ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 183

น่าตื่นเต้นจังเลย

หยุนจวินหงเงยหน้าเหลือบมองเซี่ยจินอาน พบว่าคนที่โดนสารภาพรักนั้น นิ่งเฉยเหลือเกิน!

หรือว่าน้องเซี่ยไม่รักเสด็จอา?

หยุนจวินหงงงไปหมด

ข้าวมื้อนี้ทำไมมันถึงเดินไปในทิศทางที่แปลกประหลาดเช่นนี้

อาจเป็นเพราะคำพูดของหยุนฝู้เฉินนั้นมันน่าตกใจเหลือเกิน จึงทำให้ทุกคนต่างหุบปากกันหมด ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากเลย

คนอื่นๆ เงียบเพราะความตกใจ แต่เซี่ยจินอานเงียบเพราะคำตักเตือนของหยุนฝู้เฉินนั้น

จนถึงตอนจากไป เสิ่นหลีซูก็ยังตกตะลึงอยู่ นางเดินโซเซไปมา และได้รับผมกระทบไม่น้อยนัก

แต่การกระทบที่รุนแรงที่สุดคือเมื่อหลายคนยืนขึ้นและเตรียมจะออกไป

หยุนจวินหงได้สั่งให้องครักษ์ส่งเด็กเหล่านี้ไปที่สวนสงเคราะห์อย่างปลอดภัย ให้หลินจื๋อตรวจจำนวนคนดูดีๆ ส่วนอีกห้าคนก็เดินออกจากตึกชั้นเอก

เสิ่นหลีซูคืนสติจากการตกตะลึงมา และต้องการบอกลาหยุนฝู้เฉิน แถมยังต้องการให้หยุนฝู้เฉินไปส่งตัวเอง!

นางไม่เชื่อว่าหยุนฝู้เฉินจะชอบผู้ชาย เขาจะไม่รักหญิงงามเพริศพริ้งเช่นนาง และไปรักผู้ชายคนหนึ่งได้อย่างไรกัน!คืนสติมาจากความตกตะลึง นางคิดได้แล้วว่า หยุนฝู้เฉินทำเช่นนี้ต้องมีเหตุผลที่ไม่อาจพูดได้แน่เลย! นางเชื่อว่าฝู้เฉินยังรักนางอยู่!

เสิ่นหลีซูหันไปมองหยุนฝู้เฉิน นางที่ทำสีหน้าเย็นชามาโดยตลอด แต่วันนี้กลับมีความอ่อนโยนเล็กน้อย:"ฝู้เฉิน..."

นางเหลือบมองเห็นถุงหอมสีเหลืองรอบเอวของหยุนฝู้เฉิน และชั่วขณะนั้นความอ่อนโยนก็หายไป เหลือแต่ความประหลาดใจและตกตะลึง!คำพูดระหว่างปากนั้นก็ถูกกลืนลงไป

"เจ้าไปเอาถุงหอมนี้มาจากไหน?" เสิ่นหลีซูมองแล้วถาม ซ่อนความไม่พอใจในดวงตาของนางนั้นไว้

หยุนฝู้เฉินก้มหน้าเหลือบมองถุงหอมที่ทุเรศนั้น "คนอื่นส่งให้"

เมื่อเซี่ยจินอานเห็นทั้งสองคนที่ไม่เข้ากับคนอื่นนั้นจากไปก็โล่งใจขึ้น

นางเงยหน้าขึ้นมองหยุนฝู้เฉิน และเมื่อนางนึกถึงคำตอบของหยุนฝู้เฉิน ก็มักจะรู้สึกว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติ

ถุงหอมนี้แค่สามารถบรรเทาอารมณ์ได้เท่านั้น มันสามารถรักษาโรคได้ที่ไหนละ?

ถ้าเป็นเพราะรักษาโรคจริงเอา แล้วทำไมไม่เอาตั้งแต่ตอนให้ครั้งแรก? อันนั้นดูสวยกว่าแท้ๆ

ไม่เข้าใจความคิดของผู้ชายซื่อๆอย่างเขาเลย

องค์ชายที่ยังไม่ได้มีการแต่งตั้งเป็นอ๋อง ไม่มีจวนนอกพระราชวัง ดังนั้นหยุนจวินหงจึงยังคงต้องกลับไปที่พระราชวังและทางไปที่พระราชวังเป็นทางเดียวกันกับทางไปจวนเซ่อเจิ้งหวาง ดังนั้นหยุนจวินหงจึงไปพร้อมกับเซี่ยจินอาน

เมืองหลวงในเวลากลางคืนนั้นสนุกสนานเป็นพิเศษ เซี่ยจินอานมองดูสินค้าทั้งสองด้านและรู้สึกมีความสนใจเป็นอย่างยิ่ง ดังนั้นนางจึงเดินดูแผงที่ไปแต่ละแห่ง และในที่สุดก็เดินถึงที่แผงขายโคมไฟดอกไม้

ดวงตาของเซี่ยจินอานสว่างไสว จ้องมองโคมไฟที่วาดรูปดอกท้อไว้ ใบหน้าของนางนั้นเต็มไปด้วยความสุข