จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 70

ถ้ำผนึกมารชั้นเจ็ด

หลินซิงเสวียนอุ้มตุ๊กตาหมียืนมองบรรยากาศด้านในด้วยความสับสน ที่แห่งนี้ควรจะเป็นที่ผนึกปีศาจร้ายกาจเอาไว้

แต่ภาพตรงหน้าเธอคือบ้านสองหลัง ที่ตั้งอยู่บนสวนดอกไม้สวยงาม ตรงลานหน้าบ้านมีหญิงสาวที่งดงามมากสองคนกำลังนั่งเล่นหมากล้อมกันอยู่

“ เอ่อคือ…เรามาผิดที่รึเปล่าคะ” เธอถามตุ๊กตาหมีในมือด้วยความสับสน

“ ….. ”

ตอนนี้หลินซูซินเองก็รู้สึกพูดไม่ออก ทำไมอาคมผนึกของเธอถึงได้กลายเป็นเหมือนบ้านพักตากอากาศของอีกฝ่ายไปได้

“ ชั้นนี้ฉันผนึกปีศาจจิ้งจอกเก้าหางกับนางพญางูขาวเอาไว้ ”

“ คุณหมายถึงผู้หญิงสองคนตรงนั้นใช่ไหม ” หลินซิงเสวียนชี้ไปที่ผู้หญิงสองคนตรงหน้า ที่ไม่ว่าจะดูยังไงก็ไม่เหมือนโดนผนึกแม้แต่น้อย

“ ไป๋ซู่เจิน…นี่มันเกิดอะไรขึ้น ”

หลินซูซินหันไปถามหญิงสาวชุดขาว เธอมีผิวขาวราวกับหิมะตัดกับผมยาวสีดำ ดวงของตาเธอสดใสเป็นประกาย เมื่อรวมกับใบหน้าดูอ่อนโยน ทำให้เหมือนกับเป็นเซียนสาวมากกว่าปีศาจ

สำหรับปีศาจงูขาว เธอไม่ได้ใช้วิธีท้าสู้หรือวางแผนล่อลวง เพราะได้รู้ถึงตำนานอันแสนเศร้าของนางพญางูขาวตนนี้ ทำให้เธอรู้สึกเห็นใจอีกฝ่าย

เรื่องราวมันเริ่มจากงูขาวเคยถูกชายหนุ่มคนหนึ่งช่วยชีวิตเอาไว้ หลังจากบำเพ็ญตบะครบหนึ่งพันปี ก็ได้ออกตามหาชายหนุ่มคนนั้นเพื่อทดแทนบุญคุณ

ส่วนชายหนุ่มหลังจากที่กลับชาติมาเกิดใหม่ ก็เกิดพบรักกับงูขาวในร่างมนุษย์เข้า ทั้งคู่ได้อยู่กินเป็นสามีภรรยา แต่ด้วยเป็นการผิดกฎสวรรค์ สุดท้ายจึงถูกแยกออกจากกันตลอดกาล

ไป๋ซู่เจินถูกหลวงจีนฝาไห่ผนึกไว้ใต้เจดีย์เหลยเฟิง ส่วนคนรักของนางก็บวชเป็นพระตลอดชีวิตเพื่อช่วยชดใช้กรรมให้ภรรยา นี่ถือเป็นโศกนาฏกรรมความรักที่แสนเศร้าบทหนึ่ง

เมื่อสองร้อยปีก่อนเจดีย์เหลยเฟิงได้ถูกทำลาย ทำให้พวกปีศาจตนอื่นที่ถูกผนึกอยู่ด้านในหลุดออกมาสร้างความเดือดร้อนให้ผู้คนที่อยู่ด้านนอก มีเพียงแค่ไป๋ซู่เจินเท่านั้นที่เลือกช่วยมนุษย์

หลังจากหลินซูซินได้จัดการปีศาจที่ชั่วร้ายหมดแล้ว จึงได้ขอให้ไป๋ซู่เจินมาช่วยเธอดูแลถ้ำผนึกมารแห่งนี้ พลังฝีมือของไป๋ซู่เจินในเวลานั้นสูงกว่าเธอครึ่งขั้น แต่อีกฝ่ายก็ยอมรับแต่โดยดี

เพราะในสมัยนั้นนอกจากหลินซูซินแล้ว ยังมีเซียนที่เก่งกาจอีกหลายคนที่ออกกำจัดปีศาจเหมือนกัน หากไป๋ซู่เจินยังใช้ชีวิตอยู่ด้านนอก ก็คงต้องต่อสู้อย่างไม่จบสิ้น

“ เราไม่ได้เจอกันหลายปีแล้วนะ…หลินซูซิน ” ไป๋ซู่เจินพูดทักทายด้วยรอยยิ้ม เธอรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นบนถ้ำผนึกมารชั้นหกดี จึงไม่แปลกใจกับร่างใหม่ของอีกฝ่ายนัก

