ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 694

ตอนที่694แผนของฝาแฝด

เรื่องของยาพิษและหม่าล่ากุ้งผ่านไปสวี่จี้เฉิงก็อยู่นิ่งขึ้นเยอะมาก

จะภูดให้ถูกก็คือเขาเข็ดกับแผนการชั่วร้ายของจิงโม่แล้วเขาไม่กล้าพูดอะไรกับนางอีกสวี่จี้เฉิงรู้ว่าหญิงเช่นนี้อย่าไปยุ่งมากเลย

สำหรับการรู้ทันของสวี่จี้เฉิงจิงโม่ก็ดีใจและไม่ได้ทำร้ายสวี่จี้เฉิงอีกเนื่องจากด้านนอกมีการตรวจสอบมากขึ้นนางกับฉองเหลาก็ตัดสินใจจะส่งสวี่จี้เฉิงกลับไป

“พวกเจ้าตัดสินใจจะส่งข้ากลับแล้วจริงใช้หรือไม่?พวกเจ้ายังทำตามแผนไม่สำเร็จนี่ทำไมถึงจะส่งตัวข้ากลับไปแล้วล่ะ?พวกเจ้า……”สวี่จี้เฉิงสงสัยมากที่เขาเลือกตามจิงโม่และฉองเหลามาคิดว่าพวกเขามีแผนการแต่ตอนนี้เขายังไม่เห็นแผนการของพวกเขาเลย……

“สวี่จี้เฉิงข้าดีกับเจ้าไหม?หลายวันมานี้ข้าก็ให้ของกินอร่อยๆกับเจ้าและยังเล่นกับเจ้าอีก”จิงโม่ถาม

สวี่จี้เฉิงพยักหน้านอกจากใช้ยาพิษแกล้งเขาหลายวันมานี้จิงโม่ก็ดีกับเขาอยู่พอสมควร

“เช่นนั้นเจ้าอย่าลืมล่ะต่อไปถ้าใครถามเจ้าเจ้าก็ต้องบอกว่าพวกเราดีกับเจ้ามากถ้าเจ้าไม่ทำตามข้ายังมียาพิษพอสำหรับเจ้านะจากความสามารถของฉองเหลาข้าสามารถใส่ยาพิษให้เจ้ากินโดยไม่รู้ตัวถึงเวลาเจ้าก็จะพูดไม่ได้วันที่สองกินข้าวก็จะเจ็บคอวันที่สามเจ้าก็รอวันตายได้เลย”

จิงโม่พูดอยู่สวี่จี้เฉิงก็รู้สึกกลัวขึ้นมา……

สำหรับจิงโม่ที่เขารู้จักนางมีวิธีที่จะเอายาพิษนั้นให้เขากินจริงๆ……

แค่คิดเขาก็ขนลุกซู่ขึ้นมาทันทีเขาพยักหน้าและพูดว่า:“เจ้าวางใจได้ข้าออกไปก็จะบอกพวกเขาว่าพวกเจ้าเป็นคนดี”

“อืมเป็นเด็กดีมากเจ้ายังเป็นเด็กอย่าคิดการร้ายให้คนอื่นเด็กก็ควรทำสิ่งที่เด็กควรจะทำอย่างกินกินนอนเล่น”จิงโม่พูดเตือนสวี่จี้เฉิงหลายวันที่ได้อยู่กับสวี่จี้เฉิงนางสังเกตเห็นว่าเด็กคนนี้ฉลาดกว่าเด็กทั่วๆไปและที่เขาตามพวกเขาออกมาก็มีแผนการเล็กๆของเขาด้วย

เด็กที่ฉลาดเกินหน้าเกินตาทำเอานางเริ่มอิจฉาอยากให้เขาเป็นเด็กธรรมดานางไม่ชอบเด็กที่ฉลาดกว่านาง

“อืมข้าจะทำ”คำพูดของจิงโม่ที่“สั่งสอนเตือน”สวี่จี้เฉิงก็พยักหน้าตอบ

เขายังถูกขังไว้อยู่จิงโม่พูดอะไรเขาก็ต้องฟังหมด

“เช่นนั้นก็ขอโทษเจ้าด้วยต่อไปข้าจะชดใช้ให้เจ้าเอง”จิงโม่พูดอย่างจริงจังพูดจบนางก็สบัดมือใส่ฉองเหลาฉองเหลาก็ตีเข้าที่คอสวี่จี้เฉิงจากนั้นเขาก็เข่าอ่อนฮวบลงกับพื้นทันที

“จิงโม่พวกเราจะทำอย่างไรต่อล่ะ?”

