จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 365

ฉิงจี้เย่มองหลี่โม่ จากนั้นก็มองไปที่เหอปิง

ควันที่ลอยอยู่ด้านหน้าของเหอปิงบางเบาลง มองใบหน้าของเหอปิงผ่านควัน รู้สึกว่าใบหน้าของเหอปิงเบี้ยวเล็กน้อย

เว่ยหย่ง และคนอื่น ๆมองหลี่โม่ด้วยความโกรธ คิดว่าหลี่โม่กำลังยั่วยุอย่างโจ่งแจ้ง

“แม่งมันหยิ่งยโสมาก พี่ปิง พวกเราจะไม่ทน”

เว่ยหย่งกล่าวด้วยเสียงที่แหบ

ควันบุหรี่สีขาวพ่นออกมาจากรูจมูกทั้งสองข้างของเหอปิง ควันหนาทึบลอยอยู่ตรงหน้า ราวกับว่าเขากำลังล่องลอยอยู่ในแดนสวรรค์

“ไม่รีบ จัดการกับคิงทหารคนนั้นเป็นสิ่งสำคัญที่สุด”

เหอปิงสะบัดขี้บุหรี่ และกล่าวอย่างเฉยเมย “เขา! เอาไว้จัดการตอนสุดท้าย”

“เรื่องคิงทหารไม่อะไรต้องกังวล? ตอนนี้มีคิงทหารมากมายเหมือนสุนัข ในจำนวนคิงทหารสิบคนมีแปดคนที่ไร้ความสามารถ”

เว่ยหย่งกล่าวอย่างไม่พอใจ

เมื่อสักครู่หลี่โม่ทำให้เขาเสียหน้า เว่ยหย่งแทบรอไม่ไหวที่จะกู้หน้าคืน แต่ตัวเว่ยหย่งไม่สามารถกู้หน้ากลับคืนมาด้วยตนเองได้ ดังนั้นเขาจึงต้องการให้เหอปิงช่วยกู้หน้าให้ตนเอง

เหอปิงเยาะเย้ย มองไปที่ฉิงจี้เย่ คุณชายใหญ่ฉิง คุณไม่ต้องอุบไว้แล้ว บอกฐานะตัวตนของคิงทหารให้พวกเขาได้รับรู้”

“มันก็ดี”

หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูข้อความแล้วกล่าวว่า “คนที่มาคราวนี้คือเย่จงเทียน คิงทหารแห่งเทียนหนาน เย่จงเทียนอยู่ในกองทัพมานานกว่าสิบปี เขาสร้างความดีความชอบไว้มากมายในสนามรบ การสู้รบที่ยอดเยี่ยมที่สุดคือที่ภูเขาเหล่าวา”

“การสู้รบที่ภูเขาเหล่าวา เย่จงเทียนนำทีม 15 คน ต่อสู้กับกองกำลังของศัตรูจำนวน 1,500 คน ศัตรูทั้งหมดใช้อาวุธหนัก แต่ก็ไม่สามารถยึดภูเขาเหล่าวาได้”

“หลังจากการต่อสู้ที่ดุเดือดผ่านไปสามวันสามคืน ศัตรูถอนกำลังเพราะมีผู้บาดเจ็บมากกว่าครึ่งหนึ่ง ทีมต่อสู้ที่นำโดยเย่จงเทียนมีชีวิตรอดอยู่เพียงสามคนเท่านั้น สองคนได้รับบาดเจ็บสาหัส มีเพียงเย่จงเทียนเท่านั้นที่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย”

ฉิงจี้เย่เหลือบมองหลี่โม่หลังจากพูดจบ เห็นท่าทางของหลี่โม่นิ่งสงบ ฉิงจี้เย่จึงมองไปที่เหอปิง

เหอปิงสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ มือที่ถือบุหรี่สั่นเล็กน้อย แสดงให้เห็นว่าเหอปิงได้เกิดความอ่อนแอขึ้นภายในใจ

เว่ยหย่งและคนอื่น ๆตกตะลึง ฉากการต่อสู้อันดุเดือดสุดจะพรรณนาได้ปรากฏขึ้นในสมองของพวกเขา

“เรื่องนี้ฟังดูเหมือนนิทานปรัมปรา เรื่องราวที่ภูเขาเหล่าวามีหลายเวอร์ชัน ว่ากันว่าเพราะเกิดปัญหาภายใน จึงทำให้การสู้รบครั้งนั้นของเย่จงเทียนกลายเป็นตำนาน”

เว่ยหย่งกล่าว

“อย่างไรก็ตาม การต่อสู้หลังจากนั้นของเย่จงเทียนก็ยอดเยี่ยมมาก สามารถพูดได้ว่าไม่เคยพ่ายแพ้สักครั้ง ที่แย่ที่สุดคือเสมอกัน ความสามารถในการสั่งการของเขาก็ยอดเยี่ยมอยู่แล้ว”

“ผมคิดว่าเย่จงเทียนไม่ได้เก่งเหมือนในตำนานหรอก ชีวิตของพวกเราไม่สามารถฝากไว้ให้เขาได้ นักรบที่เคยผ่านสนามรบ สิ่งที่ชอบปฏิบัติที่สุดคือความไม่เสมอภาคที่มีต่อกองทัพที่ไม่ใช่สายตรงของตนเอง ถ้าหากพวกเราอยู่ภายใต้การบัญชาการของเขา พวกเราก็จะกลายเป็นตัวรับกระสุนที่ไม่มีค่าอะไร”

