ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 194

หัวข้อเรื่องนี้พูดออกมา ก็มีคนเห็นด้วย

"สำนักซื่ออิ่ง อันนี้ข้าเคยได้ยินมาก่อน!ได้ยินมาว่าเป็นกลุ่มนักฆ่าที่แข็งแกร่ง!ทุกคนในสำนักนี้ต่างก็มีวิทยายุทธที่แก่งมาก!"

"เพียงแต่คนเหล่านี้ลึกลับซับซ้อนมาก ไม่มีผู้ใดเคยเห็นตัวตนที่แท้จริงของพวกเขาเลย!รู้แค่ว่าตอนพวกเขาทำภารกิจจะใส่เสื้อสีแดงเข้มทั้งหมด!"

"ได้ยินว่าหัวหน้าสาขาทั้งสี่ของสำนักซื่ออิ่งนั้นถูกจับกุมแล้วไม่ใช่รึ?วันนี้ก็จะถูกประหารแล้ว"

"ใช่ๆข้าก็ได้ยินเช่นนี้เหมือนกัน!"

"ได้ติดป้ายประกาศแล้ว เมื่อกี้ข้าเห็นที่กระดานป้ายติดประกาศนั้นได้ติดภาพวาดของหัวหน้าสาขาทั้งสี่เอาไว้แล้ว บอกว่ายามอู่สามเค่อในวันนี้จะตัดหัวต่อหน้าทุกคน!"

"วันนี้ในเมืองหลวงนี้มีนักยุทธภพไม่น้อยนัก ต่างก็มาดูหัวหน้าสาขาทั้งสี่โดนตัดหัว!"

เซี่ยจินอานเอามือถือแก้วชาอยู่ข้างปาก ทำเสียงหึอย่างเย็นชา พวกเขาไม่เหมือนมาดูการประหารหัวหรอก แต่กลับเหมือนมาเฝ้าโคนไม้รอกระต่าย!

ทันใดนั้นดวงตาของนางดูเหมือนจะรับรู้ถึงอะไรบางอย่าง และนางก็รีบหันมองไปที่หลังคาของร้านเหล้าตรงข้าม หรี่ตาลงเล็กน้อย

สีแดงเข้มรึ...

เซี่ยจินอานเงยหน้ามองดูพระอาทิตย์ ใกล้ยามอู่แล้ว

"เซี่ยจินอาน!"เสียงคำรามที่ดัง ถึงสติของเซี่ยจินอานกลับคืนมา หันมองเห็นคนที่มานั้น

เห็นแต่ดวงตาทั้งสองของเซี่ยยิวหรานนั้นดุร้าย หันมองนางอย่างโกรธแค้น "เจ้ายังมีหน้าออกมาจากจวนเซ่อเจิ้งหวางอีก!"

วันนั้นนางถูกหยุนฝู้เฉินตีจนบาดเจ็บสาหัส รักษาตัวจนถึงเมื่อวันจะถึงลงจากเตียงได้!

หยุนฝู้เฉินลงมือร้ายแรงนัก แต่ก็ไม่ยังถึงขั้นที่ทำให้นางต้องรักษาตัวถึงยี่สิบกว่าวัน แต่ตอนที่บาดเจ็บสาหัสนั้นไม่รู้ว่าไปกินโดนยาระบายเมื่อไหร่กัน อุจจาระไปสามวันสามคืน จนเสียมูลฐานของร่างกาย และเกือบตายไป ใช้ตัวยาที่ล้ำค่ารักษาไปสิบกว่าวันถึงจะดีขึ้น!

ช่วงหลายวันนี้นางใช้ชีวิตอย่างตายทั้งเป็น!และตัวการที่ก่อกรรมทำชั่วทั้งหมดนี้ก็คือเซี่ยจินอาน!ถ้าไม่ใช่นาง หยุนฝู้เฉินจะทำให้นางบาดเจ็บสาหัสขนาดนั้นได้อย่างไรกัน!และก็คงไม่มีเรื่องภัยหลังพวกนี้อีกแน่!

"เจ้ายอมรับเองนี่นะ"

สีหน้าของเซี่ยยิวหรานนั้นดูไม่ดีมากนัก พูดประชดว่า:"เซี่ยจินอานเจ้านอกจากเก่งแต่ปากแล้วยังเป็นไรอีก!ก็ไม่รู้ว่าเจ้าไปอ่อยหยุนฝู้เฉินให้เขามาช่วยเจ้าได้อย่างไร!คนไร้ค่าอย่างเจ้าเช่นนี้ ก็ต้องพึ่งพาแต่ผู้ชายแหละ!"

เซี่ยจินอานหัวเราะเย็นชา:"พูดจบแล้วรึ?พูดจบแล้วก็ไปให้พ้นซะ!"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของเซี่ยยิวหรานนั้นก็ยิ่งโหดร้ายกว่าเดิม ยังไม่มีใครกล้าพูดกับนางเช่นนี้!

เซี่ยจินอานช่างสมควรตายจริงๆเลย!

เซี่ยยิวหรานที่โกรธมากนัก เอามือไปตบเซี่ยจินอาน ตอนแรกเซี่ยจินอานคิดจะหลบ ใครจะไปรู้ว่าเหลือบมองเห็นรถคุมนักโทษทางหน้าต่างพอดี ทันใดงั้นก็ถูกดึงดุสายตา เซี่ยจินอานหันหัวเล็กน้อย จ้องมองคนสี่คนที่อยู่ในรถคุมนักโทษนอกหน้าต่างนั้น ไม่สังเกตดีๆปล่อยให้เซี่ยยิวหรานได้ฉวยโอกาสที่ตบหน้านางได้!

บนใบหน้านั้นเป็นความเจ็บที่แสบ แต่เซี่ยจินอานไม่มีอารมณ์มาสนใจเซี่ยยิวหรานที่บ้าบอ เอาแต่จับตามองด้านนอกเป็นอย่างดี