จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 566

กองทัพภาคตะวันตกเฉียงเหนือ！

สนามรบได้เป็นสถานที่วุ่นวาย หลังจากเสียงโหยหวนที่ดังกึกก้อง เป็นเสียงระเบิดที่ดังสนั่นหวั่นไหว จู่ๆบนฟ้าก็เป็นเพลิงและเขม่าดินปืน ด้านนอกหลุมหลบภัยเป็นที่แห่งความหวาดกลัวและความตาย ตามด้วยเสียงระเบิดดังขึ้น ในสนามรบที่ทวีเพิ่มขึ้นด้วยศพที่นับไม่ถ้วน มีทหารฝ่ายตรงข้าม มีนักรบสำนักเจ็ดพิฆาต สนามรบคือสถานที่แบบนี้ ศพกองรวมกันเป็นภูเขา เลือดอาบพื้นดิน

สำนักเจ็ดพิฆาตคือฝันร้ายของทหารต่างชาติ แต่ครั้งนี้ ทหารต่างชาติพยายามที่จะทะลวงความฝันร้ายนี้ ในการป้องกันอย่างเคร่งครัดของสำนักเจ็ดพิฆาต พวกเขายังคงโจมตีเป็นระลอกระลอก บึกบึนอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ก็เหมือนกับมดที่ตีแล้วไม่ตาย！

แนวป้องกันอันมั่นคงของสำนักเจ็ดพิฆาตถูกตีแตกแล้ว ทหารกำลังเกือบสามแสนคนพุ่งเข้ามาอย่างแน่นหนาในเขตแดนของประเทศหวา

ในช่วงสองปีมานี้ นี่เป็นครั้งแรกที่มีทหารต่างชาติที่มหาศาลเข้ามาในดินแดนของประเทศหวาแบบนี้

ผู้สั่งการรบคือผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งของเทียนหลัง ฉายาในสนามรบคือมังกรดุ ขณะนี้ เขากำลังก้มดูการบุกประชิดพรมแดนของทหารจำนวนแสนๆนายบนหอบัญชาการ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความเกรี้ยวกราด สำหรับเขาแล้ว เป็นความอัปยศอย่างหนึ่งเลยทีเดียว

ในช่วงที่สำนักเจ็ดพิฆาตบัญชาการนั้น ไม่เคยมีกองทัพใหญ่โตขนาดนี้รุกล้ำเข้ามา ไม่คาดคิดว่าวันนี้พวกเขาจะตีแนวป้องกันของสำนักเจ็ดพิฆาตพัง แล้วยังกรูกันเข้ามาในดินแดนของประเทศหวาในขณะเดียวกันอีกด้วย นี่เป็นการไม่ให้เกียรติประเทศหวาอย่างใหญ่หลวง คนพวกนี้ต้องถูกฆ่าตายทั้งหมด

ถ้าจอมพลโผ้จวินอยู่ พวกเขาต้องไม่มีโอกาสเข้ามาที่ประเทศหวาแน่นอน เสียดายที่จอมพลโผ้จวินไม่อยู่！

“รายงานครับ！” ขณะนี้ ชายที่สวมชุดทหารสีเขียวเดินมา สีหน้าของผู้ชายกลายเป็นสีดำ พร้อมกับรอยแผลเผาไหม้ ที่แขนก็ถูกบาดเป็นหลายแผล ข้างๆบาดแผลกำลังมีควันออกมา

เห็นได้ชัดเจน ว่าเขาคือนักรบที่เพิ่งขึ้นมาจากสนามรบ

“นายพลมังกร ทหารฝ่ายตรงข้ามสามแสนนายได้เข้ามาในเขตแดนของประเทศหวาของเราแล้วครับ ทหารเราพยายามขับไล่ แต่อีกฝ่ายพลังแข็งแกร่งมาก เหมือนกับผ่านการฝึกฝนงานนี้มาโดยเฉพาะ ทหารของเราบาดเจ็บล้มตายเป็นหมื่นแล้ว ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดีครับ？ ”

เดิมทีดวงตาทั้งสองของมังกรดุที่สุขุมมากได้กลายเป็นยิ่งตาปรือขึ้นไปอีก เขาสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วถาม “แล้วสถานการณ์การบาดเจ็บล้มตายของอีกฝ่ายล่ะ？”

“การบาดเจ็บและล้มตายของอีกฝ่ายประมาณห้าหมื่นครับ！”

คิ้วของมังกรดุขมวดหนักขึ้น เขาฮึมออกมา แล้วกล่าว “หนึ่งต่อห้าเลยหรอเนี่ย！”

