จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 55

แปดโมงเช้าหลังจากที่เสร็จสิ้นการฝึกฝนตอนเช้า จ้าวเทียนก็นั่งรอสาวๆแต่งตัวอยู่ตรงห้องรับแขก

เมื่อคืนพวกเขาสนุกกันจนถึงห้าทุ่ม จึงแยกย้ายกันกลับ ตอนนี้ตระกูลลี่กับตระกูลกงได้สนิทสนมกันจนแทบจะแยกไม่ออกแล้ว

อาจเป็นเพราะทำธุรกิจในวงการสมุนไพรเหมือนกัน และต่างก็เป็นตระกูลในยุทธภพ ทำให้ผสมกลมกลืนกันได้อย่างรวดเร็ว

สำหรับตัวเขากับน้องสาวนั้น ความรู้สึกที่ได้สนุกสนานพร้อมกันแบบตระกูลใหญ่ เป็นสิ่งที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน

เพราะตั้งแต่เกิดมาพ่อของเขาก็ออกจากตระกูลมาแล้ว ไม่ว่าจะงานเทศกาลอื่นๆ หรืองานตรุษจีนพวกเขาก็ฉลองกันเองภายในครอบครัวแค่สี่คน ไม่เคยมีบรรยากาศสนุกสนานแบบเมื่อคืน

ในระหว่างที่จ้าวเทียนกำลังคิดอะไรเพลินๆ

ก๊อกๆ

!!

จ้าวเทียนมีสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย วันนี้พวกเขานัดเจอกันที่ทะเลสาบมรกต ไม่น่าจะมีใครมาหาเขาที่อพาร์ทเม้นท์

แกร๊ก แอ้ด!

“ หวังซินหยาง…นายมาได้ยังไงเหรอ ” จ้าวเทียนถามขึ้นด้วยความแปลกใจ

“ ปู่อยากให้ผมออกไปพร้อมกับพวกพี่…วันนี้พี่จะไปติดต่อซื้อเกาะส่วนตัวใช่ไหม ผมมีความรู้ด้านสถาปัตยกรรมอยู่บ้างคงจะพอช่วยได้ ” หวังซินหยางตอบ

“ งั้นนายก็ไปกับฉันเลย…หลังจากเสร็จธุระที่ทะเลสาบมรกต ฉันจะพานายไปดูบริษัทด้วยกัน ” จ้าวเทียนบอกด้วยสีหน้าสบายๆ

ดวงตาเขาเปล่งแสงสีทองออกมาเล็กน้อย ภายในดวงจิตของหวังซินหยางนั้น มีวิญญาณอีกดวงถูกผูกติดเอาไว้อยู่

เมื่อคืนเทพธิดาตัวจิ๋วได้ออกมาเตือนเขาแล้ว วิญญาณดวงนี้มีอิทธิฤทธิ์เทียบเท่าขอบเขตปรมาจารย์เลยทีเดียว แต่จะต่อสู้ด้วยยากมาก เพราะการโจมตีทางกายภาพจะไม่สามารถทำอะไรพวกวิญญาณได้

‘ เหมือนจะไม่ได้ประสงค์ร้ายนะ…แต่ถ้าปล่อยไว้นานเกินไปก็คงจะไม่ดี มันจะส่งผลกระทบต่อตัวหวังซินหยางเองได้ ’

ตอนนี้เขาก็คงต้องเฝ้าดูไปก่อน หรือไม่ก็ต้องหาโอกาสไปพูดคุยกับผู้เฒ่าหวังเจี้ยนหลินเรื่องที่ว่าจะจัดการกับวิญญาณดวงนี้อย่างไร

เวลาผ่านไปซักพัก

เมื่อสามสาวแต่งตัวกันเสร็จก็ออกมาด้านนอก แม้จะแปลกใจอยู่บ้างที่เห็นหวังซินหยาน แต่ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร เพราะเมื่อวานได้พูดคุยกันไปบ้างแล้ว

จ้าวหยูเหมยดูเหมือนจะสนใจวิถีชีวิตที่อเมริกามาก เพราะเธอได้ตั้งคำถามกับหวังซินหยานตลอดการเดินทาง โดยมีโม่ปิงหยูร่วมผสมโรงบ้างเป็นระยะ

“ พี่ซินหยาง อยู่ที่อเมริกาคนเดียวมาตลอดเลยเหรอ ” จ้าวหยูเหมยถามขึ้นอย่างสงสัย

“ ไม่ใช่…ตอนเด็กๆพี่อยู่กับพ่อแม่ แต่พวกท่านก็เสียไปตอนพี่อายุ 10 ขวบ ” หวังซินหยางตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย สำหรับเหตุการณ์ที่ผ่านมาตัวเขาทำใจได้นานแล้ว แต่ก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง

