ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 7

ในห้องลับด้านข้าง มีฟู่ลั่วเฉินที่อยู่ในชุดขาวนั่งด้วยดวงตาเปล่งประกายความหมองหม่น เฮ้อ นี่เป็นพรหมลิขิตจริงๆ เขายังวางแผนอยู่เลยว่าจะสืบข่าวผู้หญิงคนนี้อย่างไรดี ทว่าตอนนี้นางกลับมาอยู่ตรงหน้าเขาเสียเอง

“นับว่าเป็นแม่นางน้อยที่หลักแหลมนัก!”

แถมยังลงมืออย่างโหดเหี้ยมเสียด้วย

องครักษหยุนซวนเอ่ยปาก “ท่านชาย นางคือแม่นางน้อยคนนั้น แล้วท่านจะยังรออะไรอยู่อีก”

หยุนซวนพยายามเน้นย้ำคำว่าน้อย เพราะดูจากท่าทางของนางแล้วน่าจะอายุราวสิบสี่ สิบห้าปี วันนี้ก็ถูกทำร้ายอย่างน่าสงสารมากพอแล้ว ท่านชายอย่าทำร้ายนางอีกเลย

ฟู่ลั่วเฉินแอบมองผ่านรอยแยกที่ตั้งใจทำเอาไว้ จึงเห็นว่าเฟิงฉิ้นหว่านยังคงอยู่ในท่าทางทำความเคารพอยู่

ร่างของนางบอกบาง ชุดกระโปรงสีขาวของนางมีรอยเลือด ดูท่าทางบอบบางไร้ที่พึ่งเห็นแล้วน่าสงสารจับใจ

คิ้วของฟู่ลั่วเฉินกระตุก แน่นอนว่านางบอบบางมาก โดยเฉพาะช่วงเอวของนาง ที่เขาเคยใช้มือสองข้างของเขาประสานเข้าด้วยกันได้มาแล้ว

นายอำเภอจ้าวยี่จ้องไปที่เฟิงฉิ้นหว่านอย่างดุดัน “เจ้าพูดจาไร้สาระอะไรกัน”

เฟิงฉิ้นหว่านไม่สนใจเขา ยังคงหันหน้าไปทางกำแพงและอยู่ในท่าทางทำความเคารพ แม้ว่าเข่าทั้งสองข้างของนางจะเริ่มสั่นไหวแล้วนางก็ยังคงไม่ลุกขึ้น

“เฟิงฉิ้นหว่าน!” จ้าวยี่ตวาดเสียงกร้าว “แกล้งปั่นหัวข้า เจ้าบังอาจนัก!”

จ้าวยี่ทำท่าทางเกรี้ยวกราด ทว่าเฟิงฉิ้นหว่านยังคงทำเหมือนไม่ได้ยิน

เวลาหนึ่งถ้วยน้ำชาผ่านไป สุดท้ายก็มีเสียงฝีเท้าเดินออกมาช้าๆ

แววตาของเฟิงฉิ้นหว่านฉายแววแห่งความยินดี

เมื่อชาติก่อน บิดาของนางโชคร้ายตกน้ำเสียชีวิต นางคิดว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุ บวกกับคำให้ร้ายของตระกูลเกา และแย่งกิจการของตระกูลเฟิงไป นางถูกกดหัวจนไม่สามารถโผล่หน้าขึ้นมาหายใจได้ ดังนั้นจึงไม่ได้คิดที่จะสืบหาความจริง

หลังจากนั้นสองปี นางเห็นความเปลี่ยนแปลงของนครหลินผิง และเริ่มรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง จนกระทั่งถึงตอนที่นางเข้าไปยังจวนเฉิงเสี้ยง นางถึงรู้ว่าความจริง

บิดาของนางคอยแอบช่วยเหลืองานขององค์ชายสามมาโดยตลอด แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหวที่เห็นคนขององค์ชายสามแอบโกงเงินคนงาน จึงแอบจดบันทึกลงสมุดบัญชีเอาไว้

เมื่อตระกูลเกายึดครองกิจการของตระกูลเฟิงแล้ว ก็ค้นทุกสถานที่ทุกซอกทุกมุม แม้แต่รูหนูยังไม่เว้น เพื่อตามหาสมุดบัญชีเล่มนี้

สมุดบัญชีเล่มนั้นจดบันทึกการโกงเงินคนงานของที่หลินผิง หนานเจียงและเมืองเหว่ยเอาไว้

ที่พ่อของนางถูกใส่ร้ายก็เป็นเพราะว่าเรื่องสมุดบัญชีเล่มนี้ถูกเปิดเผย องค์ชายสามช่วยเหลือตระกูลเกาแล้วเข้ามาแทนที่บิดาของนาง หลังจากฆ่าคนปิดปากเป็นที่เรียบร้อยก็ยังไปรวบเงินทั้งหมดที่เจียงหนานต่อ

เฟิงฉิ้นหว่านค่อยๆ หลุบตาต่ำลง ดวงตาเย็นชาของนางปรากฏประกายใสระยิบ อันที่จริงพ่อของนางคงพอเดาเอาไว้อยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่เขียนหนังสือสั่งเสียเอาไว้......

เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เนื่องด้วยลานประหารว่างเปล่าและยังสะอาดสะอ้าน เสียงนั้นราวกับสะท้อนก้องอยู่ในใจของนาง

เฟิงฉิ้นหว่านพยายามควบคุมความคิดของตัวเอง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นด้วยแววตาเคลือบรอยยิ้ม

ชุดขาวสะอาดไม่เปรอะเปื้อนฝุ่น ดวงตาของเขาแฝงไปด้วยอารมณ์ที่เคลื่อนไหว

ฟู่ลั่วเฉิน!

บุตรเอกของยู่ชินอ๋อง องค์ชายที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดในเมืองหลวงไร้ผู้ใดทัดทานได้

“ข้าไม่รู้จัก แต่พ่อของข้าเคยกำชับไว้ หากข้าพบคุณชายที่ชอบสวมใส่ชุดขาว มีท่าทางเยือกเย็นราวหยก และไม่สนใจผู้ใด นั่นคือคนที่ช่วยชีวิตของข้า” เฟิงฉิ้นหว่านแหงนหน้าขึ้นมอง แววตาของนางนอกจากรอยยิ้มแล้วยังเคลือบไปด้วยความตื้นตัน

ฟู่ลั่วฉันหัวเราะเบาๆ “พ่อของเจ้า?”

เฟิงหลิงช่วยงานองค์ชายสาม ก่อนหน้านี้เขาได้รับการเชื่อใจอย่างมาก แต่แม้จะเป็นเฟิงหลิงก็ยังไม่รู้ฐานะที่แท้จริงของเขา

อีกอย่างหากสังเกตจากแววตาของนางแล้ว เห็นได้ชัดเจนว่าจำหน้าเขาไม่ได้ เขาก็แค่เปลี่ยนใบหน้าของตนเอง นี่นางจะไม่สังเกตรูปร่างของเขาออกบ้างเลยหรือ

จิตใจโหดเหี้ยม แถมยังโกหกหน้าตายอีก!

“ไหนเจ้าลองว่ามาซิ ว่าสิ่งที่ข้าตามหาอยู่คืออะไร”

“ข้าไม่รู้” เฟิงฉิ้นหว่านส่ายหน้า

สีหน้าของฟู่ลั่วเฉินเคลื่อนไหวเล็กน้อย รอยยิ้มบนริมฝีปากของเขาค่อยๆ จางลง “ไม่รู้?”

“เจ้าค่ะ ท่านพ่อเคยบอกว่าจะมีคนมาที่บ้านเพื่อค้นหาของ แต่ไม่ได้บอกข้าว่ามาตามหาอะไรกันแน่”

นางรู้ว่าสมุดบัญชีเล่มนั้นอยู่ที่ไหน สุดท้ายนางจะยกมันให้ฟู่ลั่วเฉิน แต่โอกาสนั้นยังไม่ใช่ตอนนี้

เสแสร้งมาหลายปี ทำให้ใต้หล้าเหนือความคาดหมาย ฟู่ลั่วเฉินใช่คนที่จะรับมือได้ง่ายๆ งั้นหรือ

หากมอบสมุดบัญชีให้ตอนนี้ ไม่เท่ายกชีวิตของตนให้เขาไปด้วยหรือ