ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 2

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ร่างกายของเซี่ยจินอานก็แข็งทื่อไปทั้งตัว เงยหน้าขึ้นมาอย่างลำบาก

"ไสหัวไป"

นางใช้แรงบีบคำนี้ออกมาจากฟันของนาง ทำให้ความโกรธลุกโชนขึ้นอย่างไม่อาจควบคุมได้ ที่แท้สตรีผู้ที่มีความกล้าหาญมีคนคอยเคารพศรัทธาผู้นี้ต่างหาก ที่เป็นกบฏตัวจริง!

เมื่อเพชฌฆาตที่อยู่ด้านข้างได้ยินคำพูดนี้ ก็ถ่มน้ำลายออกมาอย่างแรง แรงใต้ฝ่าเท้ายิ่งหนักขึ้น พื้นรองเท้าที่หยาบกร้านก็ใช้แรงบดขยี้ใบหน้านางไปมา

"ถุย! นางสารเลวแบบเจ้า ใกล้จะตายแล้วยังกล้าไม่เคารพคุณหนูใหญ่อีกหรือ?"

เซี่ยยิวหรานยืดตัวตรง ในใจรู้สึกภาคภูมิใจ แต่บนใบหน้าเต็มไปด้วยท่าทีที่ผิดหวัง

"น้องสาว ใกล้จะตายแล้วเจ้ายังไม่สำนึกผิดอีก? ท่านพ่อให้ข้ามาส่งเจ้าก็นับว่าเป็นบุญคุณที่สุดแล้ว วันนี้ข้าจะมาลงทัณฑ์เจ้าด้วยตัวข้าเอง ใช้เลือดของเจ้า เพื่อปลอบใจวิญญาณของทหารฉีสุ้นสามแสนนายที่อยู่บนสวรรค์!"

เสียงโครม----

เมื่อเซี่ยยิวหรานพูดจบ ท้องฟ้าสีเทาก็เกิดเสียงฟ้าร้องดังกึกก้องขึ้น เม็ดฝนขนาดใหญ่ได้เริ่มตกลงมายังพื้นอย่างบ้าคลั่ง

ชาวบ้านที่อยู่ด้านล่างแท่นตัดหัวประหารชีวิตเกิดความโกรธแค้นจากคำพูดของเซี่ยยิวหราน และภายใต้สายฝนที่ตกหนัก กลับไม่มีใครยอมจากไป แต่ละคนต่างตะโกนด้วยสีหน้าดุร้ายว่า

"ฆ่านาง! ฆ่านาง!"

เซี่ยจินอานถูกกดกลับลงมาที่แท่นประหาร ศีรษะถูกติดไว้แน่น มือที่มัดไว้ด้านหลังกำหมัดแน่น ทำให้เลือดบนฝ่ามือไหลออกมาจากซอกนิ้วของนาง นางลืมตา มองเซี่ยยิวหรานที่กำลังดึงดาบยาวที่เอวออกมา และทันใดนั้นก็หัวเราะ ถ่มนำเลือดออกมาคำหนึ่ง แล้วกล่าวเสียงดังว่า

" เซี่ยยิวหราน กรรมเกิดจากเหตุ มีเหตุจึงมีผลตามมา! แม้ว่าวันนี้ข้าต้องตาย แต่วิญญาณของทหารสามแสนนายก็จะไปหาเจ้าเพื่อเอาชีวิตเจ้า เจ้าต้องเปิดตารอนะ!"

ตอนที่นางพูดเช่นนี้ เสียงฟ้าร้องที่เดิมทีฟาดลงมาก็หยุดลงอย่างกะทันหัน คำพูดของนางราวกับเป็นสายฟ้าอีกสายหนึ่ง ที่ทะลุผ่านม่านฝนที่ตกหนัก และเข้าในหูของชาวบ้านทุกคนที่กำลังรอคอยความตายของนาง

เหล่าชาวบ้านที่เดิมทีมีอารมณ์โกรธมากก็พลันเงียบลงทันที มองหน้ากันไปมา พูดคุยอย่างเป็นกันเอง และสีหน้าของเซี่ยยิวหรานเปลี่ยนไปอย่างมาก จึงกัดฟันจ้องมองนาง ดาบยาวๆ ที่อยู่ในมือก็ไม่ลังเลอีกต่อไป ได้เหวี่ยงมันลงไปอย่างรุนแรง!

เซี่ยจินอานมองเห็นตัวเองจากความสว่างของคมมีด ในมือของนางได้สัมผัสรอยไปที่ข้อมือโดยไม่รู้ตัว และไม่ได้ยินการตอบสนองของระบบ

นางแอบถอนหายใจ พระเจ้ากำลังหยอกล้อนางอยู่หรือ ไม่ง่ายเลยกว่าจะให้โอกาสนางได้เกิดใหม่ แต่กลับให้นางได้เกิดใหม่อยู่บนแท่นตัดหัว? ยังไม่ให้นางนำระบบการแพทย์ของตัวเองมาช่วยเหลืออีก นี่ไม่ใช่กำลังเล่นตลกกับนางหรอกเหรอ?

เมื่อเห็นดาบยาวฟาดลงมา เซี่ยจินอานก็หลับตาทั้งสองข้างลง......

กลิ่นอายเช่นนี้ แม้แต่เซี่ยยิวหรานผู้หยิ่งยโสมาตลอดก็ยังอดขาอ่อนไม่ได้ นางคุกเข่าลงกับพื้น ก้มหน้าไม่กล้ามองตรงไปที่ผู้มาใหม่

ทุกคนในที่นี้ มีเพียงเซี่ยจินอานที่เบิกตากว้างอย่างลำบาก และจ้องมองชายที่อยู่บนหลังม้าโดยไม่กะพริบตา

เมื่อรับรู้ได้ถึงสายตาของนาง ชายบนหลังม้าก็เอียงคอเล็กน้อย วินาทีที่สบตากัน เขาก็อ่านคำจากแววตาของเซี่ยจินอานว่า

"ช่วยข้าด้วย!"

เซี่ยจินอานอยากจะอ้าปากตะโกน แต่นางไม่สามารถตะโกนได้จริงๆ เพราะตอนที่ชายคนนั้นปรากฏตัวขึ้น เดิมทีนางคิดว่าระบบการแพทย์ไม่สามารถข้ามมิติมากับนางได้ แต่จู่ๆ ก็ถูกเปิดใช้งาน!

แต่สิ่งที่นางไม่คาดคิดก็คือ ระบบการแพทย์เหมือนจะบ้าไปแล้ว ที่แจ้งเตือนอยู่ในหัวนางอย่างบ้าคลั่ง

"รายงาน! รายงาน! มีผู้ป่วยที่มีอาการรุนแรงต้องได้รับการรักษาทันที! มีผู้ป่วยที่มีอาการรุนแรงต้องได้รับการรักษาทันที!"

เซี่ยจินอานอดทนต่อความเจ็บปวดในสมองและออกคำสั่ง "ล็อกข้อมูลผู้ป่วย!"

ทันทีที่พูดจบ หน้ากากอสูรดุร้ายก็ปรากฏขึ้นในหัวทันที......