หัวหน้าจางรีบพาคนมาที่สนามบิน
หัวหน้าจางมองศพของแคลตี้และพวก เขาขมวดคิ้วเป็นปม
“เรื่องใหญ่ขนาดนี้เชียวหรือ คนพวกนี้น่าจะใช้ปืนยิง ทำไมถึงตายเพราะไขควงและประแจได้ล่ะ แต่ละทีมเข้าไปตรวจสอบที่เกิดเหตุ เสร็จแล้วนำศพของพวกมันส่งกลับไปด้วย เก็บไว้ในห้องเก็บศพก่อน”
“รับทราบ!”
เหล่าสายตรวจต่างแยกย้าย หัวหน้าจางมองผู้รับผิดชอบสนามบินอย่างปวดหัว “นี่มันเกิดอะไรขึ้น ใครปะทะกับพวกเขา”
“ท่านเทียน เอ่อฉู่จงเทียนกับคุณหลี่ก่อเรื่องนี้ครับ คุณหลี่จับตัวคนต่างชาติที่ชื่อทอมป์สันกลับไปในเมืองแล้ว ท่านเทียนพาคนไปจับหยางเซินพนักงานซ่อมบำรุงที่พักอยู่หมู่บ้านข้างๆ”
“ท่านเทียนบอกว่าถ้าคุณมาถึง ให้ไปที่หมู่บ้านนั่นด้วย เขาบอกว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับคุณหลี่ เรื่องนี้ผมสับสนไปหมดแล้ว ระหว่างทางจะให้ผมเล่าให้คุณฟังอย่างละเอียดไหมครับ”
หัวหน้าจางใจวูบโหวง คิดไม่ถึงว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับหลี่โม่
เขาเกาหัวและยิ้มแหยๆ เขาคิดในใจว่าหลี่โม่ใช้ได้เลยทีเดียว ถึงทำเรื่องใหญ่ขนาดนี้ได้
ในเมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว ในเมื่อเลือกแล้วว่าจะอยู่ข้างหลี่โม่ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ต้องยืนข้างหลี่โม่
“เสี่ยวหลิว ฝากที่เกิดเหตุด้วย เสี่ยวหวัง พาทีมของนายไปกับฉัน”
“ครับ!”
เหล่าสายตรวจแบ่งเป็นสองทีม ทีมแรกตรวจสอบที่เกิดเหตุ ส่วนอีกทีมตามหัวหน้าจางไปยังหมู่บ้านที่อยู่ละแวกนั้น
ผู้รับผิดชอบสนามบินตามหัวหน้าจางไปด้วย เขาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้หัวหน้าจางฟังอย่างละเอียด
เมื่อหัวหน้าจางได้ฟัง เขาก็พอคาดเดาอะไรได้ แต่เมื่อเขายิ่งคาดเดา เขาก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัว
หัวหน้าจางตั้งสติและสลัดความคิดอันวุ่นวายออกไป จากนั้นจึงสั่งให้ลูกน้องเร่งความเร็วขึ้น
ระยะทางสองกิโลเมตรนับว่าไม่ไกล ใช้เวลาเพียงแค่ไม่กี่นาทีเท่านั้น หัวหน้าจางและพวกมาถึงหน้าหมู่บ้าน
หัวหน้าจางลงจากรถ เขามองฉู่จงเทียนที่เดินออกมาจากหมู่บ้านด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เขารู้ได้เลยว่ามีเรื่องไม่สู้ดี
“ไอ้ฉู่ นายเจออะไร”
“มาแล้วเหรอหัวหน้าจาง เรื่องไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด กลัวว่าจะต้องให้นายสืบต่อไป”
“หืม?” หัวหน้าจางอุทานออกมาอย่างสงสัย “เล่ามาให้ละเอียด นี่มันเกิดอะไรขึ้น”
ฉู่จงเทียนชี้ไปข้างหลัง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเอามือปิดจมูก และหิ้วกระสอบพลาสติกออกมา มีกลิ่นเหม็นลอยออกมาจากกระสอบพลาสติก
“นี่คือศพของหยางเซินพนักงานซ่อมบำรุง ก่อนหน้านี้ศพของเขาถูกหุ้มด้วยพลาสติกแรปและที่กรองหลายชั้น จึงทำให้ไม่มีกลิ่นอะไรออกมา เมื่อเราเปิดพลาสติกแรปออก ศพเน่าและมีกลิ่นเหม็นลอยออกมาทันที”
“ฉันเจอหน้ากากหนังในที่พักของหยางเซิน น่าจะเป็นของคนที่ใช้ปลอมเป็นหยางเซิน แต่ว่าฉันไม่กล้าแตะต้องหน้ากากหนัง เพราะกลัวว่าจะเป็นการทำลายหลักฐาน”
ฉู่จงเทียนเล่าให้หัวหน้าจางฟังอย่างละเอียด หัวหน้าจางได้ยินก็คิ้วขมวด
มีทั้งคนตาย มีทั้งหน้ากากหนัง นี่มันเหนือกว่าสิ่งที่เขาคิดไว้
“หัวหน้าจาง พรุ่งนี้ฉันจะไปให้ปากคำกับนาย ฉันต้องกลับไปรายงานคุณหลี่ อีกอย่างตัวตนของพนักงานซ่อมบำรุงคนนี้น่าสงสัยมาก พวกเขาเป็นคนสนับสนุนทอมป์สันกับแคลตี้ จำเป็นต้องจับพวกมัน”
ฉู่จงเทียนสั่งหัวหน้าจาง การจับคนที่ปลอมเป็นหยางเซิน ให้หัวหน้าจางเป็นคนจัดการคือทางเลือกที่ดีที่สุด
ถึงฉู่จงเทียนจะเป็นเจ้าพ่อในเมืองฮ่าน แต่อำนาจของเขาก็อยู่แค่ในเมืองฮ่าน เมื่อเรื่องเกิดขึ้นนอกเมืองฮ่าน อำนาจของฉู่จงเทียนก็ไร้ประโยชน์
แต่หัวหน้าจางสามารถใช้สิทธิ์ให้เหล่าสายตรวจไปตรวจสอบ ขอแค่อีกฝ่ายเผยพิรุธ ก็สามารถหาพวกเขาเจอได้ทุกเมื่อ
หัวหน้าจางพยักหน้า จากนั้นจึงยิ้มและพูดว่า “วางใจเถอะ ฉันมีแผนแล้ว ฝากนายบอกคุณหลี่ด้วย ฉันจะพยายามหาตัวคนที่ปลอมเป็นหยางเซินอย่างสุดความสามารถ”
“ได้ งั้นฉันขอตัวก่อน ฝากนายด้วย”
ฉู่จงเทียนบอกหัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของสนามบินว่าต้องการรถ จากนั้นจึงขับรถมุ่งหน้าเข้าไปในตัวเมือง
เมื่อมาถึงครึ่งทาง ฉู่จงเทียนหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาหลี่โม่
“คุณหลี่ มีคนแอบอ้างเป็นพนักงานซ่อมบำรุงของสนามบินคนนั้น พนักงานตัวจริงตายไปนานแล้ว อีกฝ่ายใช้ตัวตนของหยางเซิน เข้าไปอยู่ในสนามบินอย่างน้อยประมาณครึ่งเดือน”
หลี่โม่เลิกคิ้วขึ้น จากนั้นจึงเอ่ยว่า “เข้าใจแล้ว นายมีสถานที่อะไรที่พอจะขังทอมป์สันได้ไหม”
“มีครับ ใต้ดินชั้นสองของอาคารหงเทียนในตัวเมืองเป็นของผมทั้งหมด ปกติผมจะขังคนไว้ที่นั่น ถ้าคุณต้องการผมจะรีบไป”
“โอเค งั้นเจอกันที่อาคารหงเทียน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมังกร
อ่านมาถึงตอน 263 เน่าสนิท ไอ้คนเขียนก็ช่างมีความอดทน มีแต่เรื่องดูถูกโง่ๆ หลายร้อยรอบ วนอยู่อย่างนั้น กุก็ทนอ่านอยู่ได้...
อ่านสนุกมากเลยครับ...