ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 32

หยุนฝู้เฉินมองสตรีตรงหน้าที่ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ นางยังเป็นคนแรกที่พูดว่าอยากเอาหอกเขาไปร่ายรำ

โอหังนัก

สำหรับการตามตอแยของสตรีอันมากเกินไป แววตาหยุนฝู้เฉินเริ่มแผ่ซ่านประกายความโกรธออกมา

แต่เซี่ยจินอานกลับมิรู้เลย นางถอยออกมาหนึ่งก้าวพลางว่า "ยืมเล่นไม่ได้ ลูบคลำสักครู่คงได้กระมัง!"

"ขืนเจ้าพูดอีกคำเดียว ตัดลิ้นทันที" น้ำเสียงเย็นเยียบ

เซี่ยจินอานทำท่ารูดซิปปิดปากตัวเอง และนั่งรอด้านข้างอย่างเงียบๆ

ผู้ชายคนนี้นี่งกจริง ขี้โมโหร้ายแบบนี้สมควรละที่ยี่สิบเจ็ดแล้วยังหาเมียไม่ได้!

ทั้งบ่าวรับใช้สาวใช้วิ่งกันให้วุ่น ในถังอาบน้ำก็เติมน้ำร้อนเต็มแล้ว

หยุนฝู้เฉินมองดูสตรีที่นั่งนิ่งบนเก้าอี้ พลางตะคอกเสียงดังว่า "ออกไป"

เซี่ยจินอานถึงพึ่งนึกออกว่าอีกฝ่ายจะถอดเสื้อผ้าแล้ว ดังนั้นเลยลุกขึ้นมารีบวิ่งออกจากห้อง

แต่ในสมองกลับคิดถึงแผ่นหลังที่นางเห็นวันนั้น

อดหน้าร้อนผ่าวไม่ได้

และอดไม่อยู่คิดต่อไปอีกว่า ซิกแพคหมอนี่จะเป็นยังไงนะ คนที่ฝึกฝนวิทยายุทธ์มานาน

น่าจะมีซิกแพคแปดชิ้นน่ะ...

"คุณหนูเซี่ย ท่านไม่สบายรึ?" ตี้เฟิงเป็นคนแรกที่สังเกตเห็นสีหน้าไม่ปกติของเซี่ยจินอาน

เซี่ยจินอานสีหน้ากระดากอาย "เปล่า ไม่มีอะไร"

ตี้เฟิงมองเซี่ยจินอานด้วยสีหน้าสงสัย

"เข้ามา" มีเสียงเคร่งขรึมลอยมาจากในห้อง

จากนั้นแกะผ้ารัดผมบนหัวตนลงมารวบผมเขาเข้าทันที

หยุนฝู้เฉินรับรู้ได้ถึงสิ่งนี้ ถามเสียงเย็นทันทีว่า "เจ้าทำกระไร?"

"รวบผมของท่านขึ้นน่ะสิ มันขัดขวางการลงเข็มของข้า!" เซี่ยจินอานไม่แคร์สักนิด "ต้องบอกเลยว่าผมท่านนี้ลื่นละมุนมือมาก ท่านดูแลยังไงเนี่ย สอนข้าหน่อยสิ!"

หยุนฝู้เฉินตะคอกเสียงเย็น "หุบปากซะ!"

"ท่านนี่งกจริง หอกยาวไม่ให้ลูบ วิธีดูแลเส้นผมก็ไม่ยอมพูด!" มือของหยุนฝู้เฉินที่วางในน้ำกำแน่น สายตาค่อยๆปิดลง เพื่อข่มความไม่สบายอารมณ์

ตอนเซี่ยจินอานลงเข็มที่ไหล่ มีหลายเข็มลงจากด้านหน้าง่ายกว่า นางเลยอ้อมไปด้านหน้า

แต่สายตานางอดไม่อยู่มองปราดลงต่ำไป วิวดีจริงๆ

เซี่ยจินอานอดลอบกลืนน้ำลายไม่ได้