ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 28

"แม้ว่าบ่าวรับใช้จะทำผิดพลาด แต่ก็ไม่ได้ก่อเรื่องใหญ่ขึ้น โทษก็คงไม่ถึงตาย"

"อีกอย่างบ่าวรับใช้เป็นเพียงเบี้ยในมือของคนอื่น จะดีกว่าไหมที่จะปล่อยชีวิตเขาไว้เพื่อล่อคนที่อยู่เบื้องหลังออกมา"

ผู้บงการเบื้องหลังเห็นแผนการล้มเหลว จะต้องนั่งไม่ติดแน่

ในใจก็กลัวว่าหวงอานจะสะบัดมือเขาออกมา และจะลงมือทำแน่ เมื่อถึงตอนนั้นก็จะจัดการให้ราบภายในครั้งเดียว

เรื่องนี้ไม่มีความหมายอะไรกับหยุนฝู้เฉิน บ่าวรับใช้คนนี้จะอยู่หรือตายก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา

"แล้วแต่เจ้า แค่ชีวิตมนุษย์คนเดียวเท่านั้น"

เซี่ยจินอานขมวดคิ้ว นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่นาง ได้เห็นทัศนคติที่มองชีวิตคนเหมือนผักเหมือนปลา

เขาเคยยกมือขึ้นเพื่อเอาชีวิตคน และดวงตาไม่ได้กะพริบแม้แต่นิดเดียว

แม้แต่นางก็ยังเกือบตายด้วยน้ำมือของเขา

แต่นางเคยเห็นอย่างชัดเจนว่า เมื่อที่เขาป่วยได้ใช้สุนัขสีดำเพื่อบรรเทาความบ้าคลั่งของเขา ไม่เหมือนคนกระหายเลือดที่ฆ่าคนเหมือนมาร

ด้านหนึ่งคือราชาหอกที่ต่อสู้ปกป้องบ้านเมืองแม่น้ำ ด้านหนึ่งคืออ๋องผู้เย็นชาที่ดูถูกชีวิตมนุษย์อย่างอ่อนโยน

ผู้ชายคนนี้ทำให้คนอ่านไม่ออกจริงๆ

"ท่านกับทหารในความประทับใจของข้ามันต่างกันไปมากจริงๆ" เซี่ยจินอานถอนหายใจ

ในสายตาที่เคร่งขรึมและเฉยเมยของหยุนฝู้เฉิน ได้มีคลื่นลูกหนึ่งก่อตัวขึ้นแล้ว ยังฉายแววความหยิ่งยโสอีกด้วย

"ข้ามีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ทำไมถึงต้องเหมือนคนอื่น"

เซี่ยจินอานโค้งมุมปาก และหันหลังออกไป แล้วกลับไปที่เรือนของตัวเอง

ซูหยาวและซูหลานขังหวงอานไว้ในห้องมืดหลังเล็กๆ ในลานบ้าน หลังจากที่เซี่ยจินอานกลับไปก็ตรงไปที่ห้องมืด

หวงอานนั่งอยู่บนพื้น รู้สึกท้อแท้ ท่านอ๋องได้ให้คำพิพากษาความตายให้แก่เขาแล้ว และจุดจบของเขาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้

แต่เขาไม่เสียใจ สิ่งที่เขาทำเพื่อแลกกับอิสรภาพของนาง เขาเต็มใจที่จะทำ

ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้า และเห็นรองเท้าปักคู่หนึ่ง ลวดลายบนรองเท้าคู่นั้นสวยงาม ดูแล้วแพงมาก

เซี่ยจินอานไม่ได้บังคับเขา จากนั้นจึงเดินออกจากห้องมืดทันที

ตอนนี้คนได้ถูกนางขังอยู่ที่นี่แล้ว ส่วนผู้เบื้องหลังนี้จะต้องนั่งไม่ติดแน่

เมื่อเดินออกจากห้องมืด ซูหลานซูหยาวสองคนก็เดินเข้ามา

ซูหลานพูดตรงไปตรงมา ถามตรงๆ ว่า "ทำไมเจ้าต้องไว้ชีวิตเขาด้วย?"

"ข้าก็ไม่ใช่ได้ไว้ชีวิตเจ้าเหมือนกันเหรอ"

ประโยคนี้อุดปากซูหลานไว้ สีหน้าเศร้าหมอง ไม่พูดไม่จาอีก

คำพูดที่หยุนฝู้เฉินที่อยู่ในสนามฝึกทหารนั้น ทำให้หัวใจของเซี่ยจินอานเดือดพอง

แม้จะกล่าวได้ว่าเป็นการกดขี่ข่มเหง ทั้งจวนทำให้นางรู้สึกถึงการกดขี่ยังไงยังนั้น

ความรู้สึกนี้บังคับให้นางต้องการที่จะจากไป!

แต่ก่อนจากไปจำเป็นต้องรักษาหยุนฝู้เฉินให้หายเสียก่อน!