จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 906
ไม่มีใครให้คำตอบโหยวฟาง เธอทำได้เพียงเบิกตามองฟางเหยียน
ขณะที่กำลังจะพูด เลือดลมตีขึ้น เลือดสาดออกมาจากรูขุมขน ตอนนี้เธอกลายเป็นคนเลือดเต็มตัว ไม่เพียงแค่นี้ ผิวขาวราวกับหยกขาว เหี่ยวลงอย่างรวดเร็ว เหมือนใบไม้แห้งเหี่ยวในชั่วพริบตา ทรุดโทรมราวกับใบไม้ร่วงหล่น กิ่งไม้แห้ง!
ถ้าให้เทียบกับตาย โหยวฟางให้ความสำคัญกับรูปลักษณ์ภายนอกของตัวเองมากกว่า!
การตายไม่ทำให้เธอเครียดขนาดนี้ โดยเฉพาะตอนที่ผิวเหี่ยว เธอเหมือนพังทลาย ร้องไห้โฮออกมา
ฟางเหยียนมองทุกอย่างด้วยสายตาเย็นชา แต่กลับไม่มีท่าทีที่จะลงมือ!
ถ้าให้เทียบกับฆ่าศัตรูของพ่อ เขาชอบดูโหยวฟางอยู่เหมือนตาย ทรมานจนไม่อยากมีชีวิตอยู่มากกว่า!
ฆ่าโหยวฟาง จะระบายความโกรธได้จริงเหรอ
ไม่ใช่เลยสักนิด!
ความสุขเพียงชั่วครู่ ไม่สามารถคลายความแค้นในใจได้!
โหยวฟางไม่ใช่คนดี หลังโดนโจมตี เธอตะโกนแทบขาดใจ “นาย นายไม่ใช่ปรมาจารย์!”
“ปรมาจารย์งั้นเหรอ” ฟางเหยียนแสยะยิ้ม “เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการบรรลุถึงสักนิด!”
“ไม่! ไม่! ไม่!” โหยวฟางโมโหจนสติแตก “ในประเทศหวา ไม่มีทางมีนินจาระดับปรมาจารย์ ที่อายุน้อยขนาดนี้ และไม่สามารถมีนินจาที่อยู่เหนือระดับยอดดาวเหนือได้ นอกจากจ้าวขุมนรก ก็ไม่มีใครอีก! ไม่ใช่สิ นายโดนทัณฑ์สวรรค์ ตายแล้วไม่ใช่เหรอ นี่มันอะไรกันแน่ ถึงนายรอดจากเหตุการณ์เลวร้ายมาได้ นายก็ไม่น่าจะมีพละกำลังเช่นนี้ นี่มันอะไรกันแน่!”
เมื่อเธอตวาดใส่ ฟางเหยียนแสยะยิ้ม “ดูเหมือนพวกเธอจะไม่สนใจฉันเลย!”
“อะไรนะ”
“ใครบอกเธอว่าโดนทัณฑ์สวรรค์ แล้วจะตาย” ฟางเหยียนพูดเย็นชา “ตอนนี้พวกเธอยังไม่เข้าใจว่าศัตรูของพวกเธอ แข็งแกร่งมากแค่ไหน!”
โหยวฟางยังพยายามต่อสู้ด้วยเหตุผล เธอตวาดว่า “ไม่ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด นายมีอะไรวิเศษกันแน่ ตอนนั้นนายไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนี้!”
“ตอนนั้นเหรอ คิดว่าองค์กรสัตว์เพลิง ไม่ปล่อยให้ทุกโอกาสหลุดมือไปจริงเหรอ เธอรู้จักความเป็นมาของฉันหรือเปล่า ถึงพูดกับฉันว่าตอนนั้น พอแล้ว เธอรู้สิ่งที่ไม่ควรรู้มากเกินไปแล้ว ถึงเวลาจบแล้ว!”
“ไม่! ถ้านายฆ่าฉัน จะสมปรารถนาขององค์กรสัตว์เพลิง นายไม่ควรฆ่าฉัน ศัตรูของศัตรูคือมิตร เรามีศัตรูคนเดียวกัน อำนาจต่างแดนของฉัน สามารถยกให้นายได้ รวมถึงตัวฉันด้วย!”
ดังคำกล่าวที่ว่า คนไม่โหดเหี้ยม ยากแก่การยืนหยัด!
การแก้แค้นให้พ่อ ถูกเธอพูดหลีกเลี่ยงในพริบตา!
เรียกได้ว่า ‘ตั้งใจวางแผนอย่างดี’ เลยล่ะ!
“โหยวฟาง เธอแก่จนเลอะเลือนหรือเปล่า มาพูดเรื่องเพื่อนกับฉัน ดูไร้เดียงสาเกินไปหรือเปล่า ฆ่าเธอทำลายการบรรลุถึง ไม่ดีกว่าเหรอ อีกอย่าง เธอคิดว่าตัวเองยังมีประโยชน์เหรอ”
โหยวฟางเงียบอยู่ครู่หนึ่ง เหมือนคิดอะไรได้ เธอรีบพูดอย่างรวดเร็ว “มี ฉันมีประโยชน์จริงๆ นอกจากไอ้ชุดเผ่าดำอาจารย์ของเสวียนเจิ้น แล้วก็ตัวประหลาดเฒ่าที่ไม่ยอมตายอีกสามคน นอกจากนี้ ยังมีจ้าวขุมนรกและทหารนรก ความแข็งแกร่งพวกนี้มหาศาลมาก พละกำลังก็ไม่ด้อย นายเก็บฉันไว้ ฉันสามารถไกล่เกลี่ยได้ พยายามทำให้พวกเขายอมจำนน ฆ่าเสวียนเจิ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว!”
“ดูเหมือนเธอพูดมากไปแล้ว!”
เมื่อพูดจบ ฟางเหยียนลงมือทันที ตัวของโหยวฟางสั่นอย่างรุนแรง และกระแทกลงกับพื้นอย่างแรง ตายอย่างน่าเวทนา!
หลังเธอล้มลงกับพื้น ร่างกายของเธอแห้งเหี่ยวอย่างรวดเร็ว เหมือนเศษกระดาษขาด
เธอโดนแว้งกัดแล้ว
ยาที่ยกระดับการบรรลุถึง ไม่ใช่ความแข็งแกร่งของเธอมาตลอด มียืมมีคืน เธอสมควรได้รับจุดจบเช่นนี้!
การแก้แค้นเพื่อพ่อ โหยวฟางตายแล้ว!
ฟางเหยียนไม่ได้มีความสุข เหมือนที่จินตนาการไว้ เขาเงยหน้ามองดาวเต็มฟ้า แล้วพึมพำเบาๆ ว่า “สู่สุคตินะพ่อ”
“เทียนขุย ฆ่า!”
เสียงตวาดแสนเย็นชา เหมือนคำพิพากษาของผู้พิพากษา ตัดสินความเป็นความตายที่ดังไปทั่ว!
ตอนนี้คือการฆ่า!
ท้องพระโรงที่ภูเขาเสินเจี้ย
“ท่านราชา จากข่าวล่าสุด โหยวฟางโดนพวกไม่ดีที่เหลืออยู่กำจัดทิ้งครับ!”
ใครคนหนึ่งเดินเข้ามา ฝีเท้าของเขาเบาและเร็ว รู้ได้เลยว่าเขาร้อนใจมาก
การประจบสอพลอนี้ช่างสุดยอด!
ไม่ปล่อยให้ทุกโอกาสหลุดมือไปจริงๆ!
สีหน้าเสวียนเจิ้นยังคงเดิม เขาจงใจเมินคำพูดของผู้อาวุโสจาง หันไปมองทุกคน “หมากถูกวางแล้ว ทุกคนเป็นคนควบคุมกระดานหมาก ห้ามชะล่าใจเด็ดขาด!”
“ท่านราชา ความรุ่งโรจน์อยู่ข้างหน้า ผมรอออกไปเพื่อความยุติธรรม”
ทุกคนต่างพูดออกมาเป็นเสียงเดียวกัน
ขณะนั้น เสียงที่ไม่ค่อยเข้ากับสถานการณ์ดังขึ้น
“เลอะเทอะ! เลอะเทอะจริงๆ!”
ผู้อาวุโสจางขมวดคิ้วเบาๆ “ไอ้ชุดเผ่าดำ นายบังอาจจริงๆ กล้าขัดปณิธานของท่านราชา อย่างไม่เกรงกลัว กล้าท้าทายอำนาจของท่านราชา อย่างไม่เกรงกลัว ท่านราชามีใจเมตตา แต่ครั้งนี้นายต้องตาย อย่างไม่ต้องสงสัย จุดจบที่ดูถูกท่านราชา นายมีหัวให้ฟันสักกี่หัวกัน!”
เขารู้ดี ยังไม่เห็นคน แต่ได้ยินเสียงก่อน ต้องเป็นไอ้ชุดเผ่าดำแน่นอน!
ในเมื่อมองหน้ากันไม่ติด งั้นก็ไม่จำเป็นต้องเก็บซ่อนเอาไว้อีก ถ้าไม่กดขี่เขา ผู้อาวุโสจางก็ไม่มีทางมั่นคงเช่นนี้ เพราะฐานะของไอ้ชุดเผ่าดำ เหนือกว่าเขา
“น่ารำคาญ!” ไอ้ชุดเผ่าดำปรากฏตัวทันที พูดอย่างเย็นชาว่า “คนที่ประจบสอพลอมาทั้งชีวิต ทำให้คนรุ่นหลังต้องเสียเวลา ฆ่าพี่น้องสายเลือดเดียวกัน ใส่ร้ายศิษย์สำนักเดียวกัน เรื่องนี้จะคิดบัญชียังไงดีนะ”
พูดพลาง ไอ้ชุดเผ่าดำมองผู้อาวุโสจาง แล้วพูดเสียงต่ำ “ไม่ทราบว่าผู้อาวุโสจาง มีหัวให้ฟันสักกี่หัว!”
ผู้อาวุโสจางกลืนไม่เข้าคายไม่ออก พูดอะไรไม่ออก
“มาแล้วเหรออาจารย์”
ผู้อาวุโสจางตกใจมาก ท่านราชาเป็นอะไรไป ความตึงเครียดก่อนหน้านี้ หายไปไหนแล้ว ถึงมีคำถามมากมาย แต่เขากลับไม่กล้าถามออกมา
“ท่านราชา ตอนนี้ไม่เหมาะกับการขยายอำนาจ แต่ต้องทำให้มั่นคงมีเสถียรภาพ”
เสวียนเจิ้นเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วถามว่า “หมายความว่ายังไง”
“รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง โดยเฉพาะคนมีชื่อเสียงอย่างจอมพลโผ้จวิน จะไม่ระวังไม่ได้ สร้างความมั่นคงให้ตัวเอง คือสิ่งเร่งด่วนที่ควรทำ ขยายอำนาจอย่างหน้ามืดตามัว ลงทุนลงแรงมาก แต่ผลตอบแทนที่ได้น้อยเป็นทวีคูณ!”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