ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 375

เซี่ยจินอานหลีกทางไป เพื่อหลบการคุกเข่าของเขา: "เจ้าไม่ได้เป็นคนสั่งให้คนมาลอบสังหารสักหน่อย ลุกขึ้นเถิด บอกมาว่าเกิดอะไรขึ้น? "

กงซุนหนันเสียนยืนขึ้นและอธิบายอย่างชัดเจนถึงสาเหตุที่เขาไม่ได้อยู่ปกป้องข้างเซี่ยจินอาน

เดิมทีกงซุนหนันเสียนก็แอบตามเซี่ยจินอานเข้ามาในวัง แต่สุดท้ายก็ถูกคนอื่นพบเห็น ดังนั้นจึงมีคนมาแอบโจมตีและหลอกล่อเขา และเมื่อเขาจัดการกับพวกคนที่แอบโจมตีเขาเสร็จก็รีบมาหานางทันที

แต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็นกับดักล่อเสือออกจากถ้ำ มีคนจงใจล่อลวงเขาออกไป เพื่อที่จะซุ่มโจมตีเซี่ยจินอาน

หลังจากเซี่ยจินอานฟังจบก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ถามกงซุนหนันเสียนว่าเขาได้รับบาดเจ็บหรือไม่

"ประมุข จะจัดการกับศพพวกนี้อย่างไร?" กงซุนหนันเสียนมองดูศพที่นอนเต็มอยู่บนพื้นนี้แล้วถาม

"หาคนมาจัดการให้เรียบร้อยซะ จะได้ไม่ทำให้ประชาชนตกใจ" เซี่ยจินอานพูดด้วยเสียงที่เบา

จากนั้นก็พูดเสริมอีกว่า:"ใช้แล้ว ถอยเสื้อเกราะไหมทองบนตัวของพวกเขาออกมาซะ ทิ้งมันไปเช่นนี้ก็น่าเสียดายเกินไป"

กงซุนหนันเสียนก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน เมื่อกี้ตอนต่อสู้นั้นเพื่อรักษาสภาพของเสื้อเกราะไหมทอง เขาล้วนใช้วิธีการฆ่าบาดคอโดยตรง สิ่งนี้มีราคาสูงมากนัก รวบรวมเอาไว้ยังสามารถให้คนในสำนักใช้ครั้งที่สองได้! หรือขายทิ้งแลกเงินก็ได้นี่นา!

ดังนั้นสายตาที่กงซุนหนันเสียนมองดูศพเหล่านั้นมีแต่ความตื่นเต้น

นั่นคือศพเหรอ? นั่นคือเงิน!

เซี่ยจินอานเดินไปด้านข้างและหยิบเสื้อคลุมสีแดงของตัวเองขึ้นมา ในหัวใจนั้นเต็มไปด้วยความเสียดาย ไม่รู้ว่าคราบเลือดนี้จะยังสามารถล้างออกได้หรือไม่ ก่อนที่กงซุนหนันเสียนจะจากไป นางก็หยิบถุงยาพิษออกจากอ้อมแขนและบอกกับว่า:"หยุนจวินเฮ่อให้ของขวัญชิ้นใหญ่เช่นนี้กับข้า หากข้าไม่ให้ของขวัญเขาคืนก็คงจะไม่ดีสักเท่าไหร่ เจ้าหาคนไปวางยาถุงนี่ใส่ในถ้วยชาของเขาซะ"

"ขอรับ" กงซุนหนันเสียนตอบรับโดยตรง จากนั้นก็หันหลังเดินจากไปเลย

เซี่ยจินอานกลับไปที่จวนแม่ทัพโดยตรง เดิมทีเพราะตัวเปื้อนเลือดเลยอยากจะกลับเข้าไปในเรือนจินซี โดยตรงเลย แต่ใครจะไปรู้ว่าพึ่งเดินเข้าไปที่จวนแม่ทัพ ก็มีบ่าวรับใช้ชายวิ่งมาพูดอย่างสั่นสะท้านว่า:"คุณหนูรอง นายท่านเชิญท่านไปยังด้านหน้าห้องโถงสักครู่ขอรับ"

ด้านหน้าห้องโถงนั้นยังมีแสงสว่างอยู่ และมีบ่าวรับใช้ชายและสาวรับใช้จำนวนมากที่ยืนอยู่ในลาน ซึ่งแบ่งออกเป็นสองแถว

ในห้องโถง เซี่ยฉู่เหรินนั่งอยู่บนที่นั่งสูง บนใบหน้านั้นมีแต่ความโกรธ ส่วนหวงย่านอวิ๋นกลับนั่งอยู่ข้างๆและพูดคุยกับเซี่ยฉู่เหรินเป็นครั้งคราว

ด้านล่างของทั้งสองข้างนั้นมีเซี่ยยิวหราน เซี่ยยู่หลินและเซี่ยอี่ตงที่นั่งเรียนตามลำดับกัน

เมื่อหลายปีก่อนเซี่ยฉู่เหรินมีเมียน้อยอยู่สองคนอยู่ข้างกาย แต่เมียน้อยอายุสั้นและได้ตายไปแล้ว และเขาก็ไม่ได้หาใหม่อีกเลย ตอนนี้คนในจวนนี้ก็ไม่ได้ซับซ้อนมากนัก

"เดี๋ยวคุณหนูรองกลับมา ท่านต้องพูดกับนางดีๆละ แม้ว่านางจะทำให้พวกข้าต้องสูญเสียตำลึงเงินไปสามล้านตำลึง และทำให้ชื่อเสียงของยิวหรานเสียหายก็ตาม ไม่ว่าจะอย่างไรนางก็เป็นลูกสาวแท้ๆของท่าน" คำพูดของหวงย่านอวิ๋นนั้นอัดแน่นเต็มไปด้วยน้ำใสใจจริง "ถึงนางจะผลักยู่หลินลงไปในน้ำ แต่ยู่หลินก็ไม่ได้เป็นอะไรมากนัก"

ทุกครั้งที่หวงย่านอวิ๋นพูดคำหนึ่ง ก็จะทำให้เซี่ยฉู่เหรินโกรธมากยิ่งขึ้นเท่านั้น!

เขานึกถึงคำเตือนของไท่จื่อและองค์ชาห้าในหน้าวังของวันนี้อีกครั้ง และความอาฆาตแค้นในใจของเขาที่มีต่อเซี่ยจินอานนั้นก็เยอะขึ้นไปกว่าเดิม