“ผมเข้าใจความหมายของพี่ปิง พี่ปิงกลัวว่าพวกเราจะกลายเป็นตัวรับกระสุนของเย่จงเทียน ดังนั้นต้องจัดการเย่จงเทียนก่อน การจัดการหลี่โม่ยังไม่ต้องรีบ คนแซ่หลี่ดูแล้วไม่เหมือนคนที่จะสั่งการได้”

พวกนักฆ่าเดินไปอยู่ข้างเหอปิงอย่างรวดเร็ว ทุกคนสนับสนุนข้อเสนอของเหอปิงที่จะจัดการเย่จงเทียนก่อน เว่ยหย่งมีความคิดที่อยากจะกู้หน้าของตนเองคืนทันที แต่ไม่มีใครสนับสนุนเขาเลย

เว่ยหย่งจ้องไปที่หลี่โม่อย่างดุเดือด จากนั้นก็ก้มศีรษะและหยิบบุหรี่ออกมาแล้วเริ่มสูบบุหรี่

“พี่ปิง คุณมีความมั่นใจที่จะจัดการกับเย่จงเทียนได้หรือ เขากำลังจะกลายเป็นพระเจ้าในตำนาน”

เว่ยหย่งกระซิบถาม

“พูดยาก ต้องรอให้เจอกันถึงจะรู้”

เหอปิงกล่าวพร้อมกับหลับตา

หลี่โม่นั่งไขว่ห้าง หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเล่น รอการมาถึงของคิงทหารเย่จงเทียน

เหอปิงและคนอื่น ๆมองเย่จงเทียนด้วยสายตาที่เย็นขา ถ้าหากความเห็นไม่ตรงกันก็สามารถปะทะกันได้ทันที

เย่จงเทียนเพิกเฉยต่อเหอปิงและคนอื่น ๆ แต่เดินไปหาหลี่โม่ด้วยรอยยิ้ม

“มองดูคุณเป็นคนใจดี ผมคิดว่าพวกเรามีวาสนาต่อกัน ดังนั้นผมจะนั่งกับคุณ”

เย่จงเทียนกล่าวกับหลี่โม่

“การพบกันถือเป็นวาสนา ทหารรับจ้างที่คุณพามาด้วยไม่เลวนี่”

หลี่โม่กล่าวด้วยเสียงราบเรียบ

ทหารรับจ้างคนหนึ่งดึงเก้าอี้แบบพกพาที่เขาถืออยู่ วางไว้ข้างหลี่โม่ จากนั้นเย่จงเทียนก็นั่งลงบนเก้าอี้อย่างโอหัง

“พวกเขาดีกว่าทหารรับจ้างทั่วไป แต่พวกเขาถือว่ายังมือใหม่ อึ่ม....คนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเป็นมือใหม่กว่า เมื่อสักครู่พวกเขาทำให้คุณลำบากใจหรือเปล่า? ผมจะช่วยคุณสั่งสอนพวกเขาเอง”

เย่จงเทียนทำเหมือนกับรู้จักหลี่โม่มาเป็นเวลานาน

หลี่โม่หัวเราะในขณะที่ฟัง “พวกเขาเป็นมือใหม่ที่อ่อนหัด สิ่งที่สำคัญที่สุดคือพวกเขาไม่รู้จักข้อบกพร่องของตัวเอง แล้วคุณล่ะรู้จักข้อบกพร่องของตัวเองหรือไม่”

ปากที่คาบบุหรี่สั่นเล็กน้อย เย่จงเทียนเอียงศีรษะเหลือบมองหลี่โม่ “โอ้ ๆ ดูเหมือนว่าคุณจะบ้าคลั่งกว่าพวกเขา คราวนี้ผมดูผิดพลาดไปใช่ไหม”

“ฮ่า ๆ ๆ ถ้าคุณดูผิดพลาด คงจะไม่ใช่คิงทหารแห่งเทียนหนานแล้ว อย่าใช้กลยุทธ์สามสิบหกกับผม เพราะผมเรียนตำรายุทธพิชัยสงครามของซุนปิ้ง”

เมื่อเห็นท่าทางที่หลี่โม่หัวเราะ สีหน้าของเย่จงเทียนก็เคร่งขรึมทันที “ไอ้หนู แกคิดจะเป็นบรรพบุรุษของฉันหรือ?”

“ตำรายุทธพิชัยสงครามซุนจื่อก็คือบรรพบุรุษของกลยุทธ์สามสิบหกของตำรายุทธพิชัยสงครามของซุนปิ้ง คุณมารำลึกถึงบรรพบุรุษสักดี ๆ”

ฟังการพูดคุยระหว่างหลี่โม่กับเย่จงเทียน ทำให้ฉิงจี้เย่ปิดหน้าอย่างช่วยไม่ได้ รู้สึกว่าเป็นตนเองนี่ยากจริง ๆ นี่กำลังจะเกิดปะทะกันภายในแล้ว