ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 55

เฟิงฉิ้นหว่านมองไปที่หลี่หยวน: "พรุ่งนี้ก่อนที่หอหญิงงามเมืองจะเริ่มต้อนรับแขก สัญญานี้จะต้องมีการลงนามเรียบร้อย ไม่ทราบว่าเงินของใต้เท้าถึงทันไหม？"

เพื่อให้ได้เงินโดยเร็วที่สุด

“คืนนี้ข้าจะขอให้คนเตรียมการเอาไว้ อาจจะประมาณนั้น พรุ่งนี้เจ้านำสัญญามาก็พอ เพียงแต่ว่าศาลมีคำสั่งชัดเจนว่าไม่อนุญาตให้เจ้าหน้าที่ของศาลทำธุรกิจ และได้กำไรจากราษฎร เป็นไปไม่ได้ ที่ข้าจะลงนามในสัญญานี้เป็นการส่วนตัว"

“ใต้เท้าพูดแบบนี้ แน่นอนว่าฉิ้นหว่านเข้าใจ ตามกฎของการค้า ชื่อของสัญญาควรถูกกำหนดโดยใต้เท้า นอกจากนี้ เพื่อจัดการกับพ่อค้าเหล่านั้น ใต้เท้าเพียงแค่ให้ตราสัญลักษณ์แก่ข้อเท่านั้น"

หลี่หยวนคิดอยู่ครู่หนึ่ง และถอดหยกแขวนออกจากเอวของเขา: "หยกแขวนนี้ข้าสวมมันมาสองสามวันแล้ว เมื่อเข้าและออกจากหอหญิงงามเมืองก็ไม่เคยห่างตัว ผู้คนมากมายเห็น ให้เป็นตราสัญลักษณ์เป็นไงล่ะ?”

“ไม่มีปัญหา ขอบคุณใต้เท้าหลี่” ใบหน้าของเฟิงฉิ้นหว่านเต็มไปด้วยความขอบคุณ

“ดี งั้นเจ้ารู้ว่าพรุ่งนี้เช้าก็ไปใช่ไหม”

เฟิงฉิ้นหว่านพยักหน้าแทนคำตอบ แต่จิตใจยังคงสั่นไหว:

หลี่หยวนตกลงอย่างรวดเร็ว แต่ก็เป็นเงินหนึ่งแสนตำลึง คืนเดียวก็เพียงพอแล้วสำหรับเขาที่จะพลิกผัน เมื่อเขาสงสัยเพียงเล็กน้อย คืนนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะเปลี่ยนการตัดสินใจของเขา

ดังนั้นนางจึงต้องการให้หลี่หยวนยุ่งขึ้นมา ดังนั้นจึงไม่คิดเกี่ยวกับเงินหนึ่งแสนตำลึง

“ใต้เท้า ฉิ้นหว่านมีคำขอที่ไร้ความปรานี”

"เจ้าพูด"

“คืนนี้ข้าต้องการไปเยี่ยมเกาหนานในคุก”

“คืนนี้ก็จะเคลื่อนไหว?”

เฟิงฉิ้นหว่านพยักหน้าอย่างหนักแน่น: "ค่ะ ข้าเตรียมยาพิษไว้แล้ว และพกติดตัวตลอด ข้าแทบรอไม่ไหวที่จะฆ่าตระกูลเกา และหมดความอดทนมานานแล้ว เพียงแค่วางยาลงบนตัวคนของตระกูลเกา บนร่างกาย หัวใจที่แน่นก็คลายลงบาง”

"คืนนี้..." หลี่หยวนคิดอย่างรอบคอบ "ดีเหมือนกัน ข้าจะให้โอกาสเจ้า แต่ประตูห้องขังต้องล็อกไว้อย่างแน่นหนา ตระกูลเกาก็ระวังตัวเจ้าไว้เหมือนกัน เจ้าจะวางยาใส่พวกเขาได้หรือ?”

“ใต้เท้าโปรดวางใจ ข้าจะไม่มีวันเสียโอกาสที่ท่านสร้างให้อย่างแน่นอน”

"ดี"

“ตอนนี้ยังเช้าอยู่ เจ้ากลับไปก่อน รอให้ฟ้ามืดแล้ว ข้าจะพาเจ้าไป”

"ขอบคุณใต้เท้า"

“อืม งั้นกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ ดูสีหน้าเจ้าแล้วไม่ค่อยดีนัก จากนี้ไปมีสิ่งที่ต้องทำอีกเยอะ”

“ฉิ้นหว่านจะไม่ทำตามความคาดหวังของใต้เท้าอย่างแน่นอน”

หลี่หยวนพยักหน้าด้วยความพอใจ เฟิงฉิ้นหว่านลงมือสังหารโดยการวางยา ซึ่งทำให้เขาโล่งใจมากขึ้น มันเป็นเรื่องใหญ่ ที่จับไว้ในมือก็เพียงพอที่จะให้เฟิงฉิ้นหว่านปล่อยให้เขาไป

เฟิงฉิ้นหว่านถอนตัวออกมา ขึ้นไปบนรถม้าโดยก้มหน้าลง และเดินไปที่บ้านของตระกูลเฟิงอย่างรวดเร็ว

กลับมาที่บ้าน เฟิงฉิ้นหว่านหยิบจดหมายที่เขาเขียนไว้ออกมาแล้วสะบัดปลายนิ้วเบาๆ จากนั้นเรียกแม่นมโจวและขอให้เธอส่งจดหมายไปที่ตำหนักที่ฟู่ลั่วเฉินอยู่

ในตำหนัก จ้าวยี่เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว: "ข้าน้อยเคยพบท่านชายแล้ว ไม่ทราบว่าท่านชายกำลังรีบเรียกข้าน้อยมา แต่ว่ามีเรื่องด่วนอะไรหรือขอรับ?"

“เกาหนานพูดรึยัง？”

“ยังขอรับ” เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของจ้าวยี่เปลี่ยนไป “ไม่ว่าข้าน้อยจะทรมานหรือบังคับอย่างไร เกาหนานก็ไม่ยอมพูดออกมา แต่ให้ตายยังไงก็จะพบหลี่หยวน และเมื่อเขาเห็นหลี่หยวน ขาก็นิ่งเงียบราวกับปากน้ำเต้าที่ถูกตัด”

เขาก็ไม่สามารถเดาได้ว่าทั้งสองคนวางแผนไว้อย่างไร

“เป็นเวลานานแล้วที่หลี่หยวนมาที่หลินผิง เจ้าแน่ใจหรือว่าเจ้าจะทำให้เกาหนานยอมเปิดปากกี่วันนี้ได้？” สายตาของฟู่ลั่วเฉินเย็นชา

“ข้าน้อยไร้ความสามารถ โปรดท่านชายลงโทษด้วย”

จ้าวยี่แสดงความกังวล

การแสดงออกของฟู่ลั่วเฉินเปลี่ยนไปเล็กน้อย: "เฟิงฉิ้นหว่านคงจะไม่"

“ทำไมท่านชายถึงมั่นใจ？” จ้าวยี่ไม่เข้าใจ

"ข้ามีวิธีของข้า"

เมื่อได้ยินฟู่ลั่วเฉินพูดเช่นนี้ จ้าวยี่ก็ไม่ถามไถ่ลึกลงไปอีก: "ยังไงก็อยากให้ท่านชายระมัดระวังมากขึ้นด้วย ถึงยังไงรู้หน้าไม่รู้ใจ"

“เข้าใจแล้ว คืนนี้ให้ความร่วมมืออย่างระมัดระวัง”

“ขอรับ ข้าน้อยขอตัวกลับไปจัดการก่อน”

จ้าวยี่หันหลังและเดินออกไปอย่างรวดเร็ว แต่ดวงตาของฟู่ลั่วเฉินอยู่ที่จดหมายบนโต๊ะ

หยุนซวนดูลังเลที่อยู่ด้านข้าง อ้าปากหลายครั้งก่อนจะหยุด

“เจ้าต้องการจะพูดอะไร?” ฟู่ลั่วเฉินเงยหน้าขึ้น

“ท่านชาย ท่านเชื่อที่ใต้เท้าจ้าวพูดเมื่อครู่นี้หรือไม่？”

ฟู่ลั่วเฉินถามกลับ "เจ้าเคยสงสัยเฟิงฉิ้นหว่านหรือไม่？"

“ข้าน้อยสงสัย เมื่อก่อนตรวจสอบเฟิงฉิ้นหว่าน รู้แค่ว่านางเป็นคุณหนูถูกเลี้ยงดูมาอย่างตามใจ และไม่เคยคิดเลยว่านางจะมีอารมณ์เช่นนี้ นอกจากนี้ ในหอหญิงงามเมือง คนใช้และท่านชายต่างได้ยินกับหู เธอดีกับทางหลี่หยวน... "

การแสดงออกของหยุนซวนค่อยๆแข็งขึ้นและเขาก็เอ่ยคำถามในใจ:

“เมื่อคิดอย่างนั้น แม่นางเฟิงคนนั้นช่างน่าสงสัยจริงๆ？”