“ ถ้านับจากครั้งสุดท้ายที่ฉันมาเยี่ยมเธอ ก็คงซักห้าสิบปีก่อนได้แล้วล่ะ ”

“ แต่ตอนนั้นสภาพที่ฉันเห็นมันไม่ใช่แบบนี้ ”

คิกคิก

“ ฉันชอบเธอในร่างนี้ มากกว่าสมัยก่อนเยอะเลย ” ซูต๋าจี่หัวเราะด้วยความขบขัน ด้วยใบหน้าที่งดงามหยาดเยิ้มและทรวดทรงที่ยั่วยวนกวนราคะ

เพียงแค่เธอยืนอยู่เฉยๆ ก็แทบจะทำให้เพศตรงข้ามที่ได้เห็นต้องตกอยู่ในมนต์เสน่ห์อย่างถอนตัวไม่ขึ้น

ซูต๋าจี่นั้นสืบเชื้อสายมาจากปีศาจจิ้งจอกเก้าหางในตำนานสมัยราชวงศ์ชาง ชื่อของเธอตั้งขึ้นตามบรรพบุรุษ

ในตอนที่หลินซูซินไปพบเธอนั้น เป็นช่วงที่เธอปลอมตัวเป็นนางสนมเข้าวังของฮ่องเต้ในสมัยราชวงศ์ชิง แต่ตัวเธอนั้นมีนิสัยแตกต่างจากบรรพบุรุษตรงที่ไม่ได้ทำร้ายมนุษย์

ทำให้หลินซูซินในตอนนั้นไม่รู้จะจัดการอย่างไรกับเธอดี จะปล่อยไปก็เกรงว่าจะไปก่อความวุ่นวายขึ้น จะฆ่าทิ้งก็ไม่มีความผิดสมควรตาย สุดท้ายเลยจับเธอมาขังเอาไว้โดยให้ไป่ซู่เจินดูแล

สำหรับความแข็งแกร่งของซูต๋าจี่นั้นอยู่ในระดับเดียวกับปีศาจในชั้นที่หก แต่เพราะจุดเด่นของเธออยู่ที่ภาพลวงตาทำให้ร้ายกาจกว่าปีศาจที่อยู่ในระดับเดียวกัน

“ ….. ”

“ ซิงเสวียน…โยนฉันเข้าไป! ”

“ เดี๋ยวก่อน!...ทำไมเธอถึงไม่มีอารมณ์ขันเลยนะ ” ซูต๋าจี่รีบร้องห้ามออกมา มนต์เสน่ห์ของเธอใช้กับอีกฝ่ายไม่ได้ผลจะสู้ก็คงสู้ไม่ไหว

เธอยังไม่อยากเป็นอาหารของอีกฝ่ายหรอกนะ…

วูป!

เพียงแค่ซูต๋าจี่โบกแขนเสื้อเบาๆ สภาพห้องก็กลับมาเป็นเขตแดนผนึกเหมือนเดิม สิ่งที่พวกหลินซูซินเห็นนั้นเป็นเพียงภาพลวงตาทั้งสิ้น

!!

“ นี่มัน…ภาพลวงตาของเธอถึงขั้นเปลี่ยนวัตถุได้แล้วเหรอ ”

หลินซูซินรู้สึกตกใจกับความก้าวหน้าของอีกฝ่ายเป็นอย่างมาก แม้แต่ตัวเธอเองยังแยกแยะความแตกต่างระหว่างของจริงกับภาพลวงตาไม่ได้เลย

“ ตอนนี้ฉันหันมาบำเพ็ญตบะแบบเซียนตามพี่ซู่เจินแล้ว…เคล็ดวิชาของฉันย่อมแข็งแกร่งขึ้นเป็นธรรมดา ” ซูต๋าจี่พูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

ตลอดสองร้อยปีที่ผ่านมาเธอให้ไป๋ซู่เจินสอนการบำเพ็ญตบะแบบเซียน ทำให้ตอนนี้พลังฝีมือของเธอก้าวหน้ากว่าแต่ก่อนมาก

“ ที่เธอมาในวันนี้…เพราะต้องการจะกลืนกินดวงวิญญาณพวกฉันเหรอ ” ไป๋ซู่เจินถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

แม้ความสัมพันธ์ของเธอกับหลินซูซินจะไม่ได้ถึงขั้นเป็นสหายกัน แต่ก็ถือว่ารู้จักกันมานาน เธอก็ไม่อยากจะสู้กับอีกฝ่ายเลย