‘ วันนี้แปลกมาก…ทำไมฉันถึงตอบคำถามมาตลอดทางเลยล่ะ ปกติฉันควรจะรำคาญแล้วก็นิ่งเงียบสิ ’

ตัวของหวังซินหยางนั้นไม่ได้รู้เลยว่า เหตุผลที่เขาหลุดพูดเรื่องราวส่วนตัวออกไปเยอะขนาดนี้ เป็นเพราะเด็กสาวที่นั่งอยู่ด้านหลัง โม่ปิงหยู

คนที่อยู่รอบๆตัวเธอจะมีจิตใจที่สงบเป็นสมาธิ รู้สึกปลอดโปร่งสบายใจ ทำให้หวังซินหยางที่เงียบขรึมไม่ค่อยพูด สามารถพูดคุยกับพวกจ้าวหยูเหมยได้แบบเป็นธรรมชาติ

ณ ทะเลสาบมรกต เมืองเทียนจิน

เมื่อรถของจ้าวเทียนขับเข้ามาจอดก็พบว่า คนอื่นๆได้มาถึงกันแล้ว โดยธุระในวันนี้มีแต่คนหนุ่มสาวที่ออกมาจัดการกันเอง

“ ว้าว…มันช่างสวยงามจริงๆ ” จ้าวหยูเหมยร้องขึ้นด้วยความประทับใจ

“ หนูชอบบรรยากาศที่นี่มากเลย…เราจะได้อาศัยอยู่ที่นี่ใช่ไหมคะ” โม่ปิงหยูพูดขึ้นด้วยความตื่นเต้น เธอวิ่งตามจ้าวหยูเหมยไปอย่างร่าเริง

ทุกคนมองท่าทางมีความสุขของเด็กสาวทั้งสองด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้จ้าวเทียนกำลังมองหาคนที่เขานัดเอาไว้อยู่

“ สวัสดีครับ…คุณคือคนที่จะมาซื้อหมู่เกาะทะเลสาบมรกตใช่ไหมครับ ” ชายร่างอ้วนเดินเข้ามาทักจ้าวเทียน

“ ใช่แล้วครับ…คุณคือผู้จัดการไป๋ใช่ไหม ไม่ทราบว่าผมต้องเซ็นต์เอกสารอะไรบ้าง เรื่องเงินผมเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว ” จ้าวเทียนถามด้วยความรอบคอบ

“ คือ…ก่อนหน้านี้ ทางเจ้าของหมู่เกาะทะเลสาบมรกตเขาติดต่อมาว่าต้องการพบหน้าคนซื้อก่อนถึงจะตัดสินใจซื้อขายนะครับ ” ผู้จัดการไป๋พูดออกมาด้วยความลำบากใจ

เมื่อสามวันก่อนเขาได้โทรคุยกับจ้าวเทียนเรียบร้อยแล้ว เมื่อคนซื้อจ่ายเงินครบก็สามารถโอนกรรมสิทธิ์เกาะทั้งหมดให้ได้เลย

แต่เมื่อวาน อยู่ดีๆเจ้าของก็โทรมาขอเปลี่ยนแปลงเงื่อนไขการซื้อขาย เป็นขอนัดเจอกับคนซื้อก่อนจึงจะตัดสินใจขาย

“ งั้นคุณพาผมไปพบเจ้าของหมู่เกาะทะเลสาบมรกตหน่อยได้ไหม ” จ้าวเทียนพูดอย่างจริงจัง เขาพอจะคาดเดาตัวตนอีกฝ่ายออก นั่นก็คือตระกูลหลิน

“ ตกลงครับ…แต่คงต้องให้คุณเข้าพบได้แค่คนเดียวนะครับ ” ผู้จัดการไป๋พูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง

เมื่อจ้าวเทียนได้ยินดังนั้น เขาก็เดินไปบอกคนอื่นให้เดินสำรวจรอบๆไปก่อน ระหว่างรอเขากลับมา

ผู้จัดการไป๋ได้พาจ้าวเทียนขึ้นเรือสปีดโบ๊ท เดินทางไปยังเกาะที่ใหญ่ที่สุดในหมู่เกาะทั้งหมด

เมื่อเรือสปีดโบ๊ทเข้าใกล้ตัวเกาะ ก็จะมองเห็นคฤหาสน์จีนโบราณอายุหลายร้อยปี ถูกสร้างไว้อย่างโดดเด่น ตรงใจกลางของเกาะ

