จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 65

บทที่ 65 Vienna Concert Hall

ทันใดนั้นก็มีคนๆหนึ่งพุ่งเข้ามา

หลี่โม่หายใจหอบมองดูโทรศัพท์ในมือของกู้หยุนหลัน ยื่นมือไปหยิบอย่างธรรมชาติ แล้วพูดยิ้มๆว่า “ฉันลืมเอาโทรศัพท์”

กู้หยุนหลันหันกลับมา กลอกตาใส่หลี่โม่ “แม่บอกว่าตอนเย็นให้นายซื้อผักกลับมาด้วย”

หลี่โม่ตอบรับ “ได้”

แล้วเขาก็ถามต่ออย่างไม่วางใจว่า “โทรศัพท์ เธอไม่ได้ดูอะไรใช่มั้ย....”

กู้หยุนหลันฟังแล้วมือหนึ่งเท้าเอว อีกมือบิดหูหลี่โม่ แล้วด่าว่า “หลี่โม่ นายหมายความว่าไง?สงสัยว่าฉันแอบดูโทรศัพท์นาย?โทรศัพท์ของนาย ฉันไม่สนใจหรอก อีกอย่าง ในโทรศัพท์นายมีความลับอย่างนั้นหรอ?”

หลี่โม่เห็นท่าทางโมโหของกู้หยุนหลัน แล้วก็ยิ้มอ่อนๆ “ไม่ ไม่มี.....”

หึ!

กู้หยุนหลันแกล้งโมโหแล้วกลอกตาใส่หลี่โม่ แล้วก็หันหลังกลับ “ฉันโมโหแล้ว”

หลี่โมมองแผ่นหลังที่จากไปของกู้หยุนหลัน ในใจก็สบายใจไปเปราะหนึ่ง ก้มหน้าอ่านดูเนื้อหาของข้อความ

หลังจบเทศกาลดนตรี การพบปะกับคุณจิ่วสืออีร่างเป็นการส่วนตัว จัดการเรียบร้อยแล้วครับ อยู่ที่ Vienna Concert Hall ที่ใหญ่ที่สุดของเมืองฮ่านครับ

หลี่โม่ตอบกลับ : “เดี๋ยวฉันไปดูการจัดแต่งของห้องดนตรี”

ยังไงซะก็เป็นนักเปียโนที่กู้หยุนหลันชอบที่สุด มีชื่อเสียงในนานาชาติ การจัดการและการตกแต่งของห้องดนตรี จะต้องดูดีหรูหราที่สุด

นี่คือของขวัญหนึ่งที่เขามอบให้กู้หยุนหลัน

หลายปีมาแล้ว เขาไม่เคยให้ของขวัญอะไรที่เป็นชิ้นเป็นอันแก่กู้หยุนหลันเลย

…………….

หลังจากหลี่โม่ออกจากบ้านก็ไปโรงพยาบาลก่อน ไปเล่นกับซีซีสักพัก แล้วก็ไปร้านเสริมสวยสปา Beautiful lady ถือว่าไปเจอกับพนักงานทุกๆคน แล้วก็จัดการตารางงาน

ยังไงซะร้านเขาก็ซื้อมาแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำอะไรเอง

จากนั้นเขาก็ไป Vienna Concert Hall เพื่อไปดูงานที่เฉียนฝูจัดการไว้

Vienna Concert Hall ในเมืองฮ่านถือว่าเป็นห้องแสดงดนตรีที่ในที่สุดแล้ว จะมีงานเทศกาลดนตรีมาจัดทุกเดือน คนที่มาที่นี่ ส่วนมากจะเป็นพวกคนรวยหรือพวกยศสูงๆ เป็นคนมีชื่อเสียง

เพราะงั้นที่นี่ก็ถูกเรียกว่าศูนย์รวมคนรวยเช่นกัน

หญิงสาวหลายคนที่อยากจับคนรวยก็มักจะรออยู่หน้าประตูห้องดนตรีเสมอ เมื่อเจอพวกลูกคนรวยหรือพวกเถ้าแก่รวยๆก็จะรุกเข้าไปเสนอตัว

หลี่โม่ขับมอเตอร์ไซค์มาจนถึง Vienna Concert Hall มองดูแล้ว ห้องโชว์รูมนี้มันมีสไตล์ที่ไม่ธรรมดาจริงๆ

หรูหรา ไม่เว่อร์วังอลังการเกินไป และดูมีความหมาย

รูปแบบการก่อสร้างของ Vienna Concert Hall ทั้งหมด เป็นเรือใบที่คว่ำอยู่ ใหญ่ตระหง่านตา โดยรวมแล้วก็เป็นรูปแบบตารางเส้น ใช้สีทองเป็นหลักแล้วตัดด้วยสีขาว ทำให้ดูหรูหรามาก หน้าประตูทั้งสองข้างยังมีรูปปั้นเทวดาสีทอง ถือเครื่องดนตรีไว้ เหมือนดั่งสวรรค์

ส่วนที่อยู่ทางหน้าประตูทางเข้าของ Vienna Concert Hall นั้นมีรูปปั้นแกะสลักหินแกรนิตประติมากรรมครึ่งคนสีทองอยู่ สีทองล้วน เป็นผลงานของสถาปนิกท่านหนึ่งออกแบบ Vienna Concert Hall ชื่อหม่าผิงเทียน

สถาปนิกอันดับต้นๆของนานาชาติ สามปีถึงจะมีผลงานออกแบบมาหนึ่งชิ้น ทุกๆผลงานมีคนกว่าหมื่นคนที่ชื่นชอบ และแย่งกันซื้อเก็บไว้

และ Vienna Concert Hall นี้ก็เป็นผลงานชิ้นสุดท้ายของหม่าผิงเทียน

ดังนั้น คนที่จะมาจัดเทศกาลดนตรีที่ Vienna Concert Hall ได้นั้นจะต้องเป็นที่มีชื่อเสียงและโด่งดังเป็นอย่างมาก

รวมทั้งผู้คนที่สามารถเข้าออก Vienna Concert Hall ได้ก็ถือเป็นบุคคลระดับต้นของเมืองฮ่าน

หลี่โม่ยืนอยู่หน้าประตู มองดูรูปปั้นสักพัก แล้วก็ยกยิ้มที่มุมปาก “ที่แท้ก็เป็นผลงานของตาแก่นี้ น่าเบื่อจริงๆ”

นึกถึงตอนนี้ หม่าผิงเทียนนั้นตามติดหลี่โม่เพื่อจะขอออกแบบสร้างตึกให้เขา

หลี่โม่รำคาญที่ตอนนั้นเขามาบ้านทุกๆวัน ก็เลยเอาเงินออกมาให้ไม่กี่พันล้าน เพื่อให้เขาเอาไปสร้างรีสอร์ตบนดอย

คนเรานี่นะ แต่งตัวธรรมดา นี่มันสินค้าตลาดนัดมั้ง คนจนอย่างนี้ ยังมาหาคนที่ Vienna Concert Hall ?

อ้อ ใช่สิ น่าจะเป็นพวกคนงานเข้ามาช่วยขนของ

“สวัสดี ฉันขื่อหลี่โม่ มาหา....”

หลี่โม่ยิ้มแล้วพูด

“ช่างเถอะๆ ฉันรู้แล้ว ใครจะอยากรู้ว่านายชื่ออะไร นายตามฉันมาละกัน”ซุนเสี่ยวหย่าโบกมือตัดคำพูดของหลี่โม่ หันหลังกลับไปถลึงตาใส่สูหาน แล้วใช้มือหยิกไปบนแขนของเธอ “เธอเฝ้าประตูไว้ อย่าปล่อยคนขยะอะไรเข้ามาได้ง่ายๆ ถ้าทำเทศกาลดนตรีวันมะรืนพัง เธอได้โดนดีแน่!”

สูหานนวดๆบนแขนของเธอ น้ำตาคลอ ก้มหน้าขอโทษไม่หยุด แล้วยังหางตามองไปที่หลี่โม่ แล้วยิ้มให้เขานิดหน่อย

หลี่โม่ก็ยิ้มกลับอย่างมีมารยาท ในใจคิดว่าผู้หญิงคนนี้อายุก็ไม่เยอะ แต่ว่ามีมารยาทกับผู้คนมาก นิสัยอ่อนโยน

ไม่ได้คิดอะไรมาก หลี่โม่ก็เดินตามซุนเสี่ยวหย่าเข้าไปข้างในของห้องดนตรี

หลี่โม่อดไม่ได้ที่จะมองดูด้านหลังของเธอ ก้นงอนๆส่ายไปมา จึกๆ...

เป็นผู้หญิงที่น่าดึงดูดจริงๆ

“นายดูอะไร?!”

ทันใดนั้น!

ซุนเสี่ยวหย่าที่อยู่ข้างหน้าก็หันหลังกลับมา จ้องไปที่หลี่โม่ด้วยใบหน้าเย็นชาและขยะแขยง

“หา?ไม่ ไม่มีอะไร......ฉันก็แค่ดูไปเรื่อยเปื่อย....”หลี่โม่อึดอัดนิดหน่อย

ถูกเขาจับได้แล้ว

ซุนเสี่ยวหย่าเอามือทั้งสองข้างกอดอกไว้ ทำเสียงหึอย่างเย็นชา “เหอะๆ คนงานอย่างนายฉันเจอมาเยอะแล้ว ถ้านายยังดูไปเรื่อย ระวังฉันจะหาคนมาควักลูกตานาย!”