ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 245

ในช่วงเช้าตรู่ คนในจวนแม่ทัพลุกลี้ลุกลนด้วยเสียงกรีดร้อง

คนแรกที่พบว่ามีบางอย่างผิดปกติในห้องนี้คือสาวใช้ชั้นหนึ่งที่ถูกเซี่ยจินอานลดขั้นลงให้ไปเป็นสาวใช้ทั่วไปคนหนึ่ง ชื่อว่าชิงหลาน เสียงกรีดร้องของนางได้ดึงดูดคนที่อยู่ใกล้เคียง ซึ่งได้วิ่งมาดูในทันที!

ทุกคนยืนอยู่ที่ประตูมองดูศพบนพื้น ไม่กล้าก้าวเข้าไปในประตู โดยไม่รู้ว่าเป็นใครที่เป็นคนแรกบอกว่าให้ไปแจ้งฮูหยิน คนกลุ่มนี้เหมือนเพิ่งพบแกนหลักอย่างไรอย่างนั้น จึงวิ่งไปที่เรือนของหวงย่านอวิ๋น โดยปล่อยให้คนส่วนหนึ่งเฝ้าอยู่ที่นอกประตู

เมื่อหวงย่านอวิ๋นเข้ามา ทุกคนคืนสติจากความตื่นตระหนก จากนั้นได้เริ่มพูดคุยกันขึ้นมา และมีคนจำนวนมากที่แอบดึงคุณหนูรองที่เพิ่งกลับมาตระกูลเซี่ยนี่ เข้าไปยังรายชื่อที่ไม่อาจจะยั่วยุได้

หวงย่านอวิ๋นเดินไปด้วยใบหน้ามืดมน เดินไปถึงปากประตูได้เห็นศพนอนเกลื่อนอยู่ที่พื้น ในใจก็ตกใจไม่น้อย และร่างกายได้สั่นเทาเบาๆ

คาดไม่ถึงเลยว่านังสารเลวนี้จะยังคงวางกับดักไว้ในห้องนี้ ไม่แปลกใจเลยที่กล้านำสิ่งของเหล่านี้วางไว้ที่นี่อย่างไม่ได้สนใจ

หวงย่านอวิ๋นมองไปที่ชิงหลานที่อยู่ข้างๆ พูดอย่างเคร่งขรึมว่า "คุณหนูรองล่ะ?"

ชิงหลานตอบขณะตัวสั่นเทา "คุณ คุณหนูรอง ออกไปตั้งแต่เมื่อวานยังไม่กลับมาเลยเจ้าค่ะ"

"ในฐานะสาวใช้ส่วนตัว คุณหนูออกบ้านทำไมเจ้าไม่ตามออกไป! ถ้าชื่อเสียงของคุณหนูเสียหายเจ้าจะรับผิดชอบได้หรือ?" หวงย่านอวิ๋นพูดอย่างเข้มงวด

ชิงหลานตกใจมากจนต้องคุกเข่าลงกับพื้น สะอื้นร้องไห้แล้วพูดว่า "บ่าวได้ถูกคุณหนูรองลดชั้นมาเป็นสาวใช้ทั่วไปแล้วเจ้าค่ะ"

ใบหน้าของหวงย่านอวิ๋นได้หมองหม่นอีกครั้งเมื่อได้ยินเช่นนี้ สาวใช้ที่นางมอบหมายให้มาที่เรือนหล่อน ระดับขั้นบอกลดก็ลด นี่ไม่ใช่ว่าตบหน้านางหรือ?

"ชิงถิงล่ะ?" หวงย่านอวิ๋นถาม

ชิงถิงเป็นสาวใช้ชั้นหนึ่งอีกคนที่นางได้มอบหมายให้มาที่เรือนหลังนี้

อย่างไรก็ตามได้เกิดเรื่องเช่นนี้อยู่ในจวน เซี่ยจินอานเองก็ไม่ทราบ และอยู่ที่สวนสงเคราะห์ก็ได้เอายาพิษที่กงซุนหนันเสียนอีกบางส่วน โดยพื้นฐานแล้วจะเป็นยาสลบเป็นหลัก แล้วยังได้เอาอาวุธลับกับเพ้ยจิ่วชวนอีกหลายชิ้น และได้ถือโอกาสนำเข็มบรรจุใส่พายุเข็มดอกสาลี่ไว้อีกครั้ง

รับโฉนดที่กับกงซุนหนันเสียนแล้วจึงได้ออกไป และเตรียมจะไปดูหน้าร้านใหม่สองห้องที่นางเพิ่งจะเริ่มต้น

ตามคำกล่าวของกงซุนหนันเสียน ทั้งสองห้องนี้มีอยู่หนึ่งห้องก็เคยเป็นห้องยา แต่กิจการไม่ดี ดังนั้นจึงได้ปิดกิจการ อีกหนึ่งหลังคือขายแป้งชาด เพราะที่นี่มีร้านสมุนไพรเยอะมากแล้ว ส่วนแป้งชาดอยู่ที่นี่มันเข้ากันไม่ได้ จึงได้ย้ายออกไป และทั้งสองร้านมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันอยู่ คือล้วนเป็นสองชั้น ซึ่งช่วยประหยัดปัญหาในการตกแต่งในภายหลัง

เซี่ยจินอานผลักร้านยา น่าจะเพิ่งปิดร้านไปได้ไม่นาน เพราะยังคงมีกลิ่นหอมของสมุนไพรอยู่ในห้อง นางยืนอยู่ตรงกลางร้านและเหลือบมองดู และวางแผนในใจ จากนั้นจึงได้เดินออกจากร้านไป

จากนั้นกำลังจะเตรียมตัวไปดูร้านแป้งชาด แต่ใครจะรู้ว่าจะได้ยินเสียงผีร้องไห้และเสียงหอนของหมาป่า

"คุณหนู ในที่สุดบ่าวก็ได้ตามหาท่านจนเจอ!"