จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 426

เหล่าคุณชายต่างเคยเห็นเจออะไรมาไม่น้อย แต่เมื่อเห็นทักษะของลุงฝู พวกเขาจึงรู้ว่าลูกน้องในตระกูลใหญ่จริงๆ ควรเป็นแบบนี้

คนที่จะมีลูกน้องเป็นคนมีฝีมือขนาดนี้ ต้องไม่ใช่ตระกูลร่ำรวยธรรมดาๆ แน่นอน

ขณะที่พวกลูกคนรวยกำลังอกสั่นขวัญแขวน คนจำนวนมากกำลังครุ่นคิดถึงตัวตนของหลี่โม่ เพราะถึงแม้ว่าหลี่โม่จะไม่แสดงท่าทีอะไรออกมา ราวกับมนุษย์ล่องหนอย่างไรอย่างนั้น แต่เฉินเสี่ยวถงที่มีลูกน้องแบบลุงฝู ทำไมเธอยังต้องหลบอยู่ข้างหลังหลี่โม่

ความสงสัยอยู่ในใจของทุกคน แต่ทว่ากลับไม่มีใครรู้คำตอบที่แท้จริง

เมื่อเห็นการกระทืบเท้าที่น่ากลัวของลุงเป้า ลุงฝูส่งเสียงหึออกมา “หึ! คิดว่าทำแบบนี้จะทำให้กลัวได้เหรอ ให้ฉันเห็นหมัดเจ็ดพิการแห่งคงถงของแกหน่อยว่ามันน่ากลัวแค่ไหน!”

“เฮ้อ ในเมื่อมองออกว่าฉันจะทำอะไร ตาเฒ่าอย่างแกนี่อยู่ไปก็ไร้ประโยชน์!”

“บังอาจ!”

ลุงฝูโมโหมาก เขาสะบัดหมัดทั้งสองข้างเข้าไปหาลุงเป้า

ลุงเป้าไม่ได้ไร้ฝีมือ เขาพุ่งเข้าไปสู้กับลุงฝู

ทั้งสองคนเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ไม่นานมันก็มีเงาสีดำและสีขาวปรากฏขึ้น ลำแสงทั้งสองฟาดฟันกันมา มีเสียงหมัดและเท้าปะทะกันดังขึ้นมา

คนข้างๆ มองไม่เห็นท่าทางการเคลื่อนไหวของลุงฝูและลุงเป้า ตอนนี้มีเพียงหลี่โม่เท่านั้นที่เห็นการต่อสู้ของทั้งสองคนอย่างชัดเจน

หลังจากทั้งสองคนต่อสู้ไปสามสิบกระบวนท่า หลี่โม่ส่ายหน้าช้าๆ เขาดูออกว่าลุงฝูไม่ใช่คู่ต่อสู้ของลุงเป้า

หน้าผากของลุงฝูมีเหงื่อไหลออกมา ลุงฝูใช้พละกำลังไปมาก ทำให้ตอนนี้เขาไม่มีแรงแล้ว แต่ลุงเป้าอยู่ในช่วงที่เหมาะสมกับการต่อสู้ เขาจึงยังมีพละกำลังเหลือล้น

เมื่อเห็นจุดอ่อนของลุงฝู ลุงเป้ารีบถีบไปที่ท้องน้อยของลุงฝู

ครั้นลุงฝูจะถอยหลังหลบก็สายไปเสียแล้ว เขาก้าวถอยหลังได้เพียงครึ่งก้าว ก็โดนลุงเป้าถีบเต็มแรง

“พรวด!”

ลุงฝูกระเด็นออกไปพร้อมกับกระอักเลือดออกมา เลือดกระจายไปในอากาศ มันเป็นความงดงามที่แปลกประหลาด

พลั่ก!

ลุงฝูกระแทกลงกับพื้น ศีรษะด้านหลังของเขากระแทกกับพื้นจนสลบไป

เฉินเสี่ยวถงตกใจเป็นอย่างมาก เธอมองลุงฝูที่สลบไปอย่างตื่นตระหนก

ลุงฝูถูกส่งมาจับตาดูเธอ ถ้าลุงฝูตาย อาจจะเป็นผลดีต่อเฉินเสี่ยวถง แต่ก่อนหน้านั้นเฉินเสี่ยวถงต้องหาคนที่ปกป้องเธอได้ ไม่งั้นเธอก็ต้องโดนคนของสำนักหลงเหมินควบคุมไม่ช้าก็เร็ว

คนที่กำลังกังวลอย่างเฉินเสี่ยวถงจับมือกู้หยุนหลันแน่นโดยไม่รู้ตัว กู้หยุนหลันเข้าใจว่าเฉินเสี่ยวถงกังวลเรื่องที่ลุงฝูได้รับบาดเจ็บ เธอจึงโอบเฉินเสี่ยวถงและพูดปลอบเบาๆ

หลี่โม่มองลุงฝู เขาคิดว่าลุงฝูไม่น่าจะเป็นอันตรายถึงชีวิต ดังนั้นจึงย้ายสายตาไปที่ลุงเป้า

ลุงเป้ายืนตัวตรง เขาพูดกับคุณชายสามหลินอย่างนอบน้อม “ปฏิบัติภารกิจลุล่วงครับคุณชายสาม”

“ลุงเป้าทำได้ไม่เลว ต่อไปก็ติดตามฉัน ฉันจะตอบแทนนายอย่างดี”

คุณชายสามหลินพูดอย่างได้ใจ

“ขอบพระคุณครับคุณชายสาม ผมจะตั้งใจต่อไปครับ ต้องการให้ผมจับไอ้สวะนั่นมาให้คุณชายสามจัดการไหมครับ”

ลุงเป้าเอียงคอมองหลี่โม่ เขาเห็นหลี่โม่เป็นสิ่งสร้างความสัมพันธ์อันดีกับคุณชายสามหลิน

“หึหึ ได้สิ ครั้งนี้ลูกน้องของฉันเสียเปรียบมาก ต้องชำระแค้นกับไอ้สวะนั่น ไปจับมันมา ฉันจะหักกระดูกมันทีละข้อๆ เลย”

กู้ชิงหลินถึงกับโล่งอก เธอมองหลี่โม่อย่างเย้ยหยันแล้วพูดว่า “คุณชายสาม ฉันจะถีบเป้าไอ้สวะหลี่โม่ ทำให้มันไม่สามารถสืบพันธุ์ได้อีกต่อไป ให้มันไม่ได้เป็นผู้เป็นคนอีก! ให้มันเห็นคุณพลอดรักกับกู้หยุนหลันทุกวัน”

ลุงเป้าร้องโอดครวญออกมาอย่างเจ็บปวด เขามองหมัดของตัวเองปะทะกับนิ้วมือของหลี่โม่ จากนั้นกระดูกมือของเขาก็โดนนิ้วมือของหลี่โม่บดขยี้ นิ้วมือบดขยี้เข้ามาถึงฝ่ามือ

“ฉันบอกแล้วว่าเป็นกระบวนท่าที่แท้จริงของฉัน แต่แกก็ยังไม่เชื่อ”

หลี่โม่ยิ้มอย่างยียวน จากนั้นเขาจึงกระดกนิ้วขึ้น เนื้อฝ่ามือของลุงเป้ากระจายออกมา

ลุงเป้าถอยหลังอย่างรวดเร็ว มือขวาที่ได้รับบาดเจ็บสั่นระรัว เนื่องจากความเจ็บปวดอย่างรุนแรง เม็ดเหงื่อละเอียดปรากฏขึ้นบนหน้าผากของเขา

คุณชายสามหลินกับกู้ชิงหลินเพิ่งจะได้ใจไม่ถึงสองนาที สีหน้าของเขาสลดขึ้นมาทันที เหมือนพวกเขานั่งรถขึ้นภูเขา มันโยกขึ้นโยกลงหลายครั้ง

“คุณ คุณชายสาม นี่ยังจะชนะได้ไหมคะ ถ้ายังมีผู้ฝีมือก็รีบเรียกมาสิคะ”

กู้ชิงหลินพูดขึ้นอย่างเป็นกังวล

คุณชายสามหลินส่ายหน้าอย่างตื่นตระหนก “คนมีฝีมือผีอะไรล่ะ ลุงเป้าเป็นคนที่เก่งที่สุด! เธอบอกว่าหลี่โม่เป็นไอ้สวะที่เกาะผู้หญิงกินไม่ใช่เหรอ! คนเกาะผู้หญิงบ้านเธอมันเก่งขนาดนี้เลยเหรอ!”

“ฉัน ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เมื่อก่อนหลี่โม่มันสงบปากสงบคำ ใครทำอะไรก็ไม่ตอบโต้กลับ ยิ่งกว่าสวะเสียอีก!” กู้ชิงหลินพูดเหมือนจะร้อง

กู้ชิงหลินไม่คิดเลยว่าจู่ๆ หลี่โม่จะดุขนาดนี้ ถ้ารู้ว่าหลี่โม่ดุขนาดนี้ ให้ตายยังไงเธอกับคุณชายสามหลินคงไม่กล้ามาอวดดีหรอก

แต่กู้ชิงหลินมาคิดได้ตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว เธอได้แต่อธิษฐานในใจให้ลุงเป้าพลิกกลับมาชนะได้

หลี่โม่ก้าวเข้ามาหาลุงเป้า “ตอนนี้แกจะพูดอะไรได้อีก หมัดเท้าปักบุปผาของแกยังใช้ได้อีกไหมล่ะ”

“แกคิดว่าแบบนี้จะชนะฉันได้เหรอ ฉันยังไม่ได้ใช้ไพ่ใบสุดท้ายเลย แกรอรับมือได้เลย!”

ลุงเป้าแผดเสียงออกมา มือซ้ายที่ไพล่อยู่ข้างหลังสะบัดอย่างรวดเร็ว แสงสีดำพุ่งออกมาจากมือของลุงเป้า

แสงสีดำพวกนั้นคือหนอนพิษ มันคือไพ่ที่ลุงเป้าเอาไว้ป้องกันตัว