ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 100

"เจ้าคือเซ่อเจิ้งหวางแห่งราชวงศ์ฉีสุ้นของเรา ประเทศที่อยู่โดยรอบกำลังจ้องจะเขมือบพวกเราอยู่ แต่ส่วนใหญ่เกรงกำลังของเจ้า จึงไม่กล้าดำเนินการใดๆกับราชวงศ์ฉีสุ้น ถ้าหากเจ้ามีอันเป็นไปขึ้นมา จะยังมีใครที่จะสามารถกำราบปราบปรามผู้ที่กำลังจะกระทำการก่อการร้ายเหล่านั้นได้อีกล่ะ?"

เสิ่นหลีซูมีสีหน้าสุขุมเยือกเย็น และวิเคราะห์ได้อย่างครอบคลุมไปทั่วทุกด้าน

"เอาเนื้องอกร้ายเข้ามาอยู่ภายในจวนโดยไม่เตรียมการป้องกันเลยแม้แต่น้อยเยี่ยงนี้ ข้ารู้สึกไม่สบายใจเลย! ถ้าหากเก็บหมอจวนเอาไว้ แล้วให้ร่วมมือกันกับคุณหนูเซี่ยในรักษาอาการป่วยให้เจ้า ก็จะสามารถควบคุมดูแลนางได้นะ"

ในชั่วขณะหนึ่ง ภายในศาลาหลังเล็กๆก็เงียบสงัดราวกับไม่มีใครอยู่

หลังจากนั้นแค่พริบตาเดียวก็มีเสียงหัวเราะเยาะที่เบามากเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

เซี่ยจินอานเดินไปอยู่ตรงหน้าเสิ่นหลีซูอย่างสุขุมเยือกเย็น และชำเลืองมองหมอจวนที่นอนอยู่บนพื้น อย่างเย็นชา หลังจากนั้นก็มองกราดลงมาที่ เสิ่นหลีซูจากด้านบน

แล้วพูดยั่วเย้าเหน็บแนมว่า "ดูแลข้างั้นรึ? เขาไม่คู่ควรหรอก!"

สีหน้าของเสิ่นหลีซูแข็งทื่อไปพักหนึ่ง

คิดไม่ถึงจริงๆว่าผู้หญิงคนนี้จะสามารถพูดหักล้างนางต่อหน้าทุกคนได้!

อย่าคิดว่าได้อยู่ร่วมกันกับหยุนฝู้เฉินมายี่สิบกว่าวัน จะสามารถปีนขึ้นไปอยู่บนหัวของนางได้นะ!

นางเป็นคนที่สำคัญที่สุดในหัวใจของหยุนฝู้เฉินคนนั้น! และนางก็คือคนเดียวที่สามารถควบคุมการตัดสินใจของหยุนฝู้เฉินได้!

เสิ่นหลีซูไม่แยแสต่อคำพูดของเซี่ยจินอานไปโดยปริยาย แต่มองไปที่หยุนฝู้เฉิน กลับเห็นเพียงแววตาที่สงบนิ่งของของเขา ทำให้นางมองไม่ออกเลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

"ฝู้เฉินอย่าไว้ใจทางอย่าวางใจคนนะ"

เซี่ยจินอานหัวเราะเยาะ นางเสี่ยงชีวิตตั้งหลายครั้งเพื่อควบคุมอาการป่วยของเขา แต่ตอนนี้คิดไม่ถึงเลยว่านางจะถูกคนอื่นเรียกว่าเป็นคนที่มีจิตใจยากแท้หยั่งถึงไปเสียแล้ว!

แล้วนางยังจะช่วยชีวิตใครได้อีก!

"ในเมื่อท่านอ๋องไม่เชื่อใจข้าเช่นนี้ วันนี้ข้าก็จะขอออกจากจวนไปซะ!"

เมื่อได้ยินคำพูดประโยคนี้ หยุนฝู้เฉินก็ยกลูกตาขึ้นและมองไปทางเซี่ยจินอาน แล้วถามกลับไปว่า "ข้าเคยไม่เชื่อใจเจ้าที่ไหนกัน?"

นางคิดว่านางเป็นใคร คิดว่าใช้อำนาจคุกคามหยุนฝู้เฉินแบบนี้จะสามารถอยู่ที่นี่ต่อไปได้หรือ!

"คุณหนูเซี่ย เจ้าคิดว่าเจ้าใช้อำนาจคุกคามท่านอ๋องแบบนี้มันจะมีประโยชน์รึ? ถึงแม้ว่าความประพฤติและคุณธรรมของหมอเซวียจะ มีมลทินมัวหมอง มันก็เป็นเพียงแค่การวางยาพิษคนหนึ่งหรือสองคนเท่านั้น ส่วนคุณหนูเซี่ยมีความผิดโทษฐานกบฏนะ! ใครจะอยู่หรือใครจะไปก็ต้องให้ท่านอ๋องเป็นคนออกปากไม่ใช่หรือ?"

ในขณะที่เซี่ยจินอานกำลังมองเสิ่นหลีซู นางก็พยายามเก็บเอาการเสียดสีเหน็บแนมที่อยู่บนใบหน้าของนางมาไว้ในสายตา

"ดูเหมือนว่าคุณหนูเสิ่นจะเข้าใจท่านอ๋องเป็นอย่างมาก แม้แต่ความคิดของเขาก็สามารถคาดเดาได้อย่างทะลุปรุโปร่ง" เซี่ยจินอานพูด

"เป็นเพียงความเข้าใจเล็กน้อยเท่านั้นเอง ตำแหน่งเซ่อเจิ้งหวางในราชวงศ์ฉีสุ้นนั้นไม่ใช่ตำแหน่งธรรมดาๆ ด้วยสถานะของคุณหนูเซี่ยจึงไม่เหมาะสมที่จะอยู่ที่นี่เลยจริงๆ"

เสิ่นหลีซูจะต้องใช้อำนาจขับไล่เซี่ยจินอานออกจากจวนให้ได้! หยุนฝู้เฉินจะเก็บคนที่เปื้อนราคีไว้ในจวนไม่ได้อย่างเด็ดขาด!

ในขณะที่เซี่ยจินอานกำลังมองหยุนฝู้เฉินที่ไม่ได้พูดอะไรเลยตั้งแต่ต้นจนจบ ภายในใจก็รู้สึกอ้างว้างขึ้นมารำไรๆ

แต่เมื่อถูกเสิ่นหลีซูข่มขู่เช่นนี้ ภายในใจของเซี่ยจินอาน ก็รู้สึกไม่สบายเป็นอย่างมาก!