ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 181

เนื่องจากมีผู้คนจำนวนมาก ห้องส่วนตัวนั้นไม่เพียงพอพวกเขานั่ง ดังนั้นเซี่ยจินอานจึงพาทุกคนไปนั่งที่ห้องโถงรับแขกชั้นสองและในห้องโถงนี้มีผู้คนมากมายนัก

เมื่อกี้โต้เถียงกันที่หน้าประตู เพราะมีเด็กยืนกันไว้ ประชาชนจึงไม่อาจเข้าใกล้ได้และฟังว่าพวกเขาเถียงกันเพราะเรื่องใด

ตอนนี้เสียงคำรามนี้กลับได้เปิดเผยทุกอย่างไปเสียแล้ว

คนที่ได้ยินกรีดร้องของขันทีนั้น ต่างก็หันมามองทางนี้และทำหน้าแปลกประหลาด

หยุนจวินเฮ่อเหลือบมองขันทีอย่างเย็นชา ทำเอาขันทีกลัวจนคุกเข่าลงบนพื้น และเหงื่อออกเต็มหน้า

ทุกคนต่างก็บอกว่าไท่จื่อแห่งราชวงศ์นั้นมีเมตตาธรรมและคุณธรรม แต่มีเพียงผู้ที่ใกล้ชิดเหล่านี้เท่านั้นที่รู้ว่าไท่จื่อท่านนี้โหดร้ายเพียงใด

สำหรับเขาแล้วชีวิตมนุษย์นั้น ไม่มีค่าอะไรเลยแม้แต่นิด!

แต่จุดนี้ของเขากลับเปรียบเทียบกับเซ่อเจิ้งหวางได้

เซี่ยจินอานเอาแต่เล่นไม่กลัวว่าจะทำให้เป็นเรื่องใหญ่ขึ้น และอดไม่ได้ที่จะพูดต่อเติมอีก "เห้ย ดูสิทำให้เจ้าตกใจถึงเช่นนี้เลยทีเดียว เพียงแค่ความผิดพลาดเล็กๆน้อยๆ ไท่จื่อผู้มีเมตตาธรรมของเจ้านั้นไม่ฆ่าเจ้าหรอก"

สีหน้าของขันทีนั้นซีดไปหมด

ไม่ ท่านต้องฆ่าข้าแน่

คำพูดของเซี่ยจินอานนี้กระตุ้นให้หยุนจวินเฮ่อเกิดความสำนึก เขาก็ตกใจและพูดกับขันทีที่คุกเข่าอยู่บนพื้นว่า:"ลุกขึ้น เรื่องเล็กแค่นี้ ข้าไม่ตําหนิเจ้าหรอก แต่ครั้งต่อไปอย่าทำอีกละ"

ขันทีคุกเข่าโขกศีรษะและกล่าวขอโทษอยู่เรื่อย: "ขอบพระทัยไท่จื่อ ขอบพระทัยไท่จื่อเป็นอย่างยิ่ง"

การกระทำนี้กลับยิ่งทำยิ่งน่าสงสัย และสีหน้าของหยุนจวินเฮ่อก็ยิ่งมืดขึ้นเรื่อยๆ อยากจะฆ่าเขาให้ตายด้วยดาบเลยทีเดียว

เสิ่นหลีซูไม่อยากแข้าไปยุ่ง เพียงแค่ดูละครที่ดีตรงหน้านางอย่างเงียบๆ และรอคนที่สำคัญปรากฏตัว!

จะไปเหมือนกับหยุนฝู้เฉินไอ้ซื่อบื้อผู้ชายไม้บรรทัดนั้นได้ไง อะไรก็ไม่รู้!

หยุนจวินหงเองก็ได้ยินการสนทนาระหว่างทั้งสอง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยการดูถูก เขาไม่ได้เกลียดเสิ่นหลีซูอย่างไร้เหตุผล ผู้หญิงคนนี้สองจิตสองใจ ในขณะที่ประจบประแจงกับเสด็จอาของเขา และยังอ่อยไท่จื่ออีกด้วย ใช้ชีวิตของตัวเองให้เป็นเหมือนคนพายเรือชัดๆ เหยียบเรือสองแคม

เซี่ยจินอานเงยหน้าขึ้นมองเด็กๆที่โต๊ะอื่น อาจเป็นเพราะมีคนนอกอยู่ ทำให้นางรู้สึกอึดอัดมากในการรับประทานอาหารที่นี่ สำหรับพวกเขาแล้ว มันอาจจะไม่อร่อยเท่ากับการไปกินเกี๊ยวบนข้างถนน

ทันใดนั้นมีชายคนหนึ่งที่ใส่เสื้อแขนแคบก็ปรากฏตัวขึ้นที่บันได เดินก้าวที่มั่นคง รอบตัวของเขาเต็มไปด้วยความอาฆาต!

เซี่ยจินอานกะพริบตา นางตาฝาดไปรึ? หยุนฝู้เฉินจะมาที่นี่ได้ไง?

เซี่ยจินอานขยี้ตาและมองไปอีกครั้ง

เฮ้ย คือหยุนฝู้เฉินจริงด้วย!