จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 715

ฟางเหยียนไม่ได้พูดอะไรไร้สาระอีก ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมหนูพวกนั้นถึงกลัวมากๆ เพราะงูยักษ์ตัวนี้นี่เอง!

เมื่อเทียบกับงูยักษ์ตัวนี้ เขาต้องฆ่ามันให้ตายเพื่อจะเดินไปข้างหน้าต่อ

แต่เขาก็ไม่แน่ใจ ด้านในยังมีอะไรรอเขาอยู่หรือเปล่า!

จิตวิญญาณการต่อสู้อันแรงกล้าพุ่งเข้ามาทันที!

หลินถงตัวสั่น ไอสังหารอันแรงกล้าทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจเลย ราวกับว่าเลือดในร่างกายของเธอกำลังถูกดูดออกไปทั้งหมด

วิชาเพลิงสวรรค์!

ถึงแม้เขาจะมีพลังเพียงแค่หกสิบเปอร์เซ็นต์ แต่พลังของวิชาเพลิงสวรรค์ที่ปล่อยออกมา มันเพียงพอที่จะทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง!

การต่อกรกับงูยักษ์ตัวนี้ ฟางเหยียนต้องระมัดระวังเป็นอย่างมาก

ฟางเหยียนพุ่งเข้าหางูยักษ์อย่างรวดเร็วราวกับภูตผี ในเวลาเดียวกัน เขากางฝ่ามือออกมาเป็นดาบและฟันเข้าไปตรงตำแหน่งที่เจ็ดนิ้วนับจากหัวของงูยักษ์!

ฟ่อๆๆ!

งูยักษ์ดูเหมือนจะรู้ตำแหน่งการโจมตีของฟางเหยียน ทันทีที่เขาขยับ งูยักษ์ก็เคลื่อนไหวทันที และเห็นงูยักษ์บิดตัว ความเร็วของมันก็พุ่งถึงขีดสุด และมันก็สะบัดไปด้านข้าง ทำให้หางขนาดใหญ่ของงูยักษ์ฟาดออกไปทันที

ตูม!

เกิดเสียงดังขึ้น เมื่อโจมตีโดนร่างกายของงูยักษ์แต่กลับรู้สึกว่ามันไม่ได้รับความเจ็บปวดเลย ฉันเห็นมันบิดลำตัวอันใหญ่อีกครั้ง และก็พุ่งเข้ามาอีกครั้ง คราวนี้มันอ้าปากอันกว้างออก และเผยให้เห็นเขี้ยวอันน่ากลัว

ยังไม่ทันได้คิดอะไรเลย ฟางเหยียนก็พุ่งไปข้างๆและหลบการโจมตีในครั้งนี้ แต่ยังไม่ทันยืนนิ่ง ก็พบว่างูยักษ์กำลังทับมาที่ตัวเอง ลำตัวอันใหญ่ของมันก็เหมือนรถยนต์ที่วิ่งด้วยความเร็วสูงกำลังพุ่งเข้ามา

เขามีความมั่นใจว่าจะหลบการโจมตีครั้งนี้ได้ แต่ถ้าเขาหลบ คนที่ซวยจะเป็นหลินถง

ในเวลานี้ เขาได้ระดมพลังชี่ทั้งหมดในร่างกายและสร้างกำแพงพลังชี่ขึ้นมา

และการปะทะก็เกิดขึ้น!

ตูม!

ฟางเหยียนรู้สึกเวียนหัวไปหมด พลังของงูยักษ์ตัวนี้ช่างร้ายกาจจริงๆ

"ฟางเหยียน……คุณ คุณเป็นอะไรไหม"หลินถงพูดด้วยความตกใจ เมื่อพูดจบ เธอเองก็ไม่อยากจะเชื่อ โดนงูยักษ์กระแทกขนาดนี้ จะไม่เป็นอะไรเลยเหรอ?

ในขณะนี้ ฟางเหยียนก็เข้าใจทันที งูยักษ์ตัวนี้มีพลังมหาศาล ไม่เพียงเท่านั้น แต่เกล็ดของมันยังสามารถเป็นเกาะป้องกันได้อีกด้วย แต่มันเคลื่อนไหวช้ามาก ถ้าอยากจะฆ่างูยักษ์ให้ตาย คงต้องใช้ความเร็วเท่านั้น

ฟ่อๆๆ!

