เมื่อเตรียมการทุกอย่างพร้อม หลินซูซินก็กระตุ้นการทำงานของเครื่องแปลงพลังงาน ทำให้ประตูมิติขนาดใหญ่สั่นไหว และปล่อยแสงสว่างอันเจิดจ้าออกมา
“ เป็นปฏิกิริยาพลังงานที่รุนแรงจริงๆ ” โซเฟียกล่าวชมเชยออกมา เธอสัมผัสได้ถึงพลังมหาศาลที่พุ่งเข้ามาปะทะหน้า โชคดีที่พวกนักวิทยาศาสตร์ถอนตัวออกไปสังเกตการณ์ทางหน้าจอมอนิเตอร์แล้ว
ไม่อย่างนั้น พวกเขาอาจถูกคลื่นพลังงานพวกนี้พัดปลิวได้
ครืนนน!
พลังงานที่พุ่งสูงได้ฉีกมิติออก สุดท้ายก็รวมตัวกันเป็นช่องว่างมิติรูปวงรีขนาดใหญ่ มันเหมือนกับระลอกน้ำที่สั่นไหว ทั้งลึกล้ำและดำมืด ปลดปล่อยกลิ่นอายชั่วร้ายของโลกแห่งมารออกมา
พรึบ!
เจ้าดำน้อยกางปีกค้างคาวขนาดใหญ่ออกมา มันบินไปอยู่ตรงหน้าประตูมิติ แล้วตะโกนออกมาด้วยเสียงอันดัง
โฮกกก!
“ ข้าผู้ต่ำต้อย…ขอน้อมพบเทพมารโลหิต ”
สิ้นเสียง กรงเล็บของอสูรขนาดใหญ่คู่หนึ่งก็ยื่นเข้ามา มันใช้แรงฉีกกระชากประตูมิติให้เปิดออกกว้างขึ้น
แคว่กกก!
“ โฮกกก เจ้าคือลูกหลานของข้าที่อาศัยอยู่บนโลกชั้นต่ำนี่รึ ช่างยอดเยี่ยมยิ่งนัก แม้กระทั่งในโลกที่มีพลังเบาบางแบบนี้ ยังยกระดับเป็นแม่ทัพปีศาจได้ ” เสียงคำรามอันน่าสะพรึงกลัวดังออกมาจากประตูมิติ
“ ขอบคุณนายท่านที่ให้ความสำคัญ…ขอเชิญนายท่านรีบนำทัพข้ามมาโดยเร็วที่สุด เพื่อยึดดินแดนแห่งนี้เป็นฐานที่มั่นเผ่ามารของพวกเรา ” ดำน้อยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น แววตาของมันเต็มไปด้วยความเคารพบูชา
ห่างออกไปไม่ไกล
โซเฟียและทุกคนที่มาจากศาสนจักรแห่งแสง มองภาพเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยสายตาว่างเปล่า พวกเขาไม่คิดว่าดำน้อยจะแสดงละครได้เก่งขนาดนี้
ตามบันทึกโบราณ…พวกเผ่ามารระดับต่ำจะมีนิสัยบ้าคลั่งไร้สมองไม่ใช่เหรอ หรือว่าบันทึกจะผิดพลาด
ในทางกลับกัน ทางพวกของหลินซูซินไม่ได้รู้สึกแปลกใจนัก โดยเฉพาะลี่เหยาเหยาที่เป็นผู้สอนการแสดงให้กับเจ้าดำน้อยด้วยตัวเอง
เมื่อได้อาจารย์ที่เป็นดาราระดับโลกอย่างเธอ ต่อให้เจ้าดำน้อยจะโง่เง่าแค่ไหน ก็ต้องมีผลสำเร็จบ้าง
บูมม!
ตอนนี้ประตูมิติได้เปิดออกอย่างสมบูรณ์แล้ว ทำให้ร่างของเทพมารโลหิตได้ถูกเปิดเผยออกมา มันเป็นอสูรกายขนาดใหญ่ มีเขางอกออกจากศีรษะสี่เขา ผิวหนังเป็นสีแดงฉาน มีปีกค้างคาวอยู่ด้านหลังสี่ปีก
มีส่วนสูงประมาณยี่สิบเมตร เท่ากับความสูงของประตูพอดี
‘ เทพมารตนนี้แข็งแกร่งจริงๆ…โชคดีที่มันผ่านเข้ามาไม่ได้ เพราะข้อจำกัดของโลกใบนี้ ’
หลินซูซินสัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายมีพลังเหนือกว่าเธอมาก หากให้เปรียบเทียบคงจะอยู่ในระดับเทพโลกาขั้นห้าขึ้นไปเลยทีเดียว
แน่นอนว่าสิ่งที่เธอสัมผัสพลังอีกฝ่ายได้ คนอื่นก็ทำได้เช่นกัน ทำให้ทุกคนรู้สึกถึงความกดดันมหาศาลถาโถมเข้าใส่ทันที
โดยเฉพาะต้วนมู่เฉียนที่กำลังนึกโทษชะตาฟ้าดิน ถ้าไอ้ตัวแบบนี้หลุดเข้ามา ประเทศจีนของเขาคงไม่เหลือซากแน่
ในขณะที่ทุกคนกำลังรอให้เทพมารโลหิตส่งกองทัพเข้ามา เพื่อจะได้รีบปิดประตูตีแมวให้จบไป มันก็ได้เกิดปัญหาขึ้นเล็กน้อย
“ ลูกหลานข้า…ไอ้ตัวเล็กๆสีน้ำตาลนั่น มันคืออะไรรึ ทำไมข้าสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างจากมัน ” เทพมารโลหิตมองไปที่ตุ๊กตาหมี ด้วยท่าทีครุ่นคิด
!!
“ เอ่อ…เรียนนายท่าน เจ้าตัวเล็กนี่เป็นเผ่ามารสายพันธ์ุใหม่ที่เกิดขึ้นบนโลก มันต้องการเข้าร่วมกับกองทัพของพวกเราด้วยเช่นกัน ” ดำน้อยรีบพูดแถออกมาอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง
โชคดีที่มันได้รับการสั่งสอนโปกเกอร์เฟสมาจากผู้เชี่ยวชาญจึงไม่เผยพิรุธออกมา
“ งั้นรึ…พวกกลายพันธุ์นี่เอง แต่มันดูอ่อนแอเกินไปหรือเปล่า กองทัพของข้าต้องการเพียงผู้เข้มแข็งเท่านั้น ไอ้ตัวกระจอกไร้ค่าแบบนี้ เจ้าให้มันไสหัวออกไปเถอะ ”
“ ไม่มีทั้งเขี้ยวเล็บและเกล็ดอันแข็งแกร่ง…อีกทั้งขนาดยังเล็กกระจ้อยร่อย ช่างน่าสะอิดสะเอียนจริงๆ ” เทพมารโลหิตพูดขึ้นด้วยท่าทีรังเกียจ เผ่าพันธุ์ของมันบูชาในความแข็งแกร่ง จึงทำให้รู้สึกขัดใจเมื่อเห็นตัวประหลาดแบบนี้
ซึ่งคำพูดของมัน ก็ทำให้ทุกคนร้องผิดท่าในใจ ด้วยสัมผัสได้ถึงบรรยากาศอันเย็นยะเยือกที่ตุ๊กตาหมีปลดปล่อยออกมา
โชคดีที่อีกฝ่ายยังไม่ข้ามประตูมิติมา จึงไม่ได้รับรู้ถึงความผิดปกติข้อนี้
‘ ศิษย์พี่หญิง…คุณต้องอดทนไว้นะ ’
ลี่เหยาเหยาและคนอื่นๆคิดขึ้นด้วยความกังวล พวกเธอรู้ดีว่าสิ่งที่เทพมารพูดมานั้น ได้ไปสัมผัสโดนเกล็ดย้อนของหลินซูซินเข้าเต็มๆ
เจ้าดำน้อยก็เหมือนจะสัมผัสได้เช่นกัน หากยังปล่อยให้เป็นแบบนี้คงไม่ดีแน่ มันจึงรีบคุกเข่าพูดขึ้นอย่างร้อนรน
“ นายท่าน…พลังงานของพวกเรามีจำกัด ประตูมิติไม่อาจคงสภาพไว้เป็นเวลานาน ขอเชิญให้กองทัพของท่านรีบเข้ามาด้วยเถิด ”
“ ข้าผู้ต่ำต้อยเพียงหวังว่า โลกใบนี้จะถูกเปลี่ยนเป็นดินแดนของเผ่าพันธุ์พวกเรา ”
เมื่อเห็นถึงความจริงใจของดำน้อย เทพมารโลหิตก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ ปีกทั้งสี่ของมันโบกสะบัดอย่างรุนแรง
แคว่กก!
ช่องว่างมิติรูปวงรี ได้ถูกฉีกออกกว้างกว่าเดิมตามแนวยาว จนไปสุดขอบห้าสิบเมตรของประตูพอดี
“ จงไปซะ…ลูกหลานของข้า จงไปกำจัดสิ่งมีชีวิตที่แสนอ่อนแอพวกนั้นให้หมด และเปลี่ยนโลกชั้นต่ำใบนี้ให้เป็นดินแดนของพวกเรา ”
โฮกกกก
กองทัพทั้งหมดส่งเสียงคำรามตอบกลับมาอย่างตื่นเต้น การฆ่าสังหารและทำลายเป็นสันดานติดตัวของพวกมันทุกตน
ครืนนน!
รอยแยกมิติสั่นไหวไม่หยุด มารชั้นต่ำระดับ B หนึ่งร้อยตนทยอยกันออกมาอย่างต่อเนื่อง พวกมันเป็นหน่วยกล้าตายของทัพมาร
ต่อให้เทพมารโลหิตจะมั่นใจในตนเองแค่ไหน แต่มันก็ไม่ใช่คนโง่ เรื่องที่ลูกหลานจะสามารถสร้างประตูมิติได้โดยที่ปราศจากการขัดขวางจากสิ่งมีชีวิตบนโลกนี้ มันน่าสงสัยจนเกินไป
มันจึงส่งพวกกองทัพชั้นต่ำออกไปตรวจสอบก่อน
ในโลกแห่งมารนั้น ไม่ได้มีเทพมารเพียงตนเดียว แต่กลับมีเกือบร้อยตน ทั้งยังต่อสู้ช่วงชิงอาณาเขตกันเอง ทำให้มันต้องระมัดระวังไม่ให้สูญเสียกองกำลังไปโดยเปล่าประโยชน์
ผ่านไปครู่หนึ่งเมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรผิดปกติ ทหารมารระดับ A ห้าร้อยตนก็ก้าวออกมา นี่จึงเป็นกองทัพที่แท้จริงของเทพมาร
ความกดดันที่ทหารมารพวกนี้ปล่อยออกมา เทียบเท่ากับกองทัพล้านไม่มีผิด เพราะทหารมารมีพลังอยู่ในระดับเดียวกันกับเซียนขั้นกลางทุกตน
ในขณะที่พวกโซเฟียกำลังจ้องมอง วัตถุดิบล้ำค่าทั้งห้าร้อยตนด้วยแววตาเป็นประกาย เปลวเพลิงสีดำก็ระเบิดออกมาจากประตูมิติ
ฮูมมม!
แม่ทัพมารระดับ S สิบตนก็ก้าวออกมา ด้วยท่าทางน่าเกรงขาม พวกมันหันซ้ายหันขวาเล็กน้อย เมื่อสัมผัสได้ว่าไม่มีอะไรผิดปกติ ก็ขู่คำรามออกมาเสียงดังเหมือนเป็นการส่งสัญญาณให้เทพมารส่งทัพเข้ามาเพิ่มอีก
ตอนนี้ยอดฝีมือทั้งยี่สิบคนเริ่มเตรียมตัวแล้ว ตามแผนการที่พวกเขาวางเอาไว้ หลินซูซินจะต้องรีบปิดประตูมิติเพื่อตัดขาดการเชื่อมต่อและจัดการพวกเหยื่อที่หลุดเข้ามา
แต่ทว่า
หลินซูซินยังคงนิ่งเฉยไม่ทำอะไรทั้งสิ้น เธอยังคงปล่อยให้ทัพมารเข้ามาเรื่อยๆ จนตอนนี้ทหารมารระดับ A ออกมาอีกสองร้อยตนแล้ว
นี่มัน…
ตอนนี้พวกลี่เหยาเหยาเริ่มสัมผัสได้ถึงลางบอกเหตุบางอย่าง ไม่ใช่ว่าศิษย์พี่หญิงจะยังโกรธเรื่องก่อนหน้านี้อยู่หรอกนะ
และก็เหมือนตอกย้ำความคิดของเธอ ตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลที่นิ่งมาตลอดก็ลอยขึ้นอย่างช้าๆ ไปทางหน้าประตูมิติ ทำให้ทุกคนที่ได้เห็นหน้าเปลี่ยนสีทันที
“ โลกชั้นต่ำที่พลังเจือจางแบบนี้…มันจะไปมีผู้ที่ทำให้ฉันเกรงกลัวได้อย่างไร ”
แต่ทว่า
ครืนนน!
หลังจากที่พูดจบเพียงครู่เดียว ประตูมิติก็ปิดลงทันที ทำให้การเชื่อมต่อกับโลกแห่งมารถูกตัดขาด
วูป!
เขตอาคมขนาดใหญ่ได้เข้าปกคลุมเกาะแห่งนี้เอาไว้ เป็นการประสานระหว่างเขตอาคมปิดผนึกของสำนักดาราสวรรค์กับเขตอาคมพันธนาการของโลกแห่งแสงสว่าง
ครืนนน!
ทำให้พวกมารที่อยู่ในอาณาเขตมีพลังลดลงไปกว่าครึ่งทันที ไม่เว้นแม้แต่เทพมารที่ได้รับผลกระทบมากที่สุด เนื่องจากหลินซูซินจงใจเน้นไปที่มันเป็นพิเศษ
มีเพียงดำน้อยเท่านั้น ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเผ่ามาร แต่เพราะได้รับการยกเว้นจากหลินซูซิน ทำให้ไม่ได้รับผลกระทบแม้แต่น้อย
“ นี่มัน…สัมผัสแบบนี้ พวกศัตรูจากโลกแห่งแสงงั้นรึ ” เทพมารโลหิตพูดขึ้นด้วยท่าทางเคร่งเครียด
แวบบ!
ยอดฝีมือที่หลบซ่อนตัวอยู่ได้ปรากฏตัวขึ้นทันที พวกเขากระจายกันล้อมกองทัพมารเอาไว้ตรงกลาง เหมือนหมาป่าที่จ้องจะขย้ำฝูงแกะ
“ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ…เทพมารโลหิต ” โซเฟียพูดขึ้นด้วยร้อยยิ้มเย็นชา
“ แก…โซเฟีย แกจุติลงมาในโลกใบนี้ด้วยรึ หรือว่าทั้งหมดนี้เป็นแผนของแกสินะ ” เทพมารโลหิตพูดขึ้นด้วยท่าทีกังวล อีกฝ่ายเป็นศัตรูคู่แค้นของเขาในอดีต
เมื่อสามพันปีก่อน พวกเขาเคยต่อสู้กันในสงครามแต่ก็ไม่รู้ผลแพ้ชนะ เนื่องจากมีพลังสูสีกัน ไม่นึกเลยว่าจะต้องมาเผชิญหน้ากับศัตรูเก่าในสภาพนี้
“ แกเข้าใจผิดแล้ว…นี่ไม่ใช่แผนการของฉันหรอก ” โซเฟียพูดด้วยรอยยิ้ม เธอจงใจส่งสายตาไปทางด้านหนึ่ง ทำให้เทพมารโลหิตมองตามไป
!!
“ นี่แกจะบอกว่า…คนวางแผนทั้งหมดคือไอ้ตัวเล็กไร้ประโยชน์นี่รึ” เทพมารโลหิตชี้ไปที่หลินซูซินอย่างดูถูก
ทันใดนั้นเอง
ครืนนน!
เปลวไฟสีฟ้าได้ระเบิดออกมาจากตุ๊กตาหมี เกิดเป็นทะเลเพลิงปกคลุมเกาะทั้งหมดเอาไว้ จากนั้นร่างของตุ๊กตาหมีก็เปลี่ยนไป
วูปปปป!
มันขยายขนาดขึ้นจนสูงเกือบร้อยเมตร กรงเล็บอันแหลมคมงอกออกมาจากแขนทั้งสองข้าง ดวงตาของมันเต็มไปด้วยเปลวเพลิงสีฟ้าลุกโชติช่วง
กลิ่นอายที่ตุ๊กตาหมีขนาดยักษ์ปลดปล่อยออกมา ทำให้กองทัพของเทพมารหนาวสั่นด้วยความหวาดกลัว แม้แต่แม่ทัพมารทั้งสิบตนยังต้องสยิวกายแล้วถอยหลังไปหลายก้าว
นี่คือความน่ากลัวของเผ่าพันธุ์วิญญาณ เพลิงสีฟ้าที่พวกเขาปลดปล่อยออกมา สามารถทำลายดวงวิญญาณได้โดยตรง เป็นที่หวั่นเกรงของสิ่งมีชีวิตทุกเผ่าพันธุ์
“ แกซิ…ที่ตัวเล็กไร้ประโยชน์ ก่อนหน้านี้พูดอะไรไว้บ้าง จำได้ใช่ไหม ”
หลินซูซินยื่นใบหน้าอันใหญ่โตของเธอเข้าหาเทพมารโลหิต จิตสังหารอันน่าสะพรึงกลัวระเบิดออกมา ตอนนี้สถานการณ์ได้พลิกกลับแล้ว
เทพมารที่เคยหยิ่งผยอง ได้สัมผัสถึงความกลัวเป็นครั้งแรก นับตั้งแต่ที่มันเข้าสู่โลกใบนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน
ดีๆๆเดินเรื่องดี...
ต่อๆไป...
ขอบคุณทีมงานที่นำเรื่องดีๆมาลงให้อ่าน...