหลาดมาก! ทำให้หยิวอู่คาดไม่ถึงจริงๆ

“เธอเป็นภรรยาของฉัน และฉันก็ต้องเป็นสามีของเธออยู่แล้ว!” ฟางเหยียนพูดออกมาตรงๆในห้องโถงของบริษัท

คำพูดนี้ดังเข้าไปในหูของพนักงานทุกคน เย่ชิงหยู่ได้ยินจนตนยังหน้าแดง แต่มากกว่านั้นคือซาบซึ้งใจ ท้ายที่สุดแล้ว ตอนที่ตัวเองเผชิญกับวิกฤต ก็ยังคงเป็นฟางเหยียนที่ออกโรงอย่างบุกไปข้างหน้าไม่ห่วงความปลอดภัยของตัวเอง

หยิวอู่ส่งเสียงอ๋อออกมา แล้วกล่าว “ฉันนึกออกแล้ว แกก็คือลูกเลี้ยงตั้งแต่เด็กแล้วแต่งงานตอนโตคนนั้นที่แต่งเข้าตระกูลเย่นี่เอง! นึกไม่ถึงว่าแกแม่งจะกล้าหยาบคายกับฉัน แกไอ้สารเลว ก็แค่หมาตัวหนึ่งที่ตระกูลเย่เก็บมาก็เท่านั้น แกคิดว่าตัวเองเป็นลูกเขยของตระกูลเย่จริงๆเหรอ?”

“อ้า!” ฟางเหยียนเพิ่มพลังที่อยู่ในมือขึ้น หยิวอู่ร้องคลั่งออกมาอย่างเจ็บปวดรวดร้าว

การ์ดทั้งสองคนด้านหลังของเขาเห็นเหตุการณ์จึงรีบเดินเข้ามาทันที ด้วยท่าทางจะจัดการฟางเหยียน แต่ฟางเหยียนไม่ขยับ เขาไม่สนใจการ์ดสองคนนั้นเลยแม้แต่น้อย เพียงแต่ใช้สายตาดูถูกจ้องไปที่หยิวอู่อย่างไม่ละสายตา ในแววตาของเขามีกลิ่นอายของแรงอาฆาตออกมา ความอาฆาตค่อยๆกระจายไปทั่วห้องโถง หยิวอู่มองไปที่แววตาคู่นั้น จู่ๆก็รู้สึกอึดอัดขึ้นมา เกิดเป็นความหวาดกลัวขึ้นในจิตใจ เขาอยากจะหลบสายตา แต่ยังไงก็หลบไม่ได้ แววตาคู่นั้นเหมือนมีเส้นใยลากสายตาของตัวเองไว้

ขณะนี้การ์ดสองคนนั้นได้มาถึงด้านหลังของหยิวอู่แล้ว ทั้งสองตะโกนด้วยสีหน้าซีเรียสว่า “เถ้าแก่!”

“ลงมือ ยังจะแข็งทื่อทำไม สับมันเสีย ไม่เห็นหรือไงว่ามันทำร้ายฉันแล้ว?” หยิวอู่ตะโกนไปที่ทั้งสองอย่างลนลาน

ทั้งสองหยิบกริชออกมาอย่างไม่ได้นัดหมาย เมื่อเห็นกริชที่เป็นประกาย เย่ชิงหยู่ตกใจจนรีบคว้าแขนของฟางเหยียนไว้ แล้วยังตะโกนออกมาอย่างควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ว่า “ฟางเหยียน ระวัง!”

เพิ่งพูดจบ จู่ๆร่างกายของฟางเหยียนก็ไปที่ด้านหลังของหยิวอู่อย่างเร็ว ได้ยินเสียงฟับๆสองครั้ง จากนั้นก็เป็นเสียงร้องเหมือนเสียงฆ่าหมูดังในห้องโถงขึ้นมา มีดที่อยู่ในมือของการ์ดทั้งสองหล่นลงกับพื้น แล้วคุกเข่าลงไป เห็นเพียงข้อมือของทั้งสองคนถูกบาดออกเป็นแผล แล้วเลือดในมือของพวกเขาก็กระฉูดออกมา

ห้องโถงของตงข่ายกรุ๊ป เต็มไปด้วยเลือด!