งูยักษ์ไม่สามารถขยับไปข้างหน้าได้ ทำให้มันเกิดความโมโห แม้แต่เสียงของมันก็เปลี่ยนไปแล้ว ฟังดูก็น่าขนลุกและน่ากลัวมากๆ

มันจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็เรื่องของมัน ผ่านมานานมากแล้วที่ฟางเหยียนไม่เคยพบเจอเรื่องที่ทำให้เขาตื่นเต้นได้ขนาดนี้

แสงสีทองปรากฏขึ้นที่ฝ่ามือของเขา หลังจากนั้นก็เห็นเขาพนมมือ และมีกระบี่ยาวที่มองเห็นไม่ค่อยชัดเจนปรากฏขึ้นท่ามกลางฝ่ามือของเขา เมื่อกระบี่ยาวปรากฏขึ้น บนท้องฟ้าก็มีเสียงฟ้าร้องฟ้าแลบทันที

ทันใดนั้น บริเวณรอบๆก็เกิดพายุประหลาดขึ้นทันที ทำให้เวทีที่ยุ่งเหยิงกลายเป็นพายุทรายทันที และมันก็พัดซากศพของหนูเหล่านั้นขึ้นมาไม่น้อย และมันก็ดูแปลกประหลาดมากๆ!

หลินถงมองเห็นอีกครั้งก็อึ้งไปเลย

นี่คือพลังที่แท้จริงของฟางเหยียนใช่ไหม!

เป็นศัตรูกับเขา หาเรื่องตายชัดๆ!

สิ่งที่ทำให้เธอแปลกใจมากๆกำลังตามมา!

เมื่อกระบี่ยาวค่อยๆมองเห็นอย่างชัดเจนและกลายเป็นสีทอง เสียงร้องคำรามของงูก็รุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ดูเหมือนว่างูยักษ์กำลังสัมผัสได้ถึงอันตราย มันบิดตัวเพราะความกลัว และมันก็อยากจะบดขยี้ฟางเหยียนให้แตกละเอียด

สายฟ้าผ่าลงมาที่กระบี่ยาวเล่มนั้นโดยตรง และกระบี่ยาวที่อยู่ในมือของเขาก็ดูเหมือนมีชีวิตขึ้นมาทันที

มันไม่ใช่ดาบธรรมดาทั่วไปอีกแล้ว แต่มันกลายเป็นมังกรยักษ์ที่มีชีวิต เป็นสัตว์ในตำนานที่กำลังอ้าปากอันกว้างอยู่

สีทองอร่ามรุ่งโรจน์ คลื่นแสงสว่างไสว

"โครมๆๆ……"

มังกรคำรามทำให้เกิดเสียงฟ้าร้อง ทำให้เวทีสั่นไปหมด ฟางเหยียนกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าและโจมตีงูยักษ์ทันที!

มังกรล้อมรอบกระบี่ยาว!

มังกรคำรามใส่ท้องฟ้า มันดูถูกทุกอย่างเพราะไม่มีอะไรอยู่ในสายตาของมัน!

นี่เป็นแค่พลังหกสิบเปอร์เซ็นต์ที่เขาใช้กระบี่มังกรออกมาเท่านั้น!

นี่เป็นพลังโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา ถ้าพลังของเขาสามารถฟื้นคืนทั้งหมด การโจมตีครั้งนี้สามารถทำลายฟ้าดินได้!

ครั้งที่แล้ว เขาต้องต่อสู้กับเต๋ายอดเซียนของภูเขาทิพย์ การต่อสู้ครั้งนั้นเพื่อศักดิ์ศรี แต่ครั้งนี้เขาต้องต่อสู้เพื่อตัวเอง

การใช้พลังโจมตีรุนแรงขนาดนี้ใส่งูยักษ์ มันเป็นเกียรติอันสูงสุดของมันแล้ว!

เห็นได้อย่างชัดเจน ตอนนี้พวกเขาต้องเดา และพวกเขาจำเป็นต้องเลือกว่าถ้ำอันไหนคือถ้ำที่ฟางเหยียนและหลินถงเข้าไปกันแน่

คนที่เป็นหัวหน้ารีบแบ่งคนเป็นทีมและพูดทันที:"ทีมละสองคน และแยกกันเข้าไปในถ้ำพวกนั้น จำไว้ว่าให้เปิดเครื่องมือสื่อสารไว้ ถ้ามีอันตรายก็รีบถอยออกมาทันที ส่วนคนที่เหลือก็รออยู่ตรงนี้ และเปิดเครื่องมือสื่อสารไว้ด้วย"

แบ่งคนออกไปค้นหาเหมือนโยนตาข่าย!