ซูต๋าจี่ที่ได้ยินสิ่งที่ไป๋ซู่เจินถามก็เงียบไปทันที นี่ก็เป็นสิ่งที่เธอกังวลอยู่เหมือนกัน แม้ภายนอกเธอจะไม่ได้แสดงออก แต่ก็เตรียมการรับมือไว้แล้ว

“ ไม่ใช่หรอก…พวกเธอแตกต่างจากปีศาจเลวๆพวกนั้น ”

“ ฉันแค่ต้องการให้พวกเธอสร้างพันธสัญญานายบ่าวกับเด็กสาวคนนี้ แล้วฉันจะปล่อยพวกเธอออกมา”

“ ตอนนี้ในโลกภายนอกนั้น ไม่มีคนมาตามล่าพวกเธอเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ”

“ ฉันจะไม่บังคับให้พวกเธอทำอะไรที่ฝืนใจหรอก…แค่ขอให้ช่วยคุ้มครองเด็กสาวคนนี้เท่านั้น ”

พวกไป๋ซู่เจินเมื่อได้ยินแบบนั้นก็หันมามองหน้ากันเองด้วยความสับสน แต่สิ่งที่หลินซูซินเสนอมาก็น่าสนใจเหมือนกัน

ตอนนี้กลุ่มของหลินซูซินได้มีสมาชิกใหม่เพิ่มขึ้นมาสองตน คือไป๋ซู่เจินนางพญางูขาวกับซูต๋าจี่ปีศาจจิ้งจอกเก้าหาง

“ อืม…อากาศข้างนอกนี่ช่างสดชื่นจริงๆ ฉันไม่ได้สัมผัสมันมานานมากแล้ว ” ซูต๋าจี่พูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

เธอบิดร่างกายด้วยความเกียจคร้าน แต่ท่วงท่าของเธอกลับดูยั่วยวนเป็นอย่างมาก แม้แต่เด็กสาวอย่างหลินซิงเสวียนยังอดใจเต้นไม่ได้

“ เธอต้องควบคุมมนต์เสน่ห์ของตัวเองหน่อย…ไม่งั้นมันจะสร้างปัญหาให้พวกเรา ”

“ ชิ…ฉันรู้แล้วน่า ” ซูต๋าจี่ตอบด้วยท่าทีเซ็งๆ

!!

“ แย่แล้ว…หลบไป! ” ไป๋ซู่เจินที่นิ่งเงียบมาตลอด มีสีหน้าเปลี่ยนไปทันทีเมื่อสัมผัสได้ถึงอันตราย

ควับๆ

ผ้าแพรสีขาวของไป๋ซูเจินได้พันรอบตัวของซู่ต๋าจี่กับหลินซิงเสวียน แล้วดึงพวกเธอหลบออกไปเกือบ 100 เมตร

เพล้ง!

เสียงเหมือนกระจกแตกดังขึ้น เขตอาคมปกปิดของหลินซูซินถูกทำลายในพริบตาเดียว

ตูม!

เกิดหลุมลึกกว้างหลายสิบเมตรขึ้นตรงจุดที่พวกเธอเคยยืนอยู่

ดาบขนาดใหญ่เล่มหนึ่งปักอยู่ตรงก้นหลุม มันเป็นดาบที่ไม่เหมือนกับที่มนุษย์ใช้ เพราะแค่ใบดาบก็มีความกว้างเกือบครึ่งเมตรแล้ว

ยังไม่รวมกับความยาวที่ยาวเกือบสามเมตร ทำให้มันเหมาะที่จะเป็นอาวุธของยักษ์ที่สูงเกิน 4-5 เมตรมากกว่า

วิ้งงๆๆ

ร่างของบุรุษวัยกลางคน ในชุดจีนโบราณสีดำกำลังลอยอยู่เหนือจุดที่ดาบปักอยู่ แววตาเฉียบคมของเขามองมาทางพวกเธออย่างไม่เป็นมิตร

เมื่อมองไปที่เปลวเพลิงสีทองที่ลุกโชนอยู่ในดวงตาของชายคนนั้น ซูต๋าจี่ก็เริ่มรู้สึกกังวลเพราะเคล็ดวิชานั้นเป็นคู่ปรับกับพลังของเธอโดยตรง

“ เนตรคุนหลุน…ทั้งยังเป็นขั้นสูงสุด ”

มนต์เสน่ห์กับวิชามารยาของเธอใช้กับอีกฝ่ายไม่ได้ผล มีทางเดียวคือต้องสู้กันตรงๆเท่านั้น แต่เมื่อเห็นดาบใหญ่เล่มนั้นเธอก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ

อีกฝ่ายเป็นเซียนขั้นสูงสุดทั้งยังเชี่ยวชาญการต่อสู้…

‘ คงต้องฝากความหวังไว้ที่พี่ซู่เจินกับยัยตุ๊กตาหมีแล้ว ’