การลงมือของฟางเหยียน ชำนาญคล่องแคล่วแบบนั้นแหละ ไม่อ้อมค้อมแต่อย่างใด และไม่มีทางเปิดทางให้แม้แต่นิดเดียว เพียงแค่ถูกเขาโจมตีแล้ว ก็ไม่มีโอกาสได้ดิ้นรนแต่อย่างใด ทุกคนไม่ต่างกัน อย่าว่าแต่การ์ดต๊อกต๋อยสองคนนี้เลย

เมื่อเห็นดังนี้ หยิวอู่ตกใจจนตาลุกโต เขาตะโกนอย่างติดๆขัดๆว่า “แกๆๆ แกเป็นใครกันแน่?”

เพราะพลังของแก๊งซินหงสืบทอดกันมากว่าหลายร้อยปี แผ่ไปทั่วทุกที่มานานแล้ว

ฟางเหยียนรู้จักองค์กรนี้อยู่แล้ว นี่เป็นองค์กรใต้ดินที่ใหญ่ที่สุด สืบทอดกันมาอย่างช้านาน ปณิธานของพวกเขาว่ายังไงนะ มีความสุขกับการช่วยเหลือผู้อื่น ถือว่าค่อนข้างมีกฎเกณฑ์มาโดยตลอด พวกเขาไม่มีทางมาดูแลเรื่องแบบนี้ ช่วงหลายปีมานี้มีกฎเกณฑ์มากตอนอยู่ในประเทศ ดังนั้นพวกเขาจึงได้รับการสนับสนุนและการช่วยเหลือไม่น้อย จู่ๆตอนนี้ก็โผล่ออกมา หมายความว่ายังไง? หรือ…แก๊งซินหงก็เข้าร่วมกับเพลิงเสวนแล้ว?

อำนาจของแก๊งซินหงยิ่งใหญ่มาก แทรกไปทุกพื้นที่ของประเทศหวา อำนาจมากไปถึงเจียงตู จนไปถึงเมืองเล็กๆ คนหมู่มากจะพูดว่าตัวเองอยู่ภายใต้การดูแลของแก๊งซินหง เพียงแค่เอ่ยชื่อขององค์กรนี้ขึ้นมา แทบจะเดินได้อย่างสะดวก

แต่ ต่อให้พวกเขาจะยิ่งใหญ่ขนาดไหน แล้วทำไมต้องมาหาเรื่องฟางเหยียนด้วยล่ะ!

ไม่ว่าจะเข้าร่วมเพลิงเสวนหรือไม่ ในเมื่อพวกเขากล้าแตะต้องภรรยาของตน ก็ต้องถูกทำลาย!

ถ้าไม่ทำลายพลังของแก๊งซินหงนี่ เกรงว่าจะต้องไม่ดีต่อเย่ชิงหยู่ ฟางเหยียนไม่กล้ารับปากว่าจะปกป้องเย่ชิงหยู่ได้ตลอดหนึ่งวันยี่สิบสี่ชั่วโมง แต่เขาสามารถจัดการองค์กรเหล่านั้นที่ทำให้เกิดอันตรายต่อเย่ชิงหยู่ได้!

เมื่อเห็นท่าทีลังเลของฟางเหยียน หยิวอู่คิดในใจว่าฟางเหยียนจะต้องกลัวแล้วเป็นแน่! เขาหัวเราะฮ่าๆออกมา ใช้อีกมือทุบไปที่แขนของฟางเหยียนแล้วกล่าว “ตกใจแล้วล่ะสิ? รีบปล่อยมือฉันเสีย ไอ้สารเลว!”

ฟางเหยียนเก็บความคิดไป ไม่ได้ปล่อยแขนของเขาออก แต่กลับออกแรงเพิ่มขึ้นไปอีก ร่างกายอันอ้วนท้วมของหยิวอู่คุกเข่าลงกับพื้นอย่างบิดไปมา กลายเป็นเจ็บปวดรวดร้าว ฟางเหยียนขี้เกียจจะสนใจท่าทางอัปลักษณ์ของเขาเพียงแต่ถามอย่างเย็นชาว่า “ถ้าแบบนั้น แสดงว่าการกระทำของแกทั้งหมดแก๊งซินหงเป็นคนบงการงั้น?”