เป็นวิธีที่ง่ายและป่าเถื่อน

ทุกคนเหมือนไส้เดือนที่เลื้อยเข้าถ้ำ เมื่อหาถ้ำเจอก็มุดเข้าไปเลย

"ยังเหลืออีกสี่คน พวกเจ้าสองคนรออยู่ที่นี่ ส่วนที่เหลือตามพวกเราเข้าไปในถ้ำอันสุดท้าย"

"เอ่อ!"

เดินผ่านทางเดิน หลินถงก็เห็นแอ่งน้ำอันหนึ่ง:"ฟางเหยียน พวกเราเดินมาสุดทางแล้วเหรอ"

แอ่งน้ำมีขนาดเท่ากับสนามบาสเกตบอล มองดูแล้วก็ไม่ต่างจากแอ่งน้ำทั่วไป มีสิ่งเดียวที่ไม่เข้าใจก็คือ ไม่รู้ว่ามันลึกขนาดไหน

งูยักษ์แข็งแกร่งมากๆ สถานที่ตรงนี้ต้องมีของวิเศษอย่างแน่นอน

ฟางเหยียนยืนอยู่ข้างแอ่งน้ำ เก็บก้อนหินขึ้นมาก้อนหนึ่งและโยนเข้าไปในแอ่งน้ำ จนเกิดคลื่นน้ำขนาดใหญ่และพอที่จะเดาความลึกของแอ่งน้ำได้

"จะลงไปไหม?"

ฟางเหยียนไม่ได้ตอบ แต่เมื่อคิดถี่ถ้วนแล้ว เขาตัดสินใจที่จะลงไป เขาไม่ได้เป็นคนที่ชอบลังเล และมักจะตัดสินใจทำในสิ่งที่ตัวเองไม่รู้ ถ้าควรทำก็ต้องทำ ไม่ควรทำก็ต้องถอย และนี่ก็คือเหตุผลที่เขาไม่ใช่คนหัวโบราณ

เมื่อเห็นว่าฟางเหยียนเตรียมตัวที่จะลงไป จู่ๆหลินถงก็เอ่ยปากถาม:"ฉันอยากลงไปพร้อมกับคุณ แต่ฉันว่ายน้ำไม่เป็น"

"ถ้างั้นคุณก็รออยู่ตรงนี้จะดีกว่า"

บรรยากาศยิ่งอึดอัดมากขึ้น หลินถงเป็นคนที่เข้าใจสถานการณ์ดีและพูด:"ถ้างั้นคุณกลับมาเร็วๆหน่อยนะ ฉันจะรออยู่ตรงนี้"

เมื่อลงไปในน้ำ ก็สัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือก ราวกับว่าจากฤดูร้อนเปลี่ยนเป็นฤดูหนาวในชั่วพริบตา ฟางเหยียนไม่ได้ลังเล เขาค่อยๆดำน้ำลงไปอย่างช้าๆ เมื่อยิ่งลงไปลึกเท่าไหร่ ความเย็นยะเยือกก็ค่อยๆแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ราวกับว่าจะโดนแช่แข็ง

มันเย็นมากๆจนเข้ากระดูก!

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ ฟางเหยียนรู้สึกว่าอวัยวะภายในของตัวเองโดนน้ำบีบอัดจนใกล้จะแตกสลายไปแล้ว สมองของเขามึนงงมากๆ จนถึงเวลานี้ เขาพึ่งจะเดินพลังชี่ที่อยู่ในร่างกาย ใช้พลังชี่เพื่อต้านทานแรงดันของน้ำ เมื่อพลังชี่ปรากฏขึ้น มันก็เหมือนกับฟองน้ำที่แยกเขาออกจากแรงดันน้ำ ทำให้เขารู้สึกสบายตัวมากขึ้น

ใต้น้ำมืดสนิท แต่มีแสงสลัวเล็กน้อย ทำให้ดูน่ากลัวและน่าขนลุกมากๆ

เขาดำลงไปใกล้ๆกับแสงสลัวๆ เขาเริ่มสงสัยว่าตัวเองเดาผิดหรือเปล่า ในขณะที่กำลังจะตัดใจ เขากลับพบว่าใต้น้ำที่มืดสนิทนั้น มีแสงสีขาวปรากฏขึ้น!