“ส่งกลับไป”จิงโม่พูดเสียงเบา

ฉองเหลาไม่พูดอะไรสายตากลับจ้องมององค์หญิงเวินซือไม่ห่างมองดูองค์หญิงเวินซือตรวจชีพจรให้สวี่จี้เฉิงมองดูท่าทางอ่อนโยนของนางที่มีให้สวี่จี้เฉิงฉองเหลารู้สึกเจ็บปวดใจมากเหมือนกับจิงโม่ที่จ้องมองอยู่ด้วยความโกรธแค้นนางพูดในใจว่าถ้ามีโอกาสนางจะจัดการเด็กคนนี้ที่มาขโมยความรักจากท่านแม่ไป

องค์หญิงเวินซือแน่ใจว่าสวี่จี้เฉิงไม่เป็นไรแล้วก็เริ่มถามถึงเรื่องที่เห็นสวี่จี้เฉิงพูดถึงเด็กทั้งสองคนเก็บสวี่จี้เฉิงได้จากไหนนางมองดูฉองเหลาและจิงโม่อย่างอ่อนโยนมองดูสายตาที่ท่านแม่มองพวกเขาฉองเหลาก็ทนไม่ได้ร้องไห้ออกมาจิงโม่ก็พยายามควบคุมน้ำตาเอาไว้แต่มือกลับสั่นขึ้นมา

“พวกเจ้าเจอเฉิงเอ๋อที่วัดร้างงั้นเหรอ?ตอนที่เห็นเขามีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นหรือเปล่า?”เฉิงเอ๋อคือฮวงท่ายซุนมีคนที่ทำร้ายเขาก็ต้องมีหลักฐานอะไรตกหล่นมาบ้างแน่นอนองค์หญิงเวินซือก็ไม่ได้คาดหวังว่าเด็กสองคนนี้จะเห็นอะไรไหมนางหวังแค่ว่าพวกเขาจะบอกเส้นทางอะไรให้นางได้หรือไม่

“ตอนพวกเราเห็นเขาเขาหน้าเหมือนกับคนในรูปที่พวกท่านตามหาก็เลยเอามาส่งที่นี้เดินอยู่นานมากถึงจะเห็นทหารจำไม่ได้แล้วว่าวัดร้างนั้นอยู่ที่ไหน”จิงโม่พยายามควบคุมเสียงที่สั่นคลอนของตัวเองที่พูดกับท่านแม่นางพูดเสียงเบาพร้อมสายตาที่รู้สึกผิดทำเอาองค์หญิงเวินซือสงสารนางมาก

“ข้าก็จำไม่ได้แล้วตอนที่เห็นเด็กคนนี้ก็คิดจะช่วยคน”ฉองเหลาพูดแต่กลับไม่กล้าสบตาเวินซือท่านแม่บอกว่าเด็กที่พูดปลดเป็นเด็กไม่ดี

“จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไรครั้งนี้ต้องขอบใจพวกเจ้ามากพวกเจ้าอยากได้อะไรก็พูดมาได้ขอแค่ข้าทำได้ข้าจะพยายาม”องค์หญิงเวินซือมองดูเด็กสองคนก็รู้สึกสงสารขึ้นมาจับใจถ้าไม่ใช่เพราะกังวลว่าเด็กๆจะตกใจนางอยากเข้าไปบับแก้มและจับหัวพวกเขาเล่นเหลือเกิน

“พวกเราไม่มีพ่อแม่ไม่มีที่อยู่อาศัยพวกเราไปวัดร้างก็เพื่อหาของกินท่านให้พวกเราอยู่ที่นี้ได้หรือไม่พวกเราทำอะไรก็ได้พวกเราสามารถเลี้ยงดูตัวเองได้พวกเรา……”จิงโม่พูดเสียงเบาและสายตามองดูองค์หญิงเวินซืออย่างอ่อนวอน

องค์หญิงเวินซือเห็นเด็กสองคนที่น่าสงสารนางก็ใจอ่อนไม่รอจิงโม่พูดจบนางก็หัวเราะและพูดว่า:“จวนพวกเราเลี้ยงเด็กสองคนได้อย่างไม่มีปัญหาอยู่แล้วพวกเจ้าไม่ต้องนึกถึงการทำความสะอาดหรอกพวกเจ้าอยู่ที่จวนนี้ได้เฉิงเอ๋อยังเล็กมากและก็ขาดเพื่อน”องค์หญิงเวินซือพูดจบจิงโม่กับฉองเหลาก็สบตากันและยิ้ม

“ท่านเป็นคนดีที่สุดในโลกเลยต่อไปพวกเราจะดูแลน้องให้ดีท่านวางใจได้พวกเราจะไม่กินอย่างเดียวพวกเรา……”จิงโม่พูดชมองค์หญิงเวินซือและยังพูดสัญญาว่าจะดูแลสวี่จี้เฉิงดีๆนางพูดเช่นนี้ทำเอาเวินซือชอบพวกเขาขึ้นมาทันที