จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 42

บทที่ 42 นอกจากร่างกายของฉัน ให้คุณได้หมด

“คนที่ทำร้ายนายนั้น หน้าตาเป็นยังไง? ใช้วิธีอะไร?” ชายชราเฮยซินรีบถาม

ตงขุยรีบตอบตามความเป็นจริง

หลังจากได้ยินคำตอบ ชายชราเฮยซิน ยืนอึ่งอยู่กับที่

ทำไมก่อนหน้านี้เขาเพิ่งจะกลับไปที่เจียงหนาน ไอ้หมอนี่ก็กลับตามมาที่นี่แล้ว

ดันมาทำร้ายคนของแก๊งมังกรดำของเขา

หรือว่าจะมาหาเรื่องถึงที่?

ในช่วงเวลานี้ ชายชราเฮยซิน ภายในใจสั่นสะเทือน ถึงยังไง ไอ้หมอนั่นก็ช่างโหดร้ายจริงๆ

แต่ต่อจากนั้น เขาก็ดึงสติกลับมา

เฉินจิ้นไม่ได้มาที่นี่เพื่อไล่ฆ่าตัวเองแน่นอน ไม่อย่างงั้น ตงขุยและเมิ่งจื่อจี้นก็คงไม่มีชีวิตรอดกลับมา

ตามที่ตงขุยและเมิ่งจื่อจี้นอธิบายมา เขาน่าจะมาเพราะโสมพันปีนั้น

แต่ แม้ว่าในครั้งนี้ เฉินจิ้นจะมาเจียงหนาน ไม่ใช่เพราะเขา งั้น ถ้าหากว่าครั้งต่อไป เฉินจิ้นมาเจียงหนานอีกล่ะ

ก่อนหน้านี้เขาได้ล่วงเกินเฉินจิ้นไปแล้ว

ธุรกิจครอบครัวของเขา แก๊งมังกรดำ ก็อยู่ตรงนี้

คนของแก๊งมังกรดำ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที

“คุณปู่ เป็นอะไรไปเหรอ?”

เมิ่งจื่อจี้นสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติทันที ด้วยอารมณ์ของคุณปู่แล้ว ตอนนี้ควรจะโมโห จากนั้นส่งกองกำลัง ไปแก้แค้นให้กับตัวเองถึงจะถูก

“พวกนายมั่นใจใช่ไหม ว่าไม่ได้ฆ่าคนที่ล่วงเกินคนนั้นจนตาย หลังจากที่เขาแย่งโสมของนายไปแล้ว ก็จากไปเลยใช่ไหม?”

ชายชราเฮยซินพูดออกมาอีกครั้ง

“คือเหตุการณ์เป็นแบบนี้ เขาแย่งโสมพันปีของผมไป ยังหักแขนของตงขุยข้างหนึ่ง ยังทำร้ายคนของแก๊งมังกรดำของพวกเราหลายคน....”เมิ่งจื่อจี้นรีบเน้นย้ำ

“หุบปาก！ นายไม่เจ็บไม่ตาย ก็โชคดีแค่ไหนแล้ว” ชายชราเฮยซินมองไปที่เมิ่งจื่อจี้นแวบหนึ่ง ยังดี ที่เขาไม่ได้ทำให้เฉินจิ้นโกรธ

บทเรียนในอดีตของตระกูลเหอ ส่องสะท้อนเป็นกระจกเงาตรงหน้า！

แม้ว่าแก๊งมังกรดำของจะแข็งแกร่งกว่าตระกูลเหอมาก แต่เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในแก๊งมังกรดำ ไม่สามารถสู้กับเฉินจิ้นได้ เฉินจิ้นคนนั้นถ้าหากว่าต้องการที่จะทำลายแก๊งมังกรดำ ก็ไม่ยากอะไร

ตงขุยเห็นท่าทางของชายชราเฮยซิน ในสมองของเขา ทันใดนั้นความคิดที่น่ากลัวก็เกิดขึ้น

ชายชราเฮยซินมองมาที่เขาแวบหนึ่ง ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง “ถูกต้อง แขนของผม ก็ถูกไอ้คนนั้นหัก！”

พอเมิ่งจื่อจี้นได้ยิน ก็หายใจเข้าอย่างหดหู่

แม้แต่คุณปู่ของตัวเองฝีมือขั้นปรมาจารย์ ก็ถูกเฉินจิ้นหักมือได้ คิดไม่ถึงว่าเฉินจิ้นจะเก่งกว่าคุณปู่?

“แกอย่าคิดถึงเรื่องแก้แค้นเลย แม้แต่ฉัน ก็ไม่ได้คิดที่จะไปแก้แค้นเลย” ชายชรามองไปที่เมิ่งจื่อจี้น แล้วเตือน

ถูกเฉินจิ้นหักมือ หลังจากที่เขาหนีออกมาจากเจียงเป่ยด้วยความหวาดกลัว ชายชราเฮยซินก็เข้าใจ คนอย่างเฉินจิ้น อายุยังน้อย ความสามารถที่น่ากลัวเช่นนี้ ยังสามารถใช้วิธีของปรมาจารย์ได้ ไม่ควรที่จะไปยั่วโมโหได้

ถ้าหากว่าล่วงเกินจนถึงขั้นต้องตายกันไปข้างหนึ่ง งั้นครั้งนี้ก็คงจะเป็นจุดจบของพวกเขา

“สั่งให้คนรวบรวมโสมจำนวนมาก เห็ดหลินจื่อ เขากวางและวัถุดิบยาล้ำค่าอื่น ๆ แล้วก็จื่อจี้น แกไปขอโทษที่เจียงเป่ย พร้อมกับฉัน！”

ชายชราเฮยซิน หลังจกที่เงียบไปสักพัก จู่ๆก็ตัดสินใจออกมาได้！

……

……

หลังจากที่ได้โสมพันปีแล้ว เฉินจิ้นก็พาฮุยโสงและเถ่ฉวน กลับไปที่เจียงเป่ยเจียงโจว

“นายท่าน สมุนไพรอื่นๆที่คุณต้องการเตรียมพร้อมแล้ว ก็มีแค่ลูกจียิน จนถึงตอนนี้พวกเราก็ยังหาไม่ได้......”

เหอซานและซูนโก๋อานสองคนนี้ ประหม่าเล็กน้อย

ถึงยังไง เรื่องนี้เกี่ยวกับความเป็นความตายของซ่งชีงเหย็น

แต่ว่าลูกจียิน ก็แม้แต่ซูนโก๋อานก็ไม่เคยได้ยิน ไม่รู้จะเริ่มยังไง

“อย่างอื่นเตรียมให้พร้อมก็ได้แล้ว พวกนายทำได้ดีมาก รอให้ฉันเสร็จธุระก่อน ไม่ว่าจะเป็นทางด้านการแพทย์ของพวกเรา หรือว่าทางด้านการฝึกซ้อม มีปัญหาอะไร ก็สามารถมาถามฉันได้！”

ซูนโก๋อานและเหอซาน พอเจอเฉินจิ้นแล้วไม่เพียงแค่ไม่สืบหาความรับผิดชอบจากพวกเขา แต่กลับพูดว่าสามารถให้คำชี้แนะพวกเขาได้ ด้วยท่าทางที่ตื่นเต้น

ตอนแรกที่พวกเขานับถือเฉินจิ้นเป็นหัวหน้านั้น ทุกคนไม่มากก็น้อย ทั้งหมดมีความขุ่นเคือง แต่ตอนนี้ ยินยอมพร้อมใจมานานแล้ว

ยิ่งรู้จักเฉินจิ้น ก็ยิ่งรู้จักความแข็งแกร่งและความน่ากลัวของเขา

“ลูกจียิน ลูกจียิน.....”

เฉินจิ้นพูดออกมาสองครั้ง สิ่งนี้ และหญ้าหวนหยาง เขาก็ไม่มั่นใจว่าบนโลกนี้มีอยู่หรือไม่

แต่ว่า สำหรับลูกจียิน เขาได้คิดหาสิ่งทดแทนแล้ว

ไม่มีลูกจียิน งั้นก็ใช้เลือดของหยวนหยินแทน

……

……

เจียงโจว บ้านตระกูลหวาง

หวางเม่ยอวูเวลานี้กำลังนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำ รูปร่างสวยงาม ภายใต้ฟองที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ ลอยไปลอยมา

เธอค่อยๆยกแขนที่ขาวดั่งหิมะของตัวเองขึ้นมา กวาดฟองสบู แล้วเทไปที่แขนของเธอ ค่อยๆไหลลงมา ลาดลงไปที่บริเวณคอขาวๆราวกับหิมะของตัวเอง

เวลาอาบน้ำทุกๆคืน มักจะเป็นเวลาที่เงียบสงบของหวางเม่ยอวู

ในเวลานี้ เธอไม่คิดอะไรทั้งนั้น ได้แต่เพลิดเพลินอย่างสงบ ช่วงเวลาพักผ่อนที่หายากนี้

เมื่อหลับตา และหลับสนิท หวางเม่ยอวูรู้สึกผ่อนคลายอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน

เพียงแต่ ทันใดนั้น หวางเม่ยอวูดูเหมือนจะรู้สึกถึงบางอย่าง

จู่ๆเธอก็ลืมตาขึ้น ดวงตาที่สวยงามคู่นั้น ทันใดนั้นก็ได้มองไปที่ประตูห้องอาบน้ำ

เวลานี้ มีชายคนหนึ่งยืนอยู่ที่ประตู มองเธอด้วยความสนใจ

เฉินจิ้มมาได้สักพักหนึ่งแล้ว เขามองเห็นถึงความเพลิดเพลินของหวางเม่ยอวู ดังนั้น เฉินจิ้นก็ไม่ได้เข้าไปขัดจังหวะเธอ

ยิ่งไปกว่านั้น ภาพที่สวยงามเช่นนี้ เฉินจิ้นเกิดอยากจะชื่นชมมันขึ้นมา ทำให้รู้สึกเพลินตามากๆ

ถ้าพลาดไป ก็น่าเสียดาย！

“คุณมาแล้วเหรอ?” หวางเม่ยอวูเหมือนจะไม่แปลกใจกับการมาของเฉินจิ้น

เพียงแค่ ในสายตากลับปกปิดความเขินอายไว้ไม่ได้

ยิ่งไปกว่านั้น งานแต่งของเธอ ความรู้สึกของเธอ เธอหวังว่าตัวเองจะสามารถเลือกเองได้！

“อยากทำไหม เรื่องนี้ของฉัน ข้อตกลงนี้ คุณทำไหม?”เวลานี้ น้ำเสียงของหวางเม่ยอวู แฝงด้วยเสน่ห์

“นอกจากจะสนใจพลังหยวนหยินที่อยู่ในร่างกายของคุณแล้ว อย่างอื่น ไม่ได้สนใจเลย！”เฉินจิ้นยิ้ม

ตระกูลเจิ้งในเมืองหลวง ในหวาเสี้ย นั่นคือผู้มีอำนาจยักษ์ใหญ่ ในวันนี้บรรดาตระกูลสูงศักดิ์ในเจียงโจว อยู่ต่อหน้าเขา ก็เป็นแค่ครอบครัวเล็กๆเท่านั้น

แม้ว่าเฉินจิ้นไม่ได้เห็นมันในสายตาเหมือนกัน แต่เฉินจิ้นก็ไม่ยอมที่จะไปเป็นหมากของคนอื่น

หวางเม่ยอวูเห็นเฉินจิ้นปฏิเสธ ไม่แปลกใจเลยสักนิด

แต่ถ้าต้องการให้เธออุทิศร่างกายของเธอให้กับเฉินจิ้น นั่นก็เป็นไปไม่ได้เหมือนกัน！

“ถ้าหากเพิ่มอันนี้เข้ามาละ?”หวางเม่ยอวูหมุนตัวไปในห้อง หยิบสร้อยเส้นหนึ่งออกมา

หลังจากที่เห็นสร้อยเส้นนั้นแล้ว เฉินจิ้นถึงกับอึ้งเล็กน้อย

จากนั้น แววตามีความตื่นเต้น

อัญมณีที่ใหญ่ที่สุดบนสร้อยคอ ไม่คิดว่า ไม่คิดว่าจะทำให้เกิดลมหายใจที่ยุ่งเหยิง!

“คุณเอามาจากที่ไหน?”เฉินจิ้นถาม

“ถ้าหากคุณช่วยฉันฆ่าเจิ้งตงหยาง ฉันก็จะบอกคุณ！” หวางเม่ยอวูกัดริมฝีปากพร้อมพูด

เธอพนันถูกแล้ว

ครั้งแรกที่เห็นเฉินจิ้น เธอสัมผัสได้ถึงความรู้สึกคุ้นเคยจากเฉินจิ้น ทั้งๆที่เป็นคนแปลกหน้าที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ทำไมถึงได้มีความรู้สึกคุ้นเคย

จนกระทั่งหวางเม่ยอวูเห็นสร้อยเส้นนี้ ถึงรู้สึกตัวขึ้นมา

สร้อยคอที่เธอใส่บ่อยๆ กับที่อยู่บนตัวของเฉินจิ้น มีลมหายใจที่เชื่อมต่อกัน.

“คิดว่าคุณคงรู้ว่าผมมีวิชาสะกดจิต เรื่องที่ผมอยากรู้ คุณอยากจะบอกผมคุณก็ต้องบอกผม ถึงคุณไม่อยากบอกผม คุณก็ต้องบอกผมอยู่ดี！ “เฉินจิ้นพูดเบาๆ

ภายในใจของหวางเม่ยอวูสั่นไหว

วิชาสะกดจิตของเฉินจิ้นนั้น มันยากที่จะป้องกัน

“แต่ว่า ผมรับปากคุณ！” เหนือความคาดหมายของหวางเม่ยอวู เฉินจิ้นกลับรับปากแล้ว

หวางเม่ยอวูมองไปที่เฉินจิ้น ทั้งๆที่เขาสามารถบังคับถามได้ เวลานี้กลับรับปากในทันที ราวกับว่าไม่กลัวอำนาจยักษ์ใหญ่อย่างตระกูลเจิ้งในเมืองหลวง นี่ตกลงเป็นคนยังไงกันแน่?

หลังจากที่เฉินจิ้นรับปาก ก็จับมือข้างหนึ่งของหวางเม่ยอวู

ขาวนุ่ม นิ่มเหมือนไม่มีกระดูก เป็นสัมผัสที่ดีมาก

บนหน้าของหวางเม่ยอวูอายจนหน้าแดง เฉินจิ้นกลับจับมือราวกับหยกของเธอได้อย่างอิสระ

เฉินจิ้นยื่นมือออกมา ที่ปลายนิ้วของหวางเม่ยอวู บาดแผลเล็ก ๆ ปรากฏบนนิ้วราวกับหยกของเธอ

หยดเลือด ไหลออกมาไม่หยุด

จากนั้นหยดลงในภาชนะที่เฉินจิ้นเตรียมไว้

จากนั้น ในเวลานี้

ด้านล่างก็ส่งเสียงออกมา “เม่ยเอ๋อ กำลังทำอะไรอยู่?”

------------