จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 350

การสบตากันในครั้งนี้ ทำให้จิตสังหารของหยวนเทียนหลงระเบิดออกมาอย่างรุนแรง ถึงแม้จะเหลือพลังอยู่เพียงสี่ส่วนและอาการบาดเจ็บยังไม่หายดี เขาก็ไม่ใส่ใจ

เพราะเป้าหมายหลักของหยวนเทียนหลงตั้งแต่แรก ก็คือการสังหารจ้าวเทียน นี่เป็นสิ่งที่เขาต้องทำให้สำเร็จไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

“ เขตแดนเมฆาสวรรค์! ”

วูป! ครืนนนน!

ความกดดันมหาศาล ถาโถมเข้าใส่พวกจ้าวเทียนจากทุกทิศทาง ทำให้เขตอาคมเคลื่อนย้ายสั่นสะท้านและหยุดการทำงานไปครู่หนึ่ง แม้จะเป็นช่วงเวลาแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้น

แต่มันก็เพียงพอ ให้หยวนเทียนหลงทำลายเขตอาคมได้แน่นอน…

“ แย่แล้ว…ปิงหยูรีบถ่ายทอดพลังให้ฉันเร็ว ” จ้าวเทียนพูดขึ้นอย่างร้อนรน เพราะเขาคาดเดาเจตนาของอีกฝ่ายออก

แวบ!

คลื่นพลังงานสีเขียวจากโม่ปิงหยู ได้ปกคลุมร่างกายของจ้าวเทียนเอาไว้ในพริบตา พลังชีวิตมหาศาลถูกถ่ายเทไปให้เขาอย่างรวดเร็ว

“ สายไปแล้ว…พวกแกจงตายไปซะ ”

“ มังกรสวรรค์จุติ! ”

โฮกกกก!

มังกรทองพุ่งทะยานออกมาจากกระบี่ของหยวนเทียนหลง แม้จะมีขนาดเล็กกว่าในอดีต แต่พลังของมันกลับไม่ลดน้อยลงแม้แต่น้อย

“ รีบป้องกันเอาไว้ ” คังหลินตะโกนขึ้นเสียงดัง พร้อมกับพยายามกระตุ้นการทำงานของเขตอาคมสุดชีวิต

“ เขตแดนแสงศักดิ์สิทธ์! ”

แวบ!

ม่านพลังสีขาวได้ขวางกั้นมังกรสีทองเอาไว้ แต่ก็ถูกทำลายไปในเสี้ยววินาที จากนั้นเทพกระบี่และต้วนมู่เฉียนก็ระเบิดพลังทั้งหมดออกมา ใช้กระบวนท่าไม้ตายของตน ทำลายมังกรทองอย่างสิ้นซาก

“ ทลายเมฆาสวรรค์! ”

กระบวนท่าที่สองของหยวนเทียนหลงถูกใช้ออกมาอย่างต่อเนื่อง ภาพลวงตาของกระบี่ขนาดยักษ์ฟาดฟันลงมาจากท้องฟ้าเบื้องบน โดยมีเป้าหมายคือจ้าวเทียนที่อยู่ตรงจุดศูนย์กลางของค่ายกลเคลื่อนย้ายพอดี

ฟุ่บ!ๆๆ

ร่างของหุ่นเชิดจิตวิญญาณที่เหลืออีกหกคน แยกออกเป็นสองทาง สองคนพุ่งทะยานขึ้นไปบนฟ้าใช้ร่างกายของตนเองต้านการโจมตีจากกระบี่ยักษ์เอาไว้

ส่วนอีกสี่คนตรงเข้าไปพัวพันหยวนเทียนหลง เพื่อหาโอกาสระเบิดตัวเองถ่วงเวลาให้คนอื่นหลบหนีได้สำเร็จ

นี่คือการตัดสินใจของพวกเขาเอง โดยไม่ได้รับคำสั่งจากคังหลิน เพราะภารกิจของพวกเขานั้นคือการปกป้องจ้าวเทียน แม้จะต้องเสียสละชีวิตก็ตามที

“ อย่าคิด จะใช้วิธีเดิมกับฉัน ” หยวนเทียนหลงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา กระบี่ของเขาฟันออกไปเบื้องหน้าอย่างเฉียบคม

แคว่ก!

ช่องว่างมิติฉีกขาดเป็นทางยาว ดูดกลืนหุ่นเชิดจิตวิญญาณทั้งสี่คนเข้าไป โดยไม่เปิดโอกาสให้ตั้งตัวได้ทัน เพื่อกักขังพวกมันเอาไว้ระยะเวลาหนึ่ง

จากนั้น หยวนเทียนหลงก็พุ่งสวนออกมา อาศัยเวลาชั่วพริบตาก่อนที่เขตอาคมเคลื่อนย้ายจะทำงานอย่างสมบูรณ์ พุ่งกระบี่ออกไปด้วยพลังทั้งหมดของตัวเอง

“ มังกรสวรรค์ทะลวงนภา! ”

แต่ยังไม่ทันที่เคล็ดวิชาของเขาจะถูกปลดปล่อยออกไป กาลเวลาก็ไหลช้าลงจนแทบจะหยุดนิ่ง ภาพของสรรพสิ่งในโลกนี้ได้เปลี่ยนเป็นสีขาวดำ

“ ขอบเขตฟ้าดินแห่งกระบี่! ”

“ ร่างเจตจำนงเทพยุทธ!”

วูป!

รังสีกระบี่หนึ่งพันสายที่จ้าวเทียนสร้างขึ้น ได้ถูกดึงดูดให้มาหลอมรวมกัน กลายเป็นร่างแสงที่ถอดแบบมาจากจ้าวเทียนทุกประการ

“ ตายซะ! ”

เจตจำนงของจ้าวเทียนพุ่งทะยานออกไปเหมือนเป็นสายฟ้าสีทอง ในโลกที่ไร้ซึ่งสีสัน มีเพียงตัวเขาเพียงผู้เดียว ที่อยู่นอกเหนือข้อจำกัดทุกอย่างของมิติและห้วงเวลา

ฉัวะ!

ดรรชนีกระบี่ของจ้าวเทียน เจาะทะลวงม่านพลังนิพพานและสนามพลังคุ้มกาย จนกระทั่งสัมผัสตรงกลางหน้าผากของหยวนเทียนหลง

แต่ทว่า

มันกลับไม่อาจฝ่าปราการด่านสุดท้าย ซึ่งก็คือเกราะราชันจักรพรรดิเข้าไปได้ เนื่องจากพลังของเขาไม่เพียงพอ ถึงแม้โม่ปิงหยูจะพยายามฟื้นฟูพลังให้จ้าวเทียนอย่างสุดชีวิต จนเธอสลบไปก็ตาม

“ มรรคาจักรพรรดิของฉัน จงทำลายมันซะ! ”

จ้าวเทียนตัดสินใจดึงพลังของกระบี่ราชันสวรรค์ออกมาใช้ ซึ่งเป็นเศษเสี้ยวพลังของเขาในขณะที่เป็นมหาเทพตี้เทียน

ม่านพลังสีฟ้าของแผ่นป้ายดาราสวรรค์ ได้ปรากกฎขึ้นเพื่อปกป้องผู้เป็นนาย ต้านทานกระบี่มังกรสวรรค์เมฆาเอาไว้

เปรี้ยง! ตูมมม!

หากกระบี่เล่มนี้เป็นเพียงอาวุธระดับเทพ ม่านพลังนี้ก็คงจะสามารถป้องกันเอาไว้ได้อย่างแน่นอน

แต่เนื่องจากมันเป็นอาวุธระดับศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูง ทั้งยังถูกใช้ออกมาด้วยเจตน์แห่งกระบี่ ทำให้ม่านพลัง และแผ่นป้ายดาราสวรรค์ถูกทำลายพร้อมกันในพริบตาเดียว

ทันใดนั้น

ก่อนที่คมกระบี่กำลังจะมาถึงตัวจ้าวเทียน ลี่เหยาเหยาที่คอยเฝ้าดูแลเขาอยู่ตลอดเวลา ก็ได้เคลื่อนไหวไปตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ เพื่อปกป้องชายคนรัก

ฉัวะ!

คมกระบี่ได้แทงทะลุลำตัวของลี่เหยาเหยาออกมา จากนั้นมันก็ทะลวงไหล่ซ้ายของจ้าวเทียนออกไป คลาดตำแหน่งหัวใจของเขาไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

พรูดดด!

เจตจำนงของจ้าวเทียนได้กลับคืนสู่ร่าง พร้อมกับเลือดมากมายของลี่เหยาเหยาที่สาดกระจายเต็มใบหน้าของเขา

“ เธอ…ทำไมถึงทำแบบนี้ ” จ้าวเทียนถามขึ้นด้วยสีหน้าเจ็บปวด เขาใช้แรงเฮือกสุดท้ายดึงลี่เหยาเหยามากอดเอาไว้ โดยไม่สนใจอาการบาดเจ็บของตนเอง

ทางด้านลี่เหยาเหยาที่ตอนนี้สติของเธอเลือนรางเต็มที เมื่อเห็นว่าชายคนรักปลอดภัย เธอก็ยิ้มออกมาทั้งน้ำตา

เปะ!

เธอใช้มือของตัวเองสัมผัสแก้มของจ้าวเทียนอย่างอ่อนโยน แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเทา

“ ในที่สุด…ฉันก็ปกป้องนายเอาไว้ได้ ”

พูดจบลี่เหยาเหยาก็หมดสติไป มือของเธอที่กำลังจะตกลงบนพื้น ได้ถูกจ้าวเทียนคว้ามากุมเอาไว้แน่น พร้อมกับน้ำตาที่หลั่งไหลออกมาอย่างไม่อาจควบคุม

หลังจากนั้น

แวบ!

เขตอาคมก็เปล่งแสงสว่างอันเจิดจ้าออกมา เคลื่อนย้ายพวกเขา กลับไปยังเมืองหลวงแคว้นต้าฉินได้สำเร็จ