ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 159

และยังอยากจะซื้อประกันสองชั้นให้กับตัวเองอีกด้วย

ความหมายของนางก็คือจะต้องแก้พิษให้พวกนางก่อน แล้วค่อยพูดเรื่องอื่นๆกันทีหลัง

แต่ในโลกนี้จะมีเรื่องที่ดีขนาดนั้นได้อย่างไร ตอนนี้นางได้ยึดครองตำแหน่งผู้นำไปเรียบร้อยแล้วอย่างนั้นหรือ?

"ในเมื่อพวกเจ้าทั้งสองไม่มีความจริงใจ ระหว่างเราก็ไม่มีอะไรที่จะต้องคุยกันอีกแล้ว" เซี่ยจินอานพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของทั้งสองคนก็เปลี่ยนไป เจียงซือจึงพูดอย่างไม่เป็นธรรมชาติว่า "คุณหนูเซี่ยก็อาศัยเพียงแค่ลมปากไม่มีหลักฐานยืนยันเช่นกัน แน่นอนว่าคุณหนูเซี่ยจะต้องแก้พิษก่อนแล้วค่อยคุยเรื่องอื่นกัน"

เซี่ยจินอานยิ้มอย่างเย้ยหยัน แล้วพูดว่า "พวกเจ้ามีสิทธิ์อะไรมาเจรจากับข้า? ในตอนนี้ข้าเพียงแต่อยากรู้วิชาพิษของเจ้าเท่านั้น แต่ไม่จำเป็นต้องมีเจ้าก็ได้ ข้าหวังว่าพวกเจ้าสองคนจะเข้าใจข้อนี้ได้นะ ถ้าไม่มีความจริงใจ พวกเราก็ไม่จำเป็นต้องคุยกันอีก"

สีหน้าของพวกเจียงซือขาวซีดลง แล้วหลับตาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จนในที่สุดพวกนางก็ยอมรับชะตากรรมแล้ว

"เจ้าอยากจะรู้อะไร?"

"ในจวนยังมีผู้ใดเป็นฝ่ายสอดแนมของฮ่องเต้อีกบ้าง?" เซี่ยจินอานถาม

เจียงซือขมวดคิ้ว แล้วพูดว่า "พวกเราก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกัน"

เซี่ยจินอานหรี่ตาเล็กน้อย และมองดูเจียงซืออย่างละเอียดถี่ถ้วน ราวกับว่ากำลังครุ่นคิดระดับความน่าเชื่อถือในคำพูดของนางอยู่

"ฝ่าบาททรงมีนิสัยขี้ระแวง พระองค์ไม่ทรงเชื่อใจใครทั้งนั้น แม้ว่าพวกเราก็ยังถูกพระองค์ควบคุมด้วยการวางยาพิษแล้วก็ตาม แต่ทว่าพระองค์ก็ยังทรงไม่ไว้วางใจเราอย่างเต็มที่ พระองค์ไม่ทรงบอกเรื่องฝ่ายสอดแนมคนอื่นๆที่อยู่ในจวนให้พวกเราทราบเลย พระองค์เพียงแค่บอกให้พวกเราปลอมตัวเท่านั้น แล้วเข้ามาก่อกวนจวนแห่งนี้ หากมีเรื่องจำเป็นจะมีสายลับติดต่อมาหาพวกเราเอง"

ดังนั้นในวันนั้นการเคลื่อนไหวของพวกนางถึงได้มีมากขนาดนั้น และหวังว่าสายลับจะสามารถติดต่อพวกนางมาได้ แต่ทว่าละครยังไม่ทันได้ทำการแสดงจนจบก็ถูกเซี่ยจินอานทำลายเสียแล้ว

สายตาของเซี่ยจินอานเอาแต่จ้องมองอยู่ตลอดเวลา ดังนั้นเพื่อการอำพรางตัวเองแล้ว พวกนางจึงต้องให้ตัวเองแสดงเป็นคนสมองพิการคนหนึ่งอย่างฝืนๆ

และก็เป็นคนจิตใจโหดเหี้ยมคนหนึ่งด้วย

"พวกเจ้ามาทำงานให้ฮ่องเต้ตั้งแต่เมื่อไหร่?" เซี่ยจินอานถาม

นางอยากจะเอามีดเล่มใหญ่มาฟันฮ่องเต้ผู้มีพระบารมีเป็นอย่างยิ่งให้ขาดเสียจริงๆ!

"ข้าสามารถเอาพู่กันและหมึกมาจดรายชื่อให้เจ้าได้นะ" เจียงซือพูด

เซี่ยจินอานพยักหน้าเห็นด้วย จากนั้นนางก็ลุกขึ้นไปเอาพู่กัน หมึก กระดาษ และหินฝนหมึกมาให้พวกนาง แล้วให้เจียงซือเขียนรายชื่อของคนที่ตนเองรู้จักเอาไว้

หลังจากที่เจียงซือเขียนเสร็จแล้ว นางก็ก็เป่าน้ำหมึกไปมา แล้วจึงส่งรายชื่อให้เซี่ยจินอาน

"คนเหล่านี้เป็นคนที่กระจายออกมาจากบ้านฉืออานเช่นเดียวกันกับข้า พวกเราเคยทำงานและฝึกฝนร่วมกัน ข้าก็เลยจำชื่อของพวกเขาได้ได้ แต่ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาได้มีการเปลี่ยนชื่อหรือเปล่า?"

เซี่ยจินอานเอารายชื่อมาดูรอบหนึ่ง ซึ่งมีมากกว่ายี่สิบชื่อ แม้ว่าจะไม่ใช่รายชื่อทั้งหมดแต่ก็มีไม่น้อยเลย "ก่อนที่ข้าจะแก้พิษให้พวกเจ้าสองคน ข้าต้องย้ายพวกเจ้าออกไปจากจวนก่อน"

เซี่ยจินอานยกริมฝีปากขึ้นมายิ้ม แล้วพูดว่า "ข้ายังต้องการให้พวกเจ้าร่วมมือกันแสดงละครสักฉากหนึ่ง"