ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 367

ท่าทางของหวงย่านอวิ๋นที่ราวกับเป็นหญิงสาวที่ปวดใจแทนสามี ได้เติมเต็มความรู้สึกการเป็นสามีของเซี่ยฉู่เหรินได้พอดี

ผู้หญิง ก็ควรเป็นเช่นนี้ เอาสามีเป็นพระเจ้า

"เอาล่ะ ไม่ต้องร้องแล้ว"เซี่ยฉู่เหรินเช็ดน้ำตาที่บนใบหน้าของหวงย่านอวิ๋น จากนั้นก็มองไปทางบุตรทั้งสองของตัวเอง สายตาตกอยู่ที่ผ้าคลุมหน้าและผ้าพันแผลบนศีรษะของเซี่ยยิวหราน ขมวดคิ้วถามขึ้นว่า"เกิดอะไรขึ้นกับใบหน้าของเจ้า?"

เซี่ยยิวหรานได้ยินพ่อเอ่ยถามอย่างห่วงใย น้ำตาก็ไหลออกมาเป็นสาย "ท่านพ่อ หนูมีชะตาชีวิตลำบาก!"

เซี่ยฉู่เหรินขมวดคิ้ว ท่าทางเกรี้ยวกราด กล่าวเสียงนิ่งๆว่า"เกิดอะไรขึ้น?"

"ท่านพ่อ ลุกถูกน้องสองทำร้ายอย่างอนาถมาก!"เซี่ยยิวหรานร้องไห้และพูดฟ้อง

เมื่อได้ยินคำนี้ สีหน้าของเซี่ยฉู่เหรินมีแต่ความโกรธ"นังลูกไม่รักดีนั่นทำเรื่องบ้าอะไรอีก?"

ตอนที่อยู่ชายแดน เขายังรู้สึกตกใจที่ผู้ใต้บังคับบัญชารายงานว่าเซี่ยจินอานคือประมุขของสำนักซื่ออิ่ง

จากนั้นก็อกสั่นขวัญแขวนมาตลอด เพราะอย่างไรเสียตอนนั้นเขาเป็นคนให้เซี่ยจินอานรับโทษแทน กังวลอยู่ตลอดว่านังลูกไม่รักดีคนนี้จะมาแก้แค้น!

เพียงแต่หลังจากนั้นเป็นเวลาก็ไม่เห็นเซี่ยจินอานมีการเคลื่อนไหวอะไร เขาจึงไม่ได้กังวลมากขนาดนั้นอีก

และเพราะหลังจากนั้นเซี่ยจินอานไม่มีการแก้แค้นเลย ก็ทำให้เขารู้สึกว่าในสายตาของเซี่ยจินอานคนนี้ยังเห็นว่าเขาเป็นพ่ออยู่

เซี่ยยิวหรานร้องห่มร้องไห้ใส่สีตีไข่นำเรื่องตีกลองร้องทุกข์บอกเล่าแก่เซี่ยฉู่เหริน และพูดอ้อมบอกว่าเซี่ยจินอานไม่ชอบนางที่เป็นพี่สาวและพยายามผลักนางให้ถึงทางตาย

หวงย่านอวิ๋นเองก็พูดว่า"เงินทั้งบ้านหายไปหมดเพราะนาง สิ่งใดที่สามารถขายได้ก็ขายไปหมด! หากไม่ใช่เพราะมีผลงานการศึกของนายท่าน คาดว่าท่านคงไม่ได้พบหน้าพวกเราแม่ลูกแล้ว!"

เซี่ยฉู่เหรินฟังจนมีเปลวไฟลุกโชนในดวงตาของเขา แทบจะทนรอไม่ไหวอยากบีบคอนังลูกไม่รักดีคนนี้! หลายวันมานี้พวกเขาอยู่ในระหว่างทางกลับเมืองหลวง การส่งข้อมูลจึงช้าไปบ้าง ไม่รู้จริงๆว่านังลูกไม่รักดีคนนี้จะทำเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้!

เซี่ยยู่หลินกล่าวอย่างใส่สีตีไข่:"ไม่ใช่แค่นั้น! ผู้หญิงคนนั้นยังถีบข้าลงสระน้ำอีกด้วย เอาซะข้าเป็นไข้ไปหลายวันเลย!"

เซี่ยฉู่เหรินได้ยิน ก็รีบเอ่ยถามอย่างห่วงใย:"มีผลข้างเคียงหรือไม่?"

เซี่ยจินอานบ่นอย่างไม่พอใจ"อากาศบ้านี่ก็หนาวเกินไปแล้ว"

จากนั้นก็ก้าวเดินไปทางสำนักหมอหลวง เพียงแต่เพิ่งจะเดินไปได้สองก้าวก็ถูกทหารที่อยู่หน้าประตูวังหยุดไว้

"ไม่มีป้ายตราผ่านทางไม่สามารถบุกรุกเข้าวังหลวงได้"ทหารคนนี้รู้จักเซี่ยจินอาน เพราะอย่างไรเสียตอนที่ตีกลองเติงเหวิน เขาโชคดีได้เห็นภาพนั้น ดังนั้นตอนที่ยกมือขึ้นมาห้าม น้ำเสียงของเขาถึงได้สั่น

เซี่ยจินอานตกตะลึง นางลืมข้อนี้ไป

"คุณพี่ท่านนี้สามารถไปแจ้งที่สำนักหมอหลวงให้หน่อยได้หรือไม่ บอกซ่งจื่อเชียนว่า เซี่ยจินอานมาหา"เซี่ยจินอานกล่าวอย่างนอบน้อม

ทหารคนนี้ก็ไม่กล้าปฏิเสธ จึงได้เก็บดาบในมือ แล้วตรงไปที่สำนักหมอหลวง

ระหว่างที่รอซ่งจื่อเชียนคิดไม่ถึงว่าจะเจอกลุ่มของหยุนจวินเฮ่อมาก่อน พากันเดินเข้ามาอย่างเอิกเกริก