สำหรับกองกำลังระดับภูมิภาคธรรมดาเป็นสัดส่วนที่สูงมากแล้ว แต่สำหรับสำนักเจ็ดพิฆาตกลับเกิดเป็นสถิติขั้นต่ำครั้งใหม่ นี่เป็นความอัปยศอย่างหนึ่ง สำหรับสำนักเจ็ดพิฆาตแล้วนี่เป็นความอัปยศที่ไม่เคยมีมาก่อน มังกรดุกำหมัดชกไปยังเสาหินต้นหนึ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างแรง

บนเสาหินทิ้งร่องรอยของหมัดไว้ แต่บนเสาหินก็มีของตกหล่นลงมา

“ตรวจสอบเบื้องหลังของทหารฝ่ายตรงข้ามแล้วยัง？พวกมันมาได้ยังไง？”

เย่เฟยก็ดูแคลนออกมา “ผมกำลังคิดอยู่ว่าก้าวต่อไปของพวกมันจะถอยทัพหรือเปล่า ถ้าพวกมันถอยทัพ นี่เป็นโอกาสดีที่เราจะเปิดประตูของประเทศหวาเลยนะ ถึงตอนนั้น กำแพงเหล็กอะไรนั่น สำนักเจ็ดพิฆาตอะไรนั่นที่รุกล้ำเข้ามาไม่ได้ก็จะเป็นแค่เรื่องไร้สาระ”

“งั้นคุณคิดจะทำยังไงต่อไปครับ？วางแผนจะจัดตั้งกองทัพของตัวเองที่ประเทศนี้เหรอ？สู้เข้าร่วมกับพวกเราดีกว่า ผมจะให้สิ่งตอบแทนที่ดีที่สุด และเยอะที่สุดกับคุณ ถึงตอนนั้นผมจะให้คุณอยู่ระดับเดียวกับผม เพียงแค่คุณยอม พวกเราทำศึกสงครามได้ตลอดเวลา！” พลเอกแห่งยุโรปมองเย่เฟยอย่างค่อนข้างชื่นชม

เย่เฟยดูแคลนเหอะๆออกมา “ผมไม่ค่อยคุ้นชินกับยุทธวิธีการทำสงครามอย่างมีกฎเกณฑ์แบบนี้ของพวกคุณ ผมชอบเป็นกษัตริย์ของตัวเอง”

พลเอกแห่งยุโรปพยักหน้าเบาๆกล่าว “ใช้คำพูดของประเทศของคุณก็คือต่างคนต่างมีความต้องการไม่เหมือนกัน！แต่ถ้าวันไหนคุณคิดได้แล้ว อยากเข้าร่วมกับพวกเรา ประตูของพวกเราเปิดรับคุณเสมอ”

ขณะนี้ ชายที่หน้าตาหล่อเหลาเอ่ยปาก “ผมว่าพวกคุณทั้งสองระวังไว้หน่อยก็ดีนะครับ สำนักเจ็ดพิฆาตให้พวกคุณตีแตกได้ภายในหนึ่งสัปดาห์ แล้วให้คุณทำลายทหารทั้งกองทัพพังทลายย่อยยับไปภายในวันเดียวได้ แต่พวกคุณอย่าลืมนะ ตลอดการทำสงคราม คนนั้นมันยังไปปรากฏกายมานะ ถ้ามันมาแล้ว พวกคุณมั่นใจว่ากองทัพของตัวเองจะต้านทานเขาอยู่มั้ย？”

เมื่อพูดถึงเขาคนนั้น เย่เฟยก็โมโหขึ้นมา เขาแย่งผู้หญิงของตัวเองไป เขากำหมัดต่อยไปที่โต๊ะอย่างแรง แล้วกล่าวอย่างคับแค้นใจ “ผมแทบอยากจะให้มันรีบปรากฏตัวออกมา ผมจะดูว่ามันจะต้านทานการโจมตีของทหารสามแสนนายของผมได้อย่างไรกัน ถึงตอนนั้นกระสุนปืนใหญ่จะยิงจนแม้แต่ศพก็ไม่เหลือ”

“เหอะๆ！” ชายรูปงามหัวเราะออกมา “ผมว่าท่านทั้งสองดูถูกเขาเกินไปนะครับ บางทีพวกเราต้องสุขุมให้มากหน่อยนะครับ ปีนั้น เขาคนเดียวฆ่าตัดคอจอมพลสิบประเทศนะครับ แต่พวกเรา มีแค่สามคน ไม่พอให้เขาฆ่านะครับ”

“ฮ่าๆๆ！” พลเอกแห่งยุโรปหัวเราะเสียงดัง “น่าตลกเสียจริงๆ คุณคิดว่ามันจะมีโอกาสเข้าใกล้ผมได้งั้นเหรอ？ต่อให้เข้าใกล้จริง แล้วมันเป็นคู่ต่อสู้ของผมเหรอ？อย่าเอาจอมพลสิบประเทศมาเทียบกับผมเลย พวกเขาเป็นคนตายไปแล้ว ไม่คู่ควรแก่การพูดถึง”