ภายในคฤหาสน์จีนโบราณ

ผู้จัดการไป๋ได้พาจ้าวเทียน เดินเขามายังตัวตึกด้านใน ตลอดเส้นทางที่เดินผ่านมา มีการวางกองกำลังคุ้มกันไว้อย่างแน่นหนา

หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเหมือนกับอ่านความคิดของจ้าวเทียนออก เธอจึงได้อธิบายขึ้น

“ เธออย่าลืมสิ…อาจารย์ได้บรรลุเต๋าแห่งการทำนายแล้ว ตั้งแต่ที่แหวนวงนั้นพาเธอย้อนเวลากลับมา ตัวฉันเองก็รับรู้ถึงภาพเหตุการณ์ทุกอย่างที่จะเกิดในอนาคตได้ทันที ”

“ แต่อนาคตพวกนั้นก็คงเปลี่ยนไปหมดแล้ว…สาเหตุเพราะตัวเธอได้เปลี่ยนมันเอง หลังจากนี้แดนสวรรค์คงไม่มีมหาเทพตี้เทียนอีกแล้วใช่ไหม เพราะเธอคงไม่ผนึกความทรงจำของตัวเองแล้ว ”

“ งั้นแล้วตอนนี้ตัวผมยังถือเป็นศิษย์ของอาจารย์… ” จ้าวเทียนถามขึ้นด้วยความกังวลเพราะในชีวิตนี้เขายังไม่เคยคารวะอาจารย์เลย

“ แล้วเธอยินดีที่จะเป็นศิษย์ของฉัน หลินซินเยว่ ไหม ” เธอถามด้วยรอยยิ้ม

จ้าวเทียนเมื่อได้ยินดังนั้นก็ดีใจมาก เขารีบคุกเข่าลงคารวะอาจารย์ทันที สำหรับในแดนสวรรค์นั้นพิธีการรับศิษย์เป็นเรื่องที่จริงจังมาก

แม้ในอดีตจ้าวเทียนกับหลินซินเยว่จะเป็นศิษย์อาจารย์กัน แต่ความสัมพันธ์นั้นได้ถูกการย้อนเวลาของจ้าวเทียนทำลายไปแล้ว ดังนั้นทั้งสองคนไม่มีสิ่งใดเกี่ยวข้องกันอีก

“ อาจารย์ครับ…โปรดรับการคารวะจากศิษย์ด้วย ” จ้าวเทียนคุกเข่าคารวะด้วยความนอบน้อม นี่เป็นการเริ่มต้นความเป็นศิษย์อาจารย์ใหม่อีกครั้ง

“ ดีมาก…สำหรับของขวัญรับศิษย์ อาจารย์ได้เตรียมไว้แล้ว ” หลินซินเยว่แบมือออกมา

วูป!

!!

แหวนสีทองที่ดูคุ้นเคย

“ นี่มันหรือว่า… ” จ้าวเทียนพูดขึ้นด้วยความตกใจ หรืออาจารย์จะให้เขาย้อนเวลาได้อีกครั้ง มันจะโกงเกินไปไหม

“ มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิด…ส่วนใหญ่แหวนที่อาจารย์สร้างขึ้นจะเป็นรูปทรงแบบนี้ทั้งหมดแหละ ที่มอบให้เธอคือแหวนมิติระดับสูงต่างหาก ”

“ ภายในแหวนมิติ…จะมีของประจำตัวสำหรับศิษย์หลักสำนักดาราสวรรค์อยู่ ฉันคิดว่าเธอก็คงจะคุ้นเคยกับพวกมันดีใช่ไหม ” หลินซินเยว่พูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

เมื่อจ้าวเทียนได้ทำสัญญากับแหวนมิติเรียบร้อยแล้ว เขาก็ได้นำของที่อยู่ด้านในออกมาทันที

ชุดเครื่องแบบของศิษย์หลัก ( เครื่องป้องกันเวทระดับ9 )

ศิลาดาราสวรรค์ ( สามารถสร้างเป็นอาวุธเวทระดับ9ชนิดใดก็ได้ )

ป้ายดาราสวรรค์ ( ป้องกันการโจมตีที่ต่ำกว่าเทพโลกาได้10ครั้ง)

หินวิญญาณระดับเทพ 10ก้อน

จ้าวเทียนมองสิ่งที่ได้รับมาด้วยรอยยิ้มมีความสุข แม้ของพวกนี้จะอยู่ในระดับกลางๆในแดนสวรรค์

แต่สำหรับในโลกมนุษย์นั้น…

“ ฉันคิดว่า…สัปดาห์หน้าคงได้เวลาจบเรื่องกับตระกูลจ้าวซักที ”