ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 228

ขันทีเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในพระราชวังอย่างละเอียด หวงย่านอวิ๋นได้ยินแล้วก็ตกใจ

เรื่องนี้นางรู้ คิดไม่ถึงว่าจะถูกขุดคุ้ยขึ้นมา!

และไม่รู้ว่าผู้หญิงยั่วสวาทนั่นดวงดีอะไรกัน อาศัยพึ่งพาบารมีหยุนฝู้เฉินผู้ยิ่งใหญ่นั่นได้!

"ข้าเชื่อคุณหนูเซี่ยไม่มีทางทำเรื่องนี้ได้ ฮูหยินไม่ต้องกังวล ฝ่าบาทเพียงแค่ทำให้พอเป็นพิธีเท่านั้น"

หวงย่านอวิ๋นพยายามยิ้ม พูดคล้อยตาม: "ยิวหรานถูกสอนให้จงรักภักดีต่อชาติและกษัตริย์ตั้งแต่ยังเด็ก ไม่ทำเรื่องอะไรอย่างนี้อยู่แล้ว จะต้องมีเรื่องเข้าใจผิดกันแน่นอน"

ปากพูดเช่นนี้ แต่ในใจของหวงย่านอวิ๋นกลับไม่คิดเช่นนี้

เซี่ยยิวหรานเคยทำเรื่องนี้จริงๆ และเกรงว่าหวงย่านอวิ๋นได้หลักฐานที่มีประโยชน์เรียบร้อยแล้ว ไม่เช่นนั้นฝ่าบาทคงไม่เรียกพบนาง!

เรื่องนี้ยิ่งคับขันขึ้นทุกที ในหัวของหวงย่านอวิ๋นยิ่งเข้าใจกระจ่าง จากนั้นในหัวของนางคิดถึงวิธีหนึ่งได้!

"สาวน้อยคนนี้ช้าจัง ข้าไปตามหน่อย กงกงท่านเชิญตามสบาย"

ขันทีได้ยินเข้า เห็นแก่เงินจะพูดอะไรก็ดีไปหมด โบกมือแล้วพูดว่า: "ฮูหยินไปเถอะ กระหม่อมจะรออยู่ตรงนี้"

หวงย่านอวิ๋นรีบออกไปจากห้องทันที และตรงไปหาเซี่ยยิวหราน ทั้งสองพบกันครึ่งทาง หลังจากที่เซี่ยยิวหรานเจอกัน ก้าวเดินอย่างรวดเร็วไปถึงตัวของหวงย่านอวิ๋น พูดอย่างตื่นเต้นว่า: "ท่านแม่ ทำไมมีคนจากวังมา? มาสรรเสริญข้าหรือ? จะพระราชทานงานอภิเษกสมรสให้ข้ากับไท่จื่อหรือ?"

หวงย่านอวิ๋นได้ยินคำนี้ ในใจก็รู้สึกไม่สบอารมณ์ต่อความไม่เอาถ่านของคนที่ตนคาดหวังไว้ และพูดอย่างหงุดหงิดว่า: "หุบปาก"

เมื่อได้ยินน้ำเสียงเช่นนี้ของมารดา เซี่ยยิวหรานถึงแม้ว่าเป็นคนที่ตอบสนองช้า แต่ครั้งนี้ก็รู้ตัวแล้ว ท่านแม่จะไม่ด่านางมาตลอด แต่วันนี้เห็นทีว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น

เซี่ยยิวหรานสีหน้าเปลี่ยน พูดอย่างกังวลว่า: "ท่านแม่ เกิดเรื่องใดขึ้นหรือ?"

"เรื่องที่เจ้าเปิดประตูเมืองตอนแรกถูกเปิดโปงแล้ว ฝ่าบาทต้องการตัวเจ้าเข้าไปที่วังเพื่อไปสอบสวน" หวงย่านอวิ๋นกล่าวอย่างเคร่งขรึม

"ข้าต้องทำอย่างไร?" เซี่ยยิวหรานพูดอย่างมึนงง

"ตอนที่ฝ่าบาทสอบสวนเจ้า เจ้าก็โบ้ยให้ชิวจวู๋ไปเลย ให้นางเป็นสายลับของประเทศศัตรู ถึงตอนนั้น ฝ่าบาทก็จะสอบสวนชิวจวู๋ไปเอง" หวงย่านอวิ๋นกล่าว

"ทางชิวจวู๋ล่ะ..."

หวงย่านอวิ๋นหรี่ตาลง สีหน้าเต็มไปด้วยความดุดัน: "สาวน้อยคนนั้นจะยอมรับ นางไม่กล้าพูดอะไรมากหรอก"

"เจ้าต้องจำไว้ เจ้าต้องแต่งงานกับไท่จื่อ เป้าหมายของเจ้าก็คือการเป็นราชินี!"

ได้ยินประโยคสุดท้าย เซี่ยยิวหรานก็มีสติกลับมา

แม่พูดถูกต้อง เป้าหมายของนางก็คือเป็นราชินี!