ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 189

เซี่ยจินอานรีบดันหน้าออกของหยุนฝู้เฉินแล้วนั่งตัวตรง

"ข้าไม่ได้ตั้งใจ เมื่อกี้รถม้ามันกระตุก" เซี่ยจินอานอธิบาย

หยุนฝู้เฉินก็รู้สึกถึงการกระตุกของรถม้า เลยไม่ได้ถือสาอะไร แต่เพราะเรื่องเมื่อกี้ ทำให้บรรยากาศในรถม้านั้นยิ่งกิ๊กดู๋ไปกว่าเดิม

เซี่ยจินอานรู้สึกอึดอัดมาก แต่กลับแกล้งทำตัวสบายยกผ้าม่านของรถม้าที่ด้านข้างและมองดูด้านนอก ทันใดนั้นก็ดูเหมือนว่านางจะเห็นเงาสีดำผ่านไป โดยเร็วมาก ซึ่งชั่วขณะนั้นทำให้ทำให้นางคิดว่ามันคือภาพลวงตา!

เซี่ยจินอานกะพริบตาและพึมพำว่า:"เห็นผีรึ?"

เมื่อหยุนฝู้เฉินได้ยินคำนี้ ก็ถามว่า:"เกิดอะไรขึ้น?"

เซี่ยจินอานส่ายหัว:"เปล่า ไม่มีไร"

เมื่อเห็นว่าเซี่ยจินอานไม่เต็มใจที่จะพูด หยุนฝู้เฉินก็ไม่ได้ถาม ตลอดทางทั้งสองไม่พูดอะไรกันเลย และเมื่อถึงจวนอ๋อง ทั้งสองก็รีบลงจากรถม้าและรีบกลับไปที่พักของตัวเอง

ก่อนหน้านี้ตอนเซี่ยจินอานตาลาย เงาสีดำนั้นวิ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว และในที่สุดก็เดินเข้าไปในลานเล็กๆในเขตชานเมืองแห่งหนึ่ง ผลักประตูและเดินเข้าไปโดยตรง มองดูคนสองคนในห้องและถามว่า:"เรื่องที่พวกเจ้าพูดในจดหมายนั้น มันคือยังไงกันแน่?"

เป็นเสียงผู้หญิง

ชายชุดสีฟ้าที่มีจมูกที่ดี ขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วบอกว่า:"เจ้าฆ่าคนแล้วรึ?"

"อืม" เงาดำตอบ "บอกเรื่องที่พวกเจ้าบอกในจดหมายว่าหนันเสียนถูกจับก่อน"

ชายชุดดำผู้ไม่เอ่ยปากมาตลอด สีหน้าเครียดหน่อย: "ตัวตนของหนันเสียนถูกเปิดเผยแล้ว และตกอยู่ในมือของฮ่องเต้"

หญิงเงาดำไม่มีความรู้สึกใดๆ "บุกเข้าไปซะ!"

"ไม่ได้!" ชายชุดดำโต้กลับว่า "เสี่ยงไม่ได้ อีกอย่างฮ่องเต้สารเลวนั้นมันบอกว่าท่านประมุขอยู่ในมือมัน "

หญิงเงาทำเสียงเชอะไม่เชื่อ:"เป็นไปได้อย่างไร ด้วยวิชาการต่อสู้และการใช้พิษของประมุขจะถูกคนในพระราชวังจับไว้ได้อย่างไร! "

ชายชุดสีฟ้าพูดด้วยเสียงที่ทุ้มว่า:"แต่ท่านประมุขไม่ได้ติดต่อกับพวกข้าไปเป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้ว ตอนนี้ทุกแคว้นต่างก็กำลังตามหาท่านประมุขอยู่ ถ้าหากโดยกับดักเข้าแล้วทำไงล่ะ"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของหญิงสาวเงาดำก็เปลี่ยนไปเช่นกัน "พวกเจ้าติดต่อกับประมุขแล้วรึ?"

"อืม แต่ไม่มีการตอบกลับ" ชายชุดดำกล่าว ใบหน้าเย็นชาของเขามีความเป็นห่วง

เมื่อได้ยินคำนี้ ทั้งสามก็เงียบไปหมด และในที่สุดชายชุดดำก็พูดว่า:"ถ้าหากอีกสองวันท่านประมุขยังไม่ตอบกลับอีก พวกข้าจะไปเจรจาต่อรองกับฮ่องเต้!"

เสวียนเฟิงมองดูนายท่านที่เย็นชา กลัวจนไม่กล้าพูดสักคำ

"ทางฮ่องเต้นั้นเจ้าสืบอะไรได้บ้าง?" หยุนฝู้เฉินถามอย่างเย็นชา

"ไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ฝ่าบาทเพิ่งพรากเด็กกำพร้ากลุ่มหนึ่งออกจากบ้านฉืออาน บางคนได้เข้าสู่การฝึกอบรมลับและบางคนถูกโยนเข้าไปในจวนของขุนนางต่างๆแล้ว" เสวียนเฟิงกล่าว

"เขาฝังสายสืบไว้มากมาย ไม่พบสิ่งสกปรกของคนเหล่านี้รึ?"

หยุนฝู้เฉินไม่เชื่อ ไม่ว่าขุนนางคนหนึ่งจะซ่อนความลับได้ดีแค่ไหน และไม่ให้สายสืบของฮ่องเต้รู้ค้นพบได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าขุนนางทุกคนจะสามารถซ้อนความลับได้ดีหมด!

เห็นได้ชัดว่าหยุนเทียนยิ่นน่าจะได้ค้นพบบางสิ่งเจอแล้ว แต่เพื่อรักษาการทำงานความผิดพลาดของบ้านฉืออาน จึงไม่ได้สอบสวนหาเรื่องให้มากกว่านี้

การละทิ้งประชาชนเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง ตำแหน่งฮ่องเต้นี้เขาอยู่ได้ไม่นานหรอก

เสวียนเฟิงก็รู้ท่านอ๋องไม่ได้ถามเขา เพียงแค่แสดงความโกรธและความไม่พอใจ ดังนั้นเขาจึงฉลาดที่จะไม่ตอบกลับ

"หาวิธีที่จะมอบรายชื่อเหล่านี้ให้กับอวี้สื่อคนใหม่" หยุนฝู้เฉินกล่าว