จอมยุทธ์กบฏโลก นิยาย บท 14

บทที่14 เพื่อนบ้านหลินเฉิน

“คุณผู้ชายครับ คุณ……คุณต้องการซื้อรถจริงๆใช่ไหม？”

พนักงานขายไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เขาไม่เคยเห็นใครซื้อรถแบบนี้เลย เขาเป็นคนตรงๆไม่อ้อมค้อม เขาเชื่อว่าฉู่เทียนเจียงตอนนี้ไม่ได้แกล้งอวดรวย เพราะบัตรได้หยิบออกมาแล้ว ถ้าอวดรวยคงไม่กล้าทำแบบนี้

พอพูดจบ มองเห็นฉู่เทียนเจียงกำลังขมวดคิ้ว พนักงานขายก็รีบรับบัตรจากมือเขาและคิดในใจเกือบแย่แล้วเรา

“ท่านรอสักครู่นะครับ ผมจะรีบดำเนินการให้ครับ”

“ก่อนสิบเอ็ดโมงผมต้องได้รถคันนี้ เข้าใจไหม？เรื่องประกันและเรื่องอื่นๆ คุณช่วยจัดการให้หมด”

ลูกค้าที่ดีแบบนี้ ทำให้พนักงานขายตื้นตันใจจนน้ำตาเกือบไหลออกมา

“ท่านวางใจได้เลยครับ ท่านเชิญนั่งรอสักครู่ ผมจะดำเนินการให้เร็วที่สุด”

จนกระทั่งเธอนั่งลง ริมฝีปากสีแดงของฮัวจิ่นถิงก็ยังอ้าอยู่เล็กน้อย มองไปที่ฉู่เทียนเจียงอย่างไม่น่าเชื่อ

“คุณ……คุณเข้ากองทัพไปสี่ปี คุณเก็บเงินได้เท่าไหร่กันแน่？ถ้าซื้อรถคันนี้ คงต้องจ่ายมากกว่าหกแสนแน่ๆ”

ฉู่เทียนเจียงพยักหน้า

“น่าจะประมาณนั้น ไม่ต้องสนใจกับเรื่องเงิน ผมเคยพูดแล้ว ผมมีเงินจริงๆ”

ตอนนี้ ฮัวจิ่นถิงเข้าใจแล้วว่า ฉู่เทียนเจียงเคยช่วยธนาคารฮัวรุ่ยขนย้ายสินค้าสำคัญและได้เกีรติให้อยู่ในสถานะVIPของธนาคาร เขาน่าจะได้รับรางวัลอย่างอื่นด้วย บางทีอาจจะเป็นเงินก็ได้ ทั้งนี้ การที่เขาไปเข้ากองทัพ ทำให้สามีที่ไร้ประโยชน์ของเขาเปลี่ยนไปในทางที่ดี

หลังจากที่สงบสติอารมณ์ ฮัวจิ่นถิงรับกาแฟที่พนักงานขายยกมาให้ จิบไปหนึ่งคำ และพูดว่า

“ฉู่เทียนเจียง คุณมีเงินออมเท่าไหร่ฉันไม่สน แค่คุณรู้จักใช้อย่างประหยัดก็พอ จงจำไว้ว่าคุณยังมีลูกสาวหนึ่งคนที่ต้องเลี้ยงดู อย่าคิดว่าสัญญาของโรงอิฐฟื้นฟูแล้ว แต่กำไรของแต่ละปี นอกจากเงินที่ต้องให้คุณปู่แล้ว พวกเราก็เหลือไม่มาก นอกจากนี้ คุณก็ผิดใจกับอาสองด้วย อนาคตยังไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้น เป็นสิ่งที่พวกเราคาดเดาไม่ได้”

ตอนนี้ ผู้ชายที่พนักงานขายกลับมา เขาแสดงอาการเคารพมากๆ

“คุณผู้ชายครับ รบกวนขอบัตรประจำตัวประชาชนด้วยครับ ใช้จดทะเบียนครับ”

ฉู่เทียนเจียงมองไปที่ฮัวจิ่นถิง

“ที่รัก เอาบัตรประจำตัวประชาชนของคุณให้เขาสิ อย่าเสียเวลาไปมากกว่านี้เลย เดียวเราต้องไปซื้อของขวัญให้ลูกสาวอีก”

ใช้ชื่อฉันจดทะเบียน？ถ้าอย่างนั้นรถคันนี้ก็เป็นของเธอฮัวจิ่นถิง เธอลังเลชั่วครู่ และยื่นบัตรประจำตัวประชาชนให้พนักงาน ไม่ว่าจะยังไง นี่เป็นสิ่งที่ฉู่เทียนเจียงต้องการชดเชยให้เธอ

ถ้าคุณกล้าจ่าย ฉันฮัวจิ่นถิงทำไมจะไม่กล้ารับ

เมื่อทั้งสองขับรถMercedes-BenzGLC ตัวท็อปคันใหญ่ ออกจาก4S Shopท่ามกลางเสียงประทัด พนักงานขายผู้ชายคนนั้นยังคงโบกมืออยู่ เพื่อนร่วมงานหลายๆคนที่อยู่ข้างๆต่างก็รู้สึกอิจฉาเขา

“โอ้โห！คนที่ซื้อรถแบบนี้แทบจะไม่เคยเจอมาก่อน ถึงแม้จะไม่ได้ซื้อรถคันละล้านกว่าหยวนก็ตาม”

“นายโชคดีจริงๆที่เจอลูกค้าดีๆแบบนี้ ค่าคอมมิชชั่นที่นายได้รับครั้งนี้ น่าจะเป็นครั้งที่เร็วที่สุดในอาชีพการขายแน่ๆ”

พนักงานขายผู้ชายยังไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้ ยังดีที่การฝึกอบรมทำให้เขารู้ว่า ไม่ควรเพิกเฉยต่อลูกค้า ควรใช้จิตวิทยาในการพูด ไม่ควรแสดงอาการออกทางสีหน้า มิฉะนั้น จะมีโอกาสสูญเสียลูกค้าดีๆไป อย่างเช่นวันนี้เขาก็ได้เจอกับตัวแล้ว

เมื่อกลับมาถึงบ้านก็เที่ยงวันพอดี ทันทีที่เดินเข้าประตู ได้มีร่างเล็กๆวิ่งเข้ามากอด

“คุณพ่อคุณแม่！ ”

อีอีกอดขาฉู่เทียนเจียงกับฮัวจิ่นถิงไว้แน่น เหมือนว่าพวกเขาจากไปนานมากๆ

“อีอีไม่ยอมนอน บอกว่าจะรอพวกเจ้ากลับมา”

คำพูดของหลิวหลาน ทำให้ฉู่เทียนเจียงรู้สึกเศร้าในใจ รีบอุ้มอีอีขึ้นมา ยิ้มและพูดว่า

ก่อนจะจากไป แม่ของหลินเฉินก็มองไปที่ฉู่เทียนเจียง สงสัยว่าเขาเป็นใคร

“เธอชื่อเฉินหว่านเป็นแม่ของหลินเฉิน เป็นผู้หญิงที่ดีมากๆ เพราะเธอต้องการดูแลลูก จึงต้องรับงานออกแบบทุกอย่างเอามาทำที่บ้าน

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ฮัวจิ่นถิงจู่ๆก็นึกถึงอะไรขึ้นมา มือจับที่ปากและพูดว่า

“ซวยแล้ว สองสามวันนี้ฉันยุ่งมากๆ ลืมไปเลยว่าวันเกิดของหลินเฉินกับอีอีห่างกันสองวัน วันนี้เป็นวันเกิดของหลินเฉิน ฉันลืมเตรียมของขวัญให้เขา

ฉู่เทียนเจียงชี้ไปที่ของเล่นพวกนั้น

“เธอเลือกของเล่นสักชิ้นสิ ผมคิดว่าอีอีคงไม่ว่าอะไร หลายปีมานี้ พวกคุณก็ฉลองวันเกิดให้หลินเฉินตลอด？”

“ใช่ ตั้งแต่สามีของเฉินหว่านหนีไป ผ่านมาสามปีแล้ว เธอย้ายมาที่นี่เพราะที่นี่เงียบสงบ รู้สึกว่าเธอจะไม่มีเพื่อนหรือญาติเลย ทุกปีที่ฉลองวันเกิดฉันกับอีอี เธอกับหลินเฉิน จะทำอาหารกินกันที่บ้าน

เธอขมวดคิ้ว ในขณะที่ฉู่เทียนเจียงกำลังจะพูด เธอได้ยิ้มเยาะเย้ยตัวเองว่า

“คุณคงสงสัยว่าทำไมอีอีไม่เคยกินเค้กวันเกิดใช่ไหม ในเมื่อมีการจัดงานวันเกิดให้หลินเฉิน？ฉันอยากให้ลูกสาวเรากินเค้กครั้งแรก คือเค้กวันเกิดของตัวเอง นี่คือสิ่งที่ฉันผู้เป็นแม่อย่างฉันปรารถนามาโดยตลอด

อยากจะเข้าไปกอดฮัวจิ่นถิง แต่ฉู่เทียนเจียงทำไม่ได้ ได้แต่พูดเบาๆว่า

“ที่รัก อีกสองวันก็จะเป็นจริงแล้ว วันเกิดของลูกสาว ผมสัญญาว่าจะให้ทุกคนไม่มีวันลืม”

ตอนเย็นหกโมง ห้องโถงของร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งในเมืองหนิง ครอบครัวของฉู่เทียนเจียงสามคน กับครอบครัวของเฉินหว่านสองคนนั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน ข้างๆมีเค้กวันเกิดวางอยู่

“ลำบากพวกคุณที่ต้องพาอีอีมาด้วยจริงๆ หลินเฉินไม่รู้เป็นอะไร บอกว่าวันเกิดอยากกินอาหารทะเล ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไง ฉันรู้สึกสงสารลูกมากๆ ถ้าสิ่งที่ลูกต้องการ ฉันก็จะพยายามทำให้”

เฉินหว่านพูดด้วยรอยยิ้ม ขณะที่ฮัวจิ่นถิงกำลังจะพูด จู่ๆได้มีเสียงอันเย่อหยิ่งดังขึ้นมา

“เฉินหว่าน？ผู้หญิงขายตัวอย่างเธอยังกล้าเข้ามาในตัวเมืองอีกเหรอ？”