จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 828

หลังจากที่จัดการเรื่องของบ้านตระกูลจางเรียบร้อยแล้ว ผ่านมาอีกสามวัน

สามวันนี้ ฟางเหยียนรู้สึกราวกับว่าตนเองใช้ชีวิตอยู่ในโลกแห่งจินตนาการ! เย่ชิงหยู่ถูกลักพาตัวไปแล้ว ผู้หญิงที่เขารักที่สุดถูกลักพาตัวไปแล้ว ตอนนี้เป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ไม่รู้!

เพลิงเสวน เขาไม่มีทางที่จะปล่อยเพลิงเสวนไปแน่!

ปีนั้น หากไม่ใช่เย่ชิงหยู่เป็นผู้ทำให้เขาออกจากความยากลำบากได้ ทำให้เขาออกจากความมืดมนที่อยู่ในใจได้ ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาจะเป็นอย่างไร!

เขาเคยรับปากลุงเย่เอาไว้แล้ว ว่าจะปกป้องเย่ชิงหยู่อย่างดี ทว่าตอนนี้! เขากลืนคำพูดตัวเอง!

ในฐานะจอมพลโผ้จวินแห่งประเทศหวา ไม่นึกเลยว่าจะปกป้องไม่ได้แม้แต่ผู้หญิงของตัวเอง! นี่ถือว่าเป็นอะไร? นอกจากการโทษตัวเองอย่างสุดซึ้งแล้วนั้น ก็ยังมีความคะนึงหาอย่างหาที่สุดไม่ได้!

ภายในหัวของเขาฉายภาพที่อยู่กับเย่ชิงหยู่ในเมื่อก่อนขึ้นมา ภายในใจก็ราวกับถูกฉีกขาดเป็นแผล!

ผู้หญิงคนนี้ได้ยึดครองทั้งหัวสมองของเขาไปตั้งนานแล้ว และกลายเป็นทุกสิ่งอย่างในชีวิตเขาตั้งนานแล้วเช่นกัน เขาจะขาดผู้หญิงคนนี้ไปไม่ได้! และยิ่งรับไม่ได้ที่จะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับผู้หญิงคนนี้แม้แต่นิดเดียว!

เขาจำเป็นต้องเร่งรีบ ขจัดเพลิงเสวนโดยเร็ว! และช่วยเหลือเย่ชิงหยู่ให้ได้!

ทว่า เขากลับไม่ได้แสดงอารมณ์ที่อยู่ในใจของตนออกมา ครั้นยังคงมองจางเจียวเจียวอยู่เช่นเดิมอย่างนั้น!

วันนี้ ขณะที่เขาออกไปทิ้งขยะ พบว่ามีคนเดินวนเวียนอยู่ภายนอกห้องของเขา ทั้งยังมองไปรอบทิศท่าทางลับๆ ล่อๆ บอกว่าเป็นขอทาน เพียงแค่ร่างกายสกปรกเท่านั้น ทว่าแตกต่างจากขอทานคนอื่น ที่ไม่รื้อขยะหาสิ่งของ สองสามวันผ่านไป ขอทานคนนี้ก็ยังอยู่ละแวกบ้านของเขาตลอด เพียงแค่มองมาดูแวบหนึ่ง จากนั้นก็จากไปเท่านั้น ราวกับจงใจที่จะมาสำรวจเฉยๆ

พวกถ้ำมอง?

น่าสนใจขึ้นมาแล้ว พวกถ้ำมองที่โจ่งแจ้งเช่นนี้ ใช้วิธีตรงข้ามกับฝ่ายศัตรูในการจัดการ!

ครั้งนี้ ฟางเหยียนขวางทางขอทานผู้นั้นเอาไว้ ฝ่ายนั้นมีความตื่นตระหนกเล็กน้อย ก้มหน้าเตรียมจะอ้อมฟางเหยียนไป ทว่าไม่ว่าเขาจะอ้อมไปอย่างไร ฟางเหยียนก็ขวางอยู่เบื้องหน้าเขาตลอด

“นายเป็นใคร?”

ขอทานก้มหน้าไม่เอ่ยอันใด พร้อมเคลื่อนย้ายร่างกายตนเอง หมายจะออกไปจากตรงนี้ ทว่าเขาจะสมใจหวังได้อย่างไร

เขาหมดหนทาง จึงก้มหน้าแล้วเอ่ยสอบถาม: “คุณคือฟางเหยียนเหรอ?”

“นายเป็นใคร”

“มีคนบอกให้คุณไปที่ภูเขาเก้ามังกร ผม ผมก็คือคนที่มาบอกข่าวเฉยๆ ”

ภูเขาเก้ามังกร?

ภูเขาเก้ามังกรฟางเหยียนเคยได้ยินมาบ้าง เป็นกลุ่มเขาลูกหนึ่งที่เชื่อมระหว่างจินโจวกับหนานหลิง เป็นสวนป่าไม้ธรรมชาติที่ทั้งสองเมืองร่วมกันพัฒนาขึ้นมา ด้านในมีระบบป่าไม้ที่กว้างขวางอยู่ ระดับการเป็นเชิงพาณิชย์ค่อนข้างน้อย เป็นสวนป่าไม้ที่ชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่ว

“คนนั้นยังบอกอะไรอีก?”

ขอทานครุ่นคิดแล้วจึงเอ่ยขึ้น: “เขาบอกให้ผมระวังตัวหน่อย ห้ามให้คนอื่นรู้จะดีที่สุด ผมนี่งงเลย แค่ส่งต่อข่าวสารเท่านั้น ไม่ได้มาลักขโมยสักหน่อย ทำไมต้องทำให้ดูลับๆ ล่อๆ ด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะให้เงินเยอะ เมื่อสามวันก่อนผมคงบอกคุณไปแล้ว ทำให้ผมนั่งยองยองเสียเปล่าตั้งสามวัน คนนั้นยังบอกอีกว่า คุณจะต้องไปแน่นอน ที่นั่นมีสิ่งที่คุณต้องการ และสิ่งนี้เหมือนจะรักษาโรคได้!”

รักษาโรค?

ฟางเหยียนอึ้งไป ทว่าขอทานไปจากไปตั้งนานแล้ว

ไม่ใช่การใช้วิธีตรงข้ามกับฝ่ายศัตรูในการจัดการ แต่มีคนจงใจให้ขอทานปรากฏตัวขึ้นมา พร้อมส่งข่าวให้เขา คนผู้นี้ชัดเจนว่าฟางเหยียนต้องการอะไร อีกทั้งกลัวก็แต่ผู้ที่มานั้นมีเจตนาร้าย!

ค่ำคืนมาเยือนอย่างเร็วไว หลังรับประทานอาหารแล้ว ฟางเหยียนจึงได้ออกจากบ้านไป

ภูเขาเก้ามังกรเริ่มก่อตัวเป็นรูปร่างขึ้นเรื่อยๆ

สุดท้ายเง็กเซียนฮ่องเต้โมโหมาก จึงส่งราชันมังกรทะเลไปตามไล่ฆ่าองค์ชายน้อย มังกรแปดตัวพุ่งเข้าสู่พื้นทะเล สู้รบกับองค์ชายน้อย การปะทะสู้รบทั้งสองฝ่ายชุลมุนจนแยกฝ่ายที่จะแพ้ชนะไม่ออก และราชันมังกรแม่น้ำจิ้งไม่เสียดายจัดการกับญาติพี่น้องที่กระทำผิดกฎหมาย สุดท้ายเสียสละชีพตนเอง และเข้าจับกุมองค์ชายน้อยได้สำเร็จ

ทว่าเง็กเซียนฮ่องเต้ เพื่อที่จะตักเตือนโลกทั้งสาม จึงได้แบ่งร่างขององค์ชายน้อยออกเป็นแปดท่อน ร่างกายเสกให้กลายเป็นภูเขา กลายเป็นเทือกเขาแปดแห่ง สุดท้ายใช้หัวมังกรของราชันมังกรแม่น้ำจิ้งกลายเป็นของสะกดไอชั่วร้ายเอาไว้ สุดท้ายก็กลายเป็นภูเขาเก้ามังกร!

และในวันนั้นเอง อยู่ๆ ก็มีฟ้าผ่าเสียงดังสนั่น เสียงฟ้าร้องดังลั่น มีฟ้าผ่าเก้าสายพุ่งขึ้นท้องฟ้า ทำลายล้างผืนแผ่นดินนี้อย่างไร้ความปรานี

ฟ้าผ่าดำเนินต่อเนื่องครึ่งเดือน ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ หลังจากครึ่งเดือนผ่านไป ฟ้าผ่านั้นก็หายไป อีกทั้งทั้งผืนแผ่นดินอยู่ๆ ก็นูนขึ้นมา กลายเป็นเทือกเขาเก้าลูก เทือกเขาอยู่ไกลๆ เชื่อมต่อกัน หัวท้ายเชื่อมกัน เมื่อมองจากไกลๆ ก็ราวกับเป็นมังกรยักษ์เก้าตัว

ได้ยินถึงตอนจบ เทียนขุยก็ฉีกยิ้มขึ้นมา: “เป็นอย่างไร? โผ้จวิน ตอนนี้ผมเหมือนเป็นผู้ใฝ่รู้แล้วสินะ ไม่เป็นหนุ่มกำยำไร้สมองอีกต่อไปแล้ว”

ฟางเหยียน: “……”

ฟางเหยียนแทบจะอดไม่ได้ที่จะแทงใจดำเขา พี่ใหญ่ ครั้งหน้าก่อนที่จะเสิร์จไป๋ตู้ ให้ความสำคัญกับรายละเอียดหน่อยได้หรือไม่ อย่าให้คนอื่นเห็นโทรศัพท์ตัวเอง!

เมื่อฟางเหยียนมองมาที่เขา เทียนขุยก็หัวเราะแห้ง รีบเก็บโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็แสร้งทำเป็นสีหน้าสงบนิ่ง: “โผ้จวิน อย่าไปใส่ใจรายละเอียดพวกนี้เลย ผมจะไปจำได้ชัดเจนขนาดนั้นได้ยังไง ถึงยังไงภูเขาเก้ามังกรก็มีที่มาที่ไปอย่างนี้แหละ”

“ไม่พูดไม่ได้ว่า องค์ชายน้อยคนนี้เก่งกาจจริงๆ ไม่นึกเลยว่าจะอยากเลียนแบบซุนหงอคงป่วนสวรรค์ แต่จะว่าไปตายได้น่าเวทนาเกินไปนะ ถูกแบ่งร่างเป็นแปดส่วน สุดท้ายยังถูกสะกดด้วยหัวมังกรของราชันมังกรแม่น้ำจิ้งอีก นี่มันช่างน่าน้อยเนื้อต่ำใจเกินไปแล้ว!”

“น้อยเนื้อต่ำใจเหรอ?” ฟางเหยียนไม่คิดเช่นนั้น: “ถ้ามันสามารถบำเพ็ญเพียรอย่างสงบได้ จะกลายเป็นจุดจบที่ถูกแบ่งท่อนเป็นแปดส่วนได้อย่างไร? แสดงสว่างของทางธรรม จะขจัดไฟมืดไปทั้งหมด แต่โบราณมาความชั่วไม่เคยกดทับทางธรรม!”

เทียนขุยพยักหน้า “จริงสิโผ้จวิน คุณว่าคุณนายจะกลายเป็นเหยื่อล่อของเพลิงเสวนในคืนนี้หรือเปล่า?”

“เหยื่อล่อของเพลิงเสวนงั้นเหรอ?” ฟางเหยียนมองไปยังภูเขาเก้ามังกร และเงียบไป