ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 225

แต่ว่าองค์ชายห้าหยุนจุนเย่ามีนิสัยเจ้าเล่ห์แต่กำเนิด ตอนนี้เพื่อที่จะได้รับความประทับใจต่อหน้าฮ่องเต้ กลับว่าพยายามแสดงออกมาอย่างสุดความสามารถ

คำพูดนี้ของหยุนฝู้เฉินทำให้คนเขาโกรธจนใบหน้าแดงก่ำ กลับว่าไม่สามารถคัดค้านได้

ในแง่ของผู้อาวุโสในครอบครัวเขาเป็นญาติผู้ใหญ่ ในฐานะที่เป็นรุ่นหลังแน่นอนว่าไม่มีสิทธิ์มาสั่งสอน

ในใจของหยุนฝู้เฉินมีเรื่องสำคัญ ไม่ต้องการเข้าไปเกี่ยวพันกับเรื่องเล็กน้อยพวกนี้กับพวกเขา พูดตรงๆออกไปว่า : "แม้ว่าเซี่ยจินอานสามารถไปบริเวณแนวตะเข็บชายแดนที่ติดกับศัตรูได้เพียงลำพัง แต่ว่าเรื่องของการขายชาติเกิดขึ้นในเทศกาลไหว้พระจันทร์ แต่ว่าวันนั้น เซี่ยจินอานยังอยู่ในหมู่บ้านชนบท"

"ทำไมเจ้าถึงตัดสินว่าวันนั้นเซี่ยจินอานยังอยู่ที่หมู่บ้านชนบท?" หยุนเทียนยิ่นพูดถาม

"เพราะว่ากระหม่อมหาพยานบุคคลเจอแล้ว!" หยุนฝู้เฉินพูดกล่าว

เมื่อพูดคำนี้ออกมา กลับว่าที่ท้องพระโรงเกิดการถกเถียงขึ้นมาแล้ว

เรื่องขายชาติในตอนแรก ทำให้ราชวงศ์ฉีสุ้นเสียทหารไปสามแสนนาย สูญเสียสามคูเมืองและกำแพงเมือง นี่สำหรับผู้คนแล้วเป็นการโจมตีที่หนักหน่วง !แต่ว่าตอนนั้นคดีถูกตัดสินเร็วเกินไป โยนข้อกล่าวหาให้เซี่ยจินอานเลย

ตอนนั้นพวกเขาทุกคนต่างก็เชื่อกันหมด แต่คิดไม่ถึงว่าวันนี้สถานการณ์พลิกผัน!

สีหน้าของหยุนเทียนยิ่นจริงจังทันที พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า : "นำตัวประกันเข้ามา"

หลังจากนั้นไม่นาน หญิงสาวชนบทที่สวมใส่เสื้อผ้าหยาบเดินขึ้นมาแล้ว เดินเข้ามาด้วยท่วงท่าที่ไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ ร่างกายสั่นคลอนเพราะความหวาดกลัว

วันนี้นางต้องเจอฝ่าบาทนะ!นี่เป็นครั้งแรกของชีวิตที่นางได้เจอฝ่าบาท!แถมยังมาในที่ที่ทันสมัยเช่นนี้

"หม่อมฉันเข้าพบฝ่าบาท" สาวชาวนาคุกเข่าลงเคาะศีรษะหนึ่งครั้งแล้ว พูดกล่าวอย่างสั่นๆ

"อยู่เพคะ แม้ว่าคุณหนูเซี่ยมักจะไม่ค่อยอยู่บ้าน แต่ว่าวันไหว้พระจันทร์วันนั้นกลับว่าอยู่" หญิงสาวชาวนาพูดอย่างมั่นใจ

"ทำไมเจ้าถึงได้จดจำได้ชัดเจนขนาดนี้?" ฮ่องเต้ถามอย่างสงสัย

"คุณหนูเซี่ยค่อนข้างน่าสงสาร ตอนที่นางมายังหมู่บ้านของหม่อมฉันก็มีอายุเพียง 6-7ขวบเท่านั้น อยู่ในกระท่อมมุงจากเพียงลำพัง ผู้ใหญ่บ้านของหม่อมฉันทนมองต่อไปไม่ไหว ก็ช่วยหาบ้านที่รกร้างให้แก่นาง เก็บกวาดสักหน่อยให้นางอยู่ อยู่ที่นี่ก็สิบปีแล้ว ใช้ชีวิตเพียงลำพังอย่างโดดเดี่ยว นิสัยของเด็กผู้หญิงคนนี้ก็กลายเป็นสันโดษ ไม่กระตือรือร้นอบอุ่นกับใคร แต่ว่าคนในหมู่บ้านก็ไม่มีใครโทษนาง มีอะไรดีๆก็จะมอบให้นางสักหน่อย วันไหว้พระจันทร์วันนั้นในปีนี้ หม่อมฉันทำขนมไหว้พระจันทร์จำนวนมาก ก็ส่งไปให้นางแล้ว คุณหนูเซี่ยรับเอาไว้ แถมยังยิ้มกับหม่อมฉันอีกด้วย นั่นเป็นยิ้มครั้งแรกของนาง หม่อมฉันจำได้อย่างชัดเจน เหมือนนางฟ้าเลย"หญิงสาวชาวนาพูดกล่าว ในน้ำเสียงก็สงสารเอ็นดูเซี่ยจินอาน

เมื่อหยุนฝู้เฉินได้ยินคำพูดเหล่านี้ นัยน์ตาก็เปลี่ยนเป็นลึกและเงียบ

สันโดษ?ไม่กระตือรือร้นอบอุ่น?

คิดถึงท่าทางที่นางถอดเสื้อเขา ไม่กล้าเห็นด้วยแบบขอไปทีจริงๆ