จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 489

วิชาต้องห้าม สังเวยวิญญาณผลาญชีวี เป็นไม้ตายลับของเผ่ามารสามตาซึ่งได้รับการสืบทอดต่อเนื่องมาจากยุคบรรพกาล ความสามารถของเคล็ดวิชานี้คือการเปลี่ยนพลังชีวิตทั้งหมดเป็นเชื้อเพลิง แล้วแปลงดวงวิญญาณเป็นคมหอกสังหารศัตรู

นี่ถือเป็นการโจมตีที่แลกด้วยชีวิต ซึ่งกำหนดเป้าหมายไปที่จิตวิญญาณโดยตรง หากฝ่ายตรงข้ามอยู่ในระดับเดียวกันหรือเหนือกว่าจะสร้างความเสียหายรุนแรงให้จิตวิญญาณตามความแตกต่างของทั้งสองฝ่าย

ในทางกลับกัน ถ้าฝ่ายตรงข้ามมีระดับขั้นพลังต่ำกว่า ก็จะกลายเป็นเคล็ดวิชาสังหารอันน่าสะพรึงกลัว ส่งผลให้ศัตรูถูกทำลายสิ้นทั้งชีวิตและจิตวิญญาณภายในพริบตาเดียว

ฉัวะ!

เสี้ยววินาที ที่คมหอกสีแดงทะลวงเคล็ดกายาอมตะเข้ามา จ้าวเทียนก็แทบจะสูญเสียการควบคุมประสาทสัมผัสทั้งห้าไปทันที ดวงตามองไม่เห็น หูไม่ได้ยินเสียง ทั้งการได้กลิ่นและรสสัมผัสล้วนหายไปจนหมด

‘ ช่างเป็นวิชาที่ชั่วร้ายจริงๆ ฉันไม่อาจต่อต้านได้เลยแม้แต่น้อย ’

วิ้งง!

ตอนนี้กระบี่ราชันสวรรค์ที่นอนนิ่งอยู่ในจิตวิญญาณของจ้าวเทียน ได้ปะทุพลังอันแข็งแกร่งออกมา มันเคลื่อนไหวด้วยเจตจำนงของตนเองเพื่อปกป้องผู้เป็นนาย

ครืน! แกร่ก!

น่าเสียดาย เพราะนี่คือการโจมตีแลกชีวิตของขอบเขตมารโลกาขั้นเก้าระดับสูงสุด มันมีอานุภาพรุนแรงเกินกว่าที่อาวุธระดับศักดิ์สิทธิ์จะต้านทานไหว ทำให้คมกระบี่ปรากฏรอยแตกร้าวกระจายออกไปอย่างรวดเร็ว

‘ แย่แล้ว เป็นแบบนี้กระบี่ราชันสวรรค์น่าจะทนต่อไปได้ไม่นานแน่ เห็นทีฉันคงเหลือหนทางเดียวเท่านั้น ’

‘ จงกลับมา! ’

จ้าวเทียนส่งกระแสจิตเรียกให้กระบี่คู่กายกลับมาที่เดิม จากนั้นเขาก็เคลื่อนย้ายไข่ของนางพญาแมลงมารกลืนวิญญาณไปรับการโจมตีแทน

นี่ถือเป็นการยิงปืนครั้งเดียวได้นกสองตัว เพราะนอกจากจะทำให้ตนเองรอดชีวิตแล้ว ยังถือเป็นการทำลายภัยซ่อนเร้นไปในทีเดียว

เพราะเมื่อไม่มีโฮ่วอี้อยู่ข้างๆ จ้าวเทียนก็ไม่สบายใจเท่าไหร่ที่จะเก็บตัวหายนะสุดอันตรายนี้ไว้ในร่างกาย

เปรี้ยงง! ครืนนน!

เสี้ยวพริบตา ที่คมหอกสีแดงทะลวงเข้าไปในไข่นางพญาแมลงมารกลืนวิญญาณ จ้าวเทียนก็รู้สึกสมองขาวโพลน สูญเสียความนึกคิดไปช่วงระยะเวลาหนึ่ง

ตูม!

ร่างกายของเขาเหมือนถูกทุบด้วยค้อนยักษ์จนทรุดลงไปกองบนหลังอีกาทองคำ ทั้งดวงตา จมูก หูและริมฝีปาก มีเลือดไหลออกมาเป็นสาย

‘ เกือบไปแล้ว ฉันลืมนึกไปว่าไข่แมลงนี้กำลังเชื่อมต่อกับตัวเองอยู่ ทำให้พลอยได้รับผลกระทบไปด้วย ’

เมื่อรู้สึกถึงประสาทสัมผัสทั้งห้าที่ฟื้นคืนกลับมา จ้าวเทียนก็ผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก ที่ตนเองสามารถผ่านวิกฤตการณ์อันร้ายแรงมาได้

แต่ทว่า

‘ หืม นี่มัน ’

เมื่อจ้าวเทียนลองตรวจสอบพื้นที่จิตวิญญาณของตัวเองดู เขาก็พบกับภาพเหตุการณ์อันน่าตกตะลึงที่ทำให้แทบลืมหายใจ

‘ เป็นไปไม่ได้ ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ’

สิ่งที่เขาได้เห็น ก็คือก้อนเมือกสีดำที่มีไข่แมลงฝังอยู่ด้านใน กำลังกลืนกินคมหอกสีแดงเข้าไปอย่างตะกละตะกลาม ส่งผลให้ตัวอ่อนนางพญาตื่นจากการจำศีลและกลับมามีชีวิตอีกครั้ง

ครั้งนี้ถือเป็นคราวซวยของจ้าวเทียนอย่างแท้จริง ตอนแรกที่โฮ่วอี้กล้ามอบไข่นางพญาให้เขา ก็เพราะคำนวณมาแล้วว่าพลังในปัจจุบันของเขา ยังไม่อาจดึงดูดความสนใจของตัวอ่อนนางพญาได้ เมื่อไหร่ที่ทำภารกิจสำเร็จแล้วค่อยนำมันออกมาภายหลังก็ไม่สาย

น่าเสียดาย ที่การปรากฏตัวของเทพมารต่างภพได้ทำลายแผนการทุกอย่าง นอกจากโฮว่อี้จะถูกสังหารไปก่อนแล้ว ราชันมารตรีเนตรก็ยังมาสละชีพใช้การโจมตีดวงวิญญาณใส่จ้าวเทียนอีก

นี่มันแทบไม่ต่างไปจากการ…ป้อนสารอาหารคุณภาพดีเยี่ยมให้ตัวอ่อนนางพญาเลยชัดๆ

ก๊าซซซซ!

เหมือนสัมผัสได้ว่าตัวเองถูกจับจ้องอยู่ ตัวอ่อนนางพญาจึงกรีดร้องออกมาเบาๆด้วยความหงุดหงิดที่ถูกขัดจังหวะในการกินอาหารอันโอชะ

พรวด!

จ้าวเทียนกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง พร้อมทั้งใช้มือกุมศีรษะแน่นด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าของเขาซีดขาวลงจนเห็นได้ชัด ร่างกายสั่นสะท้านอย่างรุนแรงจนแทบยืนไม่ไหว

“ ศิษย์น้อง เกิดอะไรขึ้น ”

“ เจ้าได้รับบาดเจ็บงั้นรึ รับโอสถนี่ไปสิ ”

ดูเหมือนจ้าวเทียนจะไม่หลงเหลือเวลาอีกต่อไป เขารู้สึกถึงความกระหายอันรุนแรงปะทุออกมา ราวกลับต้องการกลืนกินสิ่งมีชีวิตทั้งมวล ไม่เว้นแม้แต่เหล่าคนสำคัญที่ยืนอยู่ตรงหน้า

“ ศิษย์น้อง ข้าว่าพวกเรารีบกลับสำนักไปพบท่านอาจารย์เถอะ อาการของเจ้าดูแย่มาก ” คังหลินเดินมาสัมผัสแผ่นหลังจ้าวเทียนด้วยความเป็นห่วง

ทันใดนั้น

“ อย่ามาแตะตัวฉัน! ”

เปรี้ยงงง!

คังหลินถูกจ้าวเทียนฟาดฝ่ามือใส่ จนกระเด็นไปไกลเกือบร้อยเมตร ที่ตรงหน้าอกของเขาปรากฎเป็นรอยกงเล็บชัดเจน ทั้งยังมีโลหิตไหลซึมออกมา

!!!!

ทุกคนมองดูสถานการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความตกใจ ไม่เว้นแม้แต่จ้าวเทียนที่เป็นต้นเหตุ เขาแทบไม่เชื่อสายตาว่าตนเองเพิ่งจะทำอะไรลงไป

“ จ้าวเทียน เหตุใดจึงทำร้ายศิษย์พี่ของเจ้า ”

“ นี่เจ้า กำลังถูกมารร้ายสิงสู่งั้นรึ ”

“ ไม่ผิดแน่ ดูการเปลี่ยนแปลงของเขาสิ ไม่แน่ว่าอาจจะถูกราชันมารตนนั้นยึดครองร่างไปแล้วก็ได้ ”

ผู้อาวุโสหลายคนเริ่มมองจ้าวเทียนด้วยแววตาดุดัน พร้อมกับเรียกอาวุธคู่กายขึ้นมาถือไว้ ท่าทีของพวกเขาเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูไม่มีผิด

“ ศิษย์พี่รอง ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ” จ้าวเทียนเริ่มรู้ตัวแล้วว่าหากยังอยู่ตรงนี้ต่อไป คงเกิดเรื่องราวเข้าใจผิดใหญ่โตแน่

วูป!

เขาจึงรีบส่งตัวพวกปิงกู่เหนียงเหนียงออกมาจากคลังสมบัติ แล้วรีบเอาตนเองเข้าไปอยู่ด้านในแทน

ซึ่งก่อนที่จ้าวเทียนจะหายตัวไป ก็ได้ส่งกระแสจิตไปหาคังหลินอย่างร้อนรน

“ ศิษย์พี่รอง ตัวอ่อนนางพญาแมลงมารกลืนวิญญาณอยู่ในร่างฉัน มีเพียงผู้อาวุโสอ๋าวเฟิงเท่านั้นที่ช่วยได้ ”