จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 248

บทที่ 248 แผนการชั่วร้าย

กู้เจี้ยนหมินหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาแล้วทำท่าจะอ่าน แต่หูของเขากางออกและพร้อมที่จะฟ้งคำพูดของหลี่โม่

กู้หยุนหลันนั่งลงบนโซฟาแล้วดวงตาที่งดงามคู่นั้นก็จับจ้องไปที่หลี่โม่

หลี่โม่ชงน้ำชาไปด้วยแล้วพูดไปด้วย “ก็ผมเคยช่วยเหลือแกที่โรงพยายาลไงครับ มันเป็นแค่เรื่องเล็กๆ เท่านั้น แต่เฉียนฝูรู้สึกประทับใจแล้วบอกว่าจะตอบแทนผมอยู่ตลอด”

หวังฟางสังเกตสีหน้าของหลี่โม่อย่างละเอียด เมื่อเห็นว่าไม่มีพิรุธเธอจึงถามต่อว่า “แล้วนายช่วยอะไรเขาไว้ล่ะ? คนระดับมหาเศรษฐียังต้องให้นายช่วยเหลือด้วยเหรอ?”

“ตอนนั้นเราเจอกันที่โรงพยาบาล แล้วก็หลานชายของเฉียนฝูร้องไห้งอแงที่โรงพยาบาลอย่างไม่หยุด ผมก็เลยช่วยกล่อมหลานชายให้แกจนหลานชายของแกหยุดร้องไห้ไป แม่ก็รู้ว่าไม่มีคนแก่คนไหนอยากเห็นหลานร้องไห้ จากนั้นเฉียนฝูก็ขอให้ผมช่วยดูแลหลานชายของแกทั้งวัน จนกว่าแกจะตรวจร่างกายเสร็จครับ”

หลี่โม่เล่าอย่างเป็นเรื่องเป็นราว

หลังจากหวังฟางฟังแล้วเธอก็หยุดเงียบไปสักพัก เธอคิดว่าหลี่โม่คงจะถูกชะตากับเด็กคนนั้น อีกอย่างคนแก่เป็นห่วงลูกหลานก็เป็นเรื่องปกติด้วย ดังนั้นเธอจึงคิดว่าทุกอย่างสมเหตุสมผลดี

กู้เจี้ยนหมินสะบัดหนังสือพิมเบาๆ แล้วพับเก็บ “หลี่โม่เอ๋ย ในเมื่อนายมีโอกาสนี้แล้วนายต้องรักษามันไว้ให้ดีนะ นายต้องรักษาความสัมพันธ์ที่ดีกับเฉียนฝู เพราะเขาเป็นถึงมหาเศรษฐีที่ร่ำรวยที่สุดในฉู่โจวเลยนะ”

เมื่อพูดถึงมหาเศรษฐีที่ร่ำรวยที่สุดในฉู่โจว กู้เจี้ยนหมินถึงกับพูดอย่างเน้นย้ำและสายตาที่มองหลี่โม่ก็ดูจริงจังมาก

จากนั้นหวังฟางก็พูดเสริม “เรื่องนี้นายทำถูกแล้ว ในเมื่อเฉียนฝูประทับใจในตัวนาย นายก็ควรรักษามิตรภาพนี้ไว้ให้ดี แล้วถ้านายมีเวลาว่างก็แวะไปหาหลานชายของเฉียนฝู พยายามเข้าหาเขาเยอะๆ”

“ครับ ผมเข้าใจแล้วครับ”

หลี่โม่พยักหน้าตอบ

เมื่อหวังฟางพูดจบ กู้หยุนหลันก็ดึงหลี่โม่เบาๆ และเดินกลับไปในห้อง จากนั้นหลี่โม่ก็เดินตามเธอไปด้วย

หลี่โม่ปิดประตูห้องแล้วถามเธอด้วยรอยยิ้ม “เมียจ๋า เมียมีเรื่องจะคุยด้วยใช่ไหม?”

“บอกมาตรงๆ ว่าคุณกับเฉียนฝูมันยังไงกัน อย่าปิดบังฉัน”

กู้หยุนหลันพูดด้วยสีหน้าบึ้งตึง

“ก็อย่างที่ผมเล่าให้พ่อกับแม่ฟังไง คุณก็ได้ยินแล้วไม่ใช่เหรอ”

“แล้วเฉียนฝูมาหาคุณทำไม คุยกันตั้งนานอย่าบอกว่าเขาแค่จะมาขอบคุณคุณนะ”

กู้หยุนหลันจ้องตาหลี่โม่และทำเหมือนมองทะลุความคิดของเขาได้

หลี่โม่ยิ้มพูดต่อ “ก็ก่อนหน้านี้เราไม่ได้เตรียมของขวัญวันเกิดไปไม่ใช่เหรอ ผมส่งข้อความให้แกและขอให้แกช่วยเตรียมของขวัญมาให้เรา คุณก็เห็นแล้วไม่ใช่เหรอ”

“แน่นอนว่าที่เขายอมช่วยเรามันไม่ได้ช่วยฟรีๆ อยู่แล้ว เพราะมันไม่ใช่ของถูกๆ อีกอย่างเขายังยอมช่วยผมด้วย มันต้องมีเงื่อนไขอยู่แล้วสิ เงื่อนไขของเขาก็คืออยากให้ผมช่วยไปดูแลหลานชายเขาบ้าง เพราะหลายวันมานี้หลานชายของเขาอารมณ์ไม่ค่อยดีเลย คงกลัวเด็กจะเป็นโรคซึมเศร้าล่ะมั้ง”

หลี่โม่พูดพล่ามจนทำให้เป็นเรื่องเป็นราวอย่างน่าเชื่อถือ

แม้กู้หยุนหลันยังคงมีข้อสงสัยอยู่บ้าง แต่หลังจากไตร่ตรองคำพูดของหลี่โม่แล้ว เธอก็เลือกที่จะเชื่อเขา

เงินสำหรับเฉียนฝูนั้นเป็นแค่ตัวเลขเท่านั้น และเงินจำนวนสองสามล้านกับเงินสองสามร้อยก็แตกต่างกันเล็กน้อยสำหรับเขา ดังนั้นเพื่อที่จะให้หลี่โม่ดูแลหลานชายของเขา เงินเพียงแค่สองสามล้านไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย

และสำหรับฉู่จงเทียนทั้งสามก็เป็นเหมือนสุนัขที่วิ่งอยู่ข้างทางในสายตาของเฉียนฝูเท่านั้น ดังนั้นจึงไม่ยากเลยที่พวกนั้นจะเชื่อฟังคำสั่งของเฉียนฝู

เมื่อนึกถึงสิ่งเหล่านี้กู้หยุนหลันก็ถอนหายใจเบาๆ “คนซื่ออย่างคุณก็มีความโชคดีในตัวเหมือนกันนะ ในเมื่อมีโอกาสรู้จักกับเฉียนฝูแล้ว คุณก็ต้องรักษามันไว้ให้ดีนะ”

“อื้ม ๆ ที่รักไม่ต้องห่วงหรอกนะ ผมจะสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเฉียนฝูเอง”

หลี่โม่กลบเกลื่อนความลับไว้ได้ ส่วนกู้หยุนหลันก็ลืมความสงสัยในใจและไม่ได้ตั้งคำถามอีก

ในห้องรับแขก หวังฟางลังเลอยู่พักใหญ่ จากนั้นเธอก็เลือกที่จะโทรหาคุณปู่หวางเพื่อเล่าเรื่องของหลี่โม่ให้เขาฟัง

คุณปู่หวางถอนหายใจสำหรับโอกาสที่พลาดไป จากนั้นเน้นย้ำกับหวังฟางว่าให้หลี่โม่สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเฉียนฝูให้ได้

เหล่าไป๋พยักหน้าเบาๆ และคิดในใจว่าซูเหวินปินต้องถูกหลี่โม่เอาเปรียบมาอย่างแน่นอน

แต่เหล่าไป๋เป็นคนห้าวหาญ เขาค่อนข้างดูถูกลูกน้องกระจอกของซูเหวินปิน และเขาก็คิดว่าหลี่โม่น่าจะพอมีฝีมือที่จะจัดการกับคนมากกว่ายี่สิบคนได้

“แบบนี้นี่เอง แล้วราคาล่ะ” เหล่าไป๋ยิ้มพูด

“ห้าล้าน แต่ถ้าคุณได้เงินจากตระกูลกู้ เงินก็เป็นของคุณทั้งหมด”

ซูเหวินปินเหยียดนิ้วทั้งห้าออก

แค่งานลักพาตัวสองคนในราคา 5 ล้านก็ถือว่าเป็นจำนวนที่ไม่น้อยแล้ว

“น้อยไปหน่อย”

เหล่าไป๋ยิ้มแล้วพ่นควันบุหรี่ออกจากปาก

“คุณว่ามาสิ”

ซูเหวินปินขมวดคิ้วพูด

“สิบล้านถ้วน” เหล่าไป๋ตอบเขาอย่างมั่นใจ

ซูเหวินปินไม่ได้ลังเลใดๆ และพูดอย่างเด็ดขาด “ตกลง แต่พวกคุณต้องจัดการให้เร็วที่สุด”

“วางใจเถอะ ก่อนพระอาทิตย์ตกในวันพรุ่งนี้ผมจะเอาตัวมันทั้งสองมาให้คุณ นี่มันไม่ได้เป็นงานยากอะไรสำหรับผมเลยคุณก็รู้อยู่ไม่ใช่เหรอ”

ซูเหวินปินหยักหน้าและเมื่อนึกถึงคดีต่อเนื่องที่กลุ่มของเหล่าไป๋ทำเขาก็แสดงรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้า

“ถ้าอย่างนั้นผมจะรอฟังข่าวดีจากคุณนะ เดี๋ยวผมจะโอนค่ามัดจำให้คุณทันที”