ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 336

ในเวลานี้ฉีอ๋องก็ออกมาพูดว่า:"ฝ่าบาท หลักฐานทั้งหมดก็ชี้ไปทางเซี่ยยิวหราน! ท่านต้องคิดให้ดีก่อนตัดสินใจ! "

เหรินอวี้สื่อก็พูดต่อว่า: "ขอฝ่าบาทโปรดตัดสินลงโทษเซี่ยยิวหราน!"

"เสด็จพ่อ หากไม่กำจัดคนมีโทษ เช่นนี้ดวงวิญญาณของทหารผู้กล้าหาญสามแสนคนนั้นจะไปสู่สุคติได้อย่างไร!" องค์ชายแปดหยุนจวินหงกล่าว

ขุนนางครึ่งหนึ่งในตำหนักกระดิ่งทองนั้นต่างก็คุกเข่าลงกันหมด!

ในขณะที่หยุนเทียนยิ่นตกอยู่ในสภาวะลำบากใจ ก็มีขันทีคนหนึ่งเอาจดหมายลับเอาไว้แล้วเข้ามาในตำหนักกระดิ่งทองด้วยความเร่งรีบ คุกเข่าลงและพูดว่า:"ฝ่าข่าวดีจากชายแดน!"

"รีบนำขึ้นมา!" หยุนเทียนยิ่นกล่าวอย่างตื่นเต้น

ขันทีก็รีบยื่นซองจดหมายในมือให้กับหลิวกงกง หลิวกงกงก็เอาให้กับหยุนเทียนยิ่นอีกที หยุนเทียนยิ่นฉีกซองจดหมายและอ่านดูด้วยความตื่นเต้น

จากนั้นก็ทุบโต๊ะยืนอย่างกะทันหัน ยืนขึ้นและพูดว่า:"ดี!"

หลิวกงกงยิ้มถามทันทีว่า:"ฝ่าบาทมีเรื่องมงคลอะไรหรือเปล่า?"

"เป่ยตี๋และซีจาวได้ออกจดหมายยอมจำนนแล้ว เจ้าเจ็ดกับแม่ทัพเซี่ยกำลังเดินทางกลับมา!" ฝ่าบาทยิ้มบอก

เมื่อเซี่ยจินอานได้ยินเช่นนี้ ก็ยิ้มเยาะเย้ย

จดหมายฉบับนี้ช่างมาได้ตรงเวลาจริงๆเลย

เมื่อขุนนางชั้นสูงได้ยินคำนี้ ต่างก็คุกเข่าลงแสดงความยินดี!

"ขอแสดงความยินดีกับฝ่าบาท ขอฝ่าบาททรงพระเจริญ หมื่นปี หมื่นปี หมื่นหมื่นปี!"

เซี่ยจินอานและหยุนฝู้เฉินที่ยืนไว้นั้น ก็เหมือนคนต่างพวก

"ขุนนางทุกท่านลุกขึ้นได้ !"

เหล่าขุนนางชั้นสูงนั้นต่างก็ยืนขึ้น และแม้แต่ผู้คนที่เคยขอให้ลงโทษเซี่ยยิวหรานนั้นก็ยืนขึ้น และไม่อยากจะพูดถึงเรื่องนี้อีก

เสิ่นเฉิงเซี่ยงที่ไม่เคยพูดอะไรเลยตั้งแต่มาเข้าเฝ้าพระบาท ตอนนี้กลับออกมาพูดว่า:"ตอนนี้องค์ชายเจ็ดและแม่ทัพเซี่ยได้สร้างผลงานใหญ่เช่นนี้ เป็นวีรบุรุษของราชวงศ์ฉีสุ้นของพวกข้าจริงๆเลย!"

"ถูกต้อง ควรมอบรางวัลให้ รอพวกเขาทั้งสองกลับมา ข้าจะมอบรางวัลให้อย่างดี!"

บนใบหน้าของหวงย่านอวิ๋นและเซี่ยยิวหรานนั้นก็ปรากฏรอยยิ้มดีใจ

จากนั้นเซี่ยจินอานก็หยิบกระดาษจดหมายสองสามแผ่นออกมาจากอ้อมแขน "งั้นฝ่าบาทก็ลองดูสิ่งนี้บ้างเพคะ!"

เซี่ยจินอานเอาหลักฐานหนึ่งออกมาอีก ซึ่งทำให้ขุนนางทั้งหลายนั้นละอายใจ

คุณหนูรองเซี่ยคนนี้อยากจะฆ่าคุณหนูใหญ่ทิ้งจริงๆเลยนะเนี่ย!

หลิวกงกงลังเลไปสักพัก ก็รับกระดาษจดหมายจากเซี่ยจินอานอย่างระมัดระวังและเอาให้หยุนเทียนยิ่น

"นี่คือจดหมายสื่อสารระหว่างเซี่ยยิวหรานกับแม่ทัพแคว้นศัตรู!"

นี่คือของที่ลูกน้องนางแอบเข้าไปขโมยมาในกระโจมค่ายทหารของแคว้นศัตรู แต่แม่ทัพนั้นก็ระมัดระวังเป็นอย่างมาก ส่วนที่เหลือคงจะเผาทิ้งหมดแล้ว เหลือเพียงสองฉบับนี้

จดหมายสองฉบับนี้คงจะเป็นคนคนนั้นเก็บเอาไว้เพื่อข่มขู่เซี่ยยิวหราน

เซี่ยจินอานได้อ่านดูเนื้อหาข้างต้นแล้ว ทรยศแคว้นนั้นเป็นหลักฐานชัดเจน แต่เหตุผลนั้นกลับโง่มาก

เซี่ยยิวหรานฟังคำเพ้อเจ้อของอีกฝ่าย และเชื่อว่าอีกฝ่ายเข้ามาในเมืองเพื่อยอมจำนน ดังนั้นจึงเปิดประตูเมืองและต้อนรับผู้คนเข้ามาในเมือง! ช่างโง่เหลือเกิน!