จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 259

บทที่ 259 ขอร้องคุณโปรดปล่อยตระกูลซู

หลังจากที่ซูเม่าเหวินฟังรายงานของผู้ช่วย เขาไม่มีความลังเลใด ๆ เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและโทรออกไปยังหมายเลขของซูเหวินปิน

เวลานี้ไม่จำเป็นต้องคิดอะไรอีก เพียงแค่ต้องตรวจสอบ ตรวจสอบว่าซูเหวินปินได้ล่วงเกินคนที่ไม่ควรล่วงเกินใช่ไหม!

ความคิดของซูเม่าเหวินนั้นกระชับและมีประสิทธิภาพมาก

ขณะที่ซูเม่าเหวินกำลังโทรศัพท์ออกไป ซูเหวินปินที่นอนอยู่บนพื้น มองไปที่หลี่โม่ด้วยสายตาที่ดุร้าย

“คนแซ่หลี่ แม่ง แกก็เก่งใช่ย่อย แต่ฉันจะคอยดูว่าแกจะสามารถหยิ่งผยองได้ถึงเมื่อไหร่ แม้ว่าวันนี้แกจะฆ่าฉัน ตระกูลซูมีคนตั้งมากมายที่จะล้างแค้นให้ฉัน และฆ่าล้างครอบครัวของแกทั้งหมด!”

“ตอนนี้แกทุบตีทำร้ายฉันแกรู้สึกมีความสุขใช่ไหม? ในอนาคตตระกูลซูจะจับญาติและเพื่อนของแกทั้งหมด แล้วทุบตีทำร้ายพวกเขาทีละคนต่อหน้าแก ในตอนนั้นจะดูว่าแกยังมีความสุขอยู่หรือเปล่า คนไร้ประโยชน์อย่างแกคิดจะต่อกรกับตระกูลซู แกมันไม่คู่ควรเลย!”

ซูเหวินปินยอมตายดีกว่ายอมจำนน เพราะซูเหวินปินรู้ดีว่าตระกูลซูสามารถเป็นที่พึ่งให้เขาได้ และท้ายที่สุดหลี่โม่ก็จะถูกบดขยี้ลงกับพื้น

หลี่โม่หยิบโทรศัพท์ออกมาดูเวลา และกล่าวเบา ๆ ว่า “ใกล้จะถึงเวลาแล้ว”

“แม่งฉิบหาย! แกยังเสแสร้งอีก ใกล้จะถึงเวลาเหี้ยอะไร! ตอนนี้เป็นโอกาสสุดท้ายที่แกจะขอโทษ มิฉะนั้น ตระกูลซูสามารถฆ่าทุกคนในครอบครัวของแกได้ตลอดเวลา! ”

ขณะที่ซูเหวินปินกำลังมีความสุข เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา

ซูเหวินปินอดทนต่อความเจ็บปวด ใช้มือซ้ายล้วงโทรศัพท์มือถือออกมา เมื่อเห็นว่าหมายเลขผู้โทรเป็นชื่อของซูเม่าเหวิน ซูเหวินปินกดรับโทรศัพท์ด้วยความตื่นเต้น “พี่ใหญ่!”

เมื่อได้ฟังเสียงที่เศร้ารันทดของซูเหวินปิน ทำให้ซูเม่าเหวินรู้สึกขนลุกขึ้นมา

“พี่ใหญ่ พี่รีบมาช่วยผม รีบส่งคนมาช่วยผม!” ซูเหวินปินกล่าวอย่างรีบร้อน

ซูเม่าเหวินขมวดคิ้วจนเป็นปม ตอนนี้เขาแน่ใจแล้วว่าซูเหวินปินเป็นคนก่อเรื่อง

อีกฝ่ายมีอำนาจยิ่งใหญ่ ที่สามารถโค่นล้มตระกูลซูได้ทุกเวลา เป็นเรื่องง่ายหากต้องการจัดการซูเหวินปิน

“ช่วยแกเหี้ยอะไร! แกไปล่วงเกินสิ่งศักดิ์สิทธิ์ตนใด! รู้ไหมตอนนี้สมบัติทั้งหมดตระกูลเราถูกอายัดไปจนหมด! ราคาหุ้นดิ่งลงเป็นอย่างมาก ตอนนี้ลดลงถึง 95%!”

ซูเม่าเหวินตะคอกด้วยความโกรธ

ซูเหวินปินรู้สึกเหน็บหนาวทันที เขารู้สึกว่าตนเองหูฝาด ทรัพย์สินของตระกูลซูจะถูกอายัดได้อย่างไร! และราคาหุ้นดิ่งลงไป 95% แล้วตอนนี้หุ้นที่ตระกูลซูถืออยู่ก็ไม่มีค่าอะไรแล้วสิ!

“พี่ พี่ใหญ่ พี่ไม่ได้พูดล้อเล่นใช่ไหม”

ซูเหวินปินถามอย่างอ่อนแรง

“ล้อเล่นเหี้ยอะไร! แกได้ล่วงเกินใคร! รีบขอโทษยอมรับผิดกับเขา มิเช่นนั้นก็ไสหัวออกไปจากตระกูลซู ไปเกิดเองตายเองอยู่ข้างนอก!”

ตอนนี้ซูเม่าเหวินรู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก เขาอยากจะเอาค้อนทุบหัวของซูเหวินปินแรง ๆ ตนเองกังวลมาก แต่ซูเหวินปินกลับถามว่าเขาล้อเล่นหรือเปล่า!

ซูเหวินปินรู้สึกเยือกเย็น เขามองไปที่หลี่โม่ด้วยร่างกายที่สั่นสะท้าน

หลี่โม่โทรศัพท์ออกไปเมื่อสักครู่ บอกว่าเขาต้องการที่จะทำให้ตระกูลซูหมดสิ้นทุกอย่าง ตามคำพูดของพี่ใหญ่ ตระกูลซูเหมือนจะหมดสิ้นทุกอย่างจริงๆ! หลี่โม่เป็นคนทำจริง ๆหรือ?

ตามข้อมูลเขาเป็นแค่เศษสวะที่อาศัยเกาะเมียกินเท่านั้น

ทำไมถึงสามารถทำเรื่องมากมายพวกนี้ได้ หากจะทำการตรวจสอบธุรกิจทั้งหมดของตระกูลซู ต้องใช้อำนาจขนาดไหน ผู้ชายที่เกาะเมียกินมันทำได้อย่างไร!

ตอนนี้เหมือนมีคลื่นลูกใหญ่โหมกระหน่ำซัดกระหน่ำอยู่ในใจของซูเหวินปิน

“แกได้ยินที่ฉันพูดไหม! ไอ้เลวตอบคำถามของฉัน! แกต้องขอโทษเขาตอนนี้ทันที จะต้องให้เขายกโทษให้แก และปล่อยตระกูลซูของเราไป มิเช่นนั้น แกก็ไปตายซะ!”

เสียงคำรามของซูเม่าเหวินยังคงดังมาจากโทรศัพท์ ในที่สุดก็ทำให้ซูเหวินปินตื่นจากภวังค์

ซูเหวินปินกัดฟันด้วยความเจ็บปวดลุกจากพื้นแล้วคุกเข่า ก้มกราบหลี่โม่

“ผมซูเหวินปินสำนึกผิดแล้ว ขอให้คุณหลี่โปรดยกโทษให้ผมด้วย คุณจะลงโทษผมยังไงก็ได้ จะให้ผมตายก็ได้ ขอร้องได้โปรดปล่อยตระกูลซูไป คุณปล่อยตระกูลซูไปเถอะ”

หลี่โม่ส่ายศีรษะ ยืนขึ้นและเดินผ่านซูเหวินปินไป

ซูเหวินปินมองไปที่ร่างของหลี่โม่ที่เดินจากไปด้วยความหวาดกลัว แล้วตะโกนว่า “คุณหลี่ โปรดยกโทษให้ผมด้วย ได้โปรดปล่อยตระกูลซูไป ผมสำนึกผิดแล้ว!”

ขณะนี้ซูเหวินปินรู้สึกถึงความกลัวที่สุดในชีวิตของเขา และรู้สึกว่าตนเองถูกห้อมล้อมไปด้วยความหวาดกลัวที่ไม่มีที่สิ้นสุด

ด้วยความกลัวสุดขีด ทำให้ซูเหวินปินหน้ามืด และหมดสติไป

หลังจากที่หลี่โม่ออกจากคลับเฮาส์หลงถิง แล้วสูบบุหรี่ไปหนึ่งมวน จากนั้นก็นั่งรถแท็กซี่กลับไปที่เมืองฮ่าน เรื่องของตระกูลซูจัดการเรียบร้อยแล้ว หลี่โม่รู้ว่า ตระกูลกู้ยังมีเรื่องอีกมากมาย

……

ณ.ห้องประชุมของบริษัท กู้เจี้ยนกั๋ว กู้เจี้ยนเจียง กู้ซิงเว๋ย กู้ชิงหลิน ทั้งหมดจ้องมองไปที่กู้หยุนหลันด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม

กู้เจี้ยนกั๋วยังรู้สึกตะลึงอยู่ ฉากนี้คุ้นเคยดังกล่าว ทำให้กู้เจี้ยนกั๋วนึกถึงเรื่องของโอหยางจงเฉิงเมื่อไม่นานมานี้

“กู้หยุนหลัน! คุณกับหลี่โม่ได้ล่วงเกินใครไว้ ถึงทำให้เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ได้!”

กู้เจี้ยนเจียง เป็นคนแรกที่โจมตีกู้หยุนหลัน

กู้ชิงหลินกล่าวอย่างประชดประชันว่า “เรื่องนี้มันอาจเกิดจากการที่คุณไปยุ่งกับผู้ชายข้างนอกหรือเปล่า? สามีเศษสวะของคุณรู้ว่าถูกคุณสวมเขา ดังนั้นเขาจึงไปทำร้ายคนอื่นใช่ไหม จึงทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายมากมายขนาดนี้”

“คุณพูดอย่าพล่อย ๆ ฉันไม่ได้ทำเช่นนั้น! หลี่โม่บอกว่าเขาจะจัดการเรื่องนี้เอง พวกคุณรอให้เขากลับมาจัดการดีไหม”

กู้หยุนหลันมองไปที่กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ ด้วยสายตาอ